Zakończyła się akcja letnia zorganizowana przez Caritas Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej. W okresie przedwakacyjnym zasypano nas zgłoszeniami z parafii, szkół oraz od prywatnych osób. Teren naszej diecezji jest pod względem uprzemysłowienia, liczby zakładów pracy dosyć ubogi, a na dodatek jako pozostałość dawnego systemu jest wiele biednych rodzin z byłych gospodarstw PGR-owskich. Rodziny te są liczne, często żyją na skraju nędzy. Nie obce są w tych rodzinach problemy alkoholowe. Caritas Diecezji Zamojsko Lubaczowskiej zorganizowała w ramach letniego wypoczynku 13 turnusów kolonii letnich dla dzieci i młodzieży.
Przyjęto też 3 grupy dzieci i młodzieży z Litwy i Ukrainy. Dla wielu z nich wakacje w Polsce to możliwość bliższego poznania kultury i tradycji kraju przodków, a także okazja do doskonalenia języka polskiego. Swoją radość i wdzięczność wyraziły dzieci w liście do Księdza Biskupa Ordynariusza na zakończenie turnusu.
Kolonie odbywały się w Józefowie, Krasnobrodzie oraz w Ustce. Dla części dzieci i młodzieży były to kolonie rehabilitacyjne. Jednym z elementów programu rehabilitacyjnego letniej akcji Caritas było wychowanie w duchu trzeźwości i wolności od uzależnień. Dzieci uczyły się też w ramach specjalnych zajęć prawideł dobrego współżycia w grupie rówieśniczej oraz uczestniczyły w konkursach plastycznych, muzycznych czy też znajomości Pisma Świętego. Dzieci uczestniczyły każdego dnia we Mszy św. Organizowane były liczne wycieczki po Roztoczu oraz do pobliskich sanktuariów i miast. Dzięki Konnemu Klubowi Jeździeckiemu w Krasnobrodzie była możliwość wypróbowania swoich umiejętności jazdy konnej. Z racji malowniczego położenia Roztocza dzieci i młodzież korzystała z akwenów wodnych, ucząc się pływać pod opieką ratownika. Każdy uczestnik kolonii przechodził odpowiednie badania lekarskie, które, niestety, czasem kończyły się skierowaniem na leczenie specjalistyczne z racji wykrytej choroby. Część dzieci i młodzieży otrzymała wyposażenie do szkół: tornistry, zeszyty i inne przybory szkolne.
Młodzi uczestnicy letniego wypoczynku prowadzili pamiętnik kolonisty, w którym są zapisane słowa podziękowań za możliwość pięknego spędzenia wakacji. Pamiętam pewną grupę dzieci, którą odwiedzałem w Józefowie. Odjeżdżając, zauważyłem, iż mała Ola biegnie do mnie z wyciągniętymi rękami. Obawiałem się, że chce wracać do domu z tęsknoty za rodzicami. Objęła mnie swoimi rączkami i ze łzami powiedziała: „zapomniałam księdzu podziękować za kolonie” i wręczyła mi wykonaną przez siebie kartkę.
W Dubience odbywały się również wczasorekolekcje dla 70 osób niepełnosprawnych. Serdecznie dziękuje wolontariuszom, głównie studentom, którzy pod opieką ks. Stanisława Budzyńskiego, dziekana z Grabowca, opiekowali się tą grupą. Nie zabrakło też ćwiczeń rehabilitacyjnych, modlitwy i wycieczek. Dzięki naszym sponsorom ze Szwecji niepełnosprawni mogli się poruszać na wózkach inwalidzkich.
Młodzież z grup modlitewnych i formacyjnych odpoczywała zarówno na Roztoczu, jak i w innych zakątkach kraju.
Caritas Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej podjęła na koloniach 920 dzieci, ponad 850 młodzieży otrzymało pomoc finansową. A jeśli doda się do tego jeszcze pomoc indywidualną dla dzieci, które pozostały w swoich miejscowościach i tam przy szkołach organizowano im zajęcia sportowo-rehabilitacyjne, to liczba tych, którzy skorzystali z wypoczynku wakacyjnego, obejmie ponad 2 tys. osób.
Z pomocą jak zwykle pospieszyli sponsorzy: Caritas Polska, Kuratorium w Rzeszowie, Wspólnota Polska, Wójt Gminy Zamość oraz wolontariusze ze szkolnych kół Caritas, którzy brali odpowiedzialność za organizację całodziennych zajęć. W każdym turnusie byli wśród opiekunów doświadczeni nauczyciele, w tym katecheci. Pragnę podziękować też Księdzu Rektorowi naszego WSD za oddelegowanie kleryków, którzy opiekowali się dziećmi oraz niepełnosprawnymi, prowadząc modlitwy każdego dnia.
Letni wypoczynek został zorganizowany głównie dzięki ofiarom uzyskanym ze sprzedaży świec w ramach Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, chlebków dobroci oraz ofiar składanych do puszek w ramach Tygodnia Miłosierdzia.
„Potrzeba wyobraźni miłosierdzia, aby przyjść z pomocą dzieciom zaniedbanym duchowo czy materialnie” - mówił Jan Paweł II.
Dzięki Bożej i ludzkiej pomocy wezwanie to wykonaliśmy.