Rozpoczynając uroczystość, rektor uczelni ks. kan. dr Bogdan Czupryn przywitał zaproszonych gości, następnie zaś wskazał charakterystyczne cele seminarium duchownego sprawiające, iż jest ono uczelnią wyjątkową. „Kształtowanie bliskości z Chrystusem to podstawowy cel formacji seminaryjnej - mówił Ksiądz Rektor - i temu celowi podporządkowane są wszystkie inne wymiary życia seminaryjnego”. Dlatego, jak stwierdził ks. Czupryn, najważniejszym miejscem w tej uczelni jest kaplica. Na pierwszym miejscu pozostaje zawsze wiara, gdyż to właśnie ona przywodzi młodych ludzi do seminarium i ona nadaje sens istnienia seminarium.
Ksiądz Rektor przypomniał, że istotnym celem seminarium duchownego jest ponadto przygotowanie dobrych kapłanów potrafiących tak prowadzić dialog ze współczesnym człowiekiem, aby skutecznie realizować zbawcze posłannictwo Chrystusa. Trzeba być blisko każdego człowieka, do którego prowadzi jedna droga - Jezus Chrystus. „Im bliżej Chrystusa, tym bliżej z człowiekiem”. Taki właśnie przykład bliskości Boga i bliźniego pozostawił nam Jan Paweł II Wielki. „Doświadczenie jego śmierci pokazało w sposób przejmujący i jednoznaczny, że takich kapłanów świat potrzebuje, że taki właśnie powinien być nowoczesny kapłan”.
Mówca skierował podziękowania w stronę ks. prof. Ireneusza Mroczkowskiego, który dotychczas pełnił funkcję rektora seminarium, ks. dr. Tadeusza Kozłowskiego, dotychczasowego wicerektora oraz ks. dr. Leszka Misiarczyka, prefekta ds. studiów. Ks. Bogdan Czupryn przedstawił zarazem nowy zarząd, w skład którego obok rektora weszli: ks. dr Remigiusz Stacherski jako wicerektor, ks. dr Mirosław Milewski jako prefekt ds. wychowania oraz ks. dr Tomasz Lewicki jako prefekt ds. studiów. Po słowie Księdza Rektora odbyła się immatrykulacja 28 studentów I roku, którzy otrzymali indeksy z rąk Biskupa Płockiego.
Wykład inauguracyjny, zatytułowany Muzea kościelne i ich funkcja pastoralna wygłosił ks. kan. Bronisław Gwiazda, dyrektor Muzeum Diecezjalnego i wykładowca historii sztuki. Na początku swojego wystąpienia przytoczył słowa wpisane przez Henryka Sienkiewicza do księgi pamiątkowej Muzeum Diecezjalnego w Płocku: „Kościół jest stróżem przeszłości, piastunem teraźniejszości i siewcą przyszłości”. Stwierdził, że słowa te doskonale określają rolę, jaką Kościół pełni wobec zabytków sztuki sakralnej: strzeże tego, co przekazały dawne pokolenia, otacza opieką to, co tworzą współcześni artyści oraz poprzez ukazywanie zabytków daje natchnienie do tworzenia nowych dzieł sztuki kościelnej. Funkcje te Kościół realizuje przede wszystkim poprzez muzea sztuki sakralnej.
Ks. Gwiazda przywołał słowa sługi Bożego Jana Pawła II, skierowane do włoskich intelektualistów: „Synteza kultury i wiary jest wymagana nie tylko dla kultury, lecz dla wiary. Wiara, która nie staje się kulturą, jest wiarą nie w pełni przyjętą, nie w pełni przemyślaną, nie przeżytą wiernie”. Biorąc bowiem pod uwagę wartości wychowawcze istniejące w sztuce, można dojść do wniosku, że dzieła sztuki religijnej nie tylko wychowują, ale również prowadzą do Pana Boga. Jeśli tak, to rodzi się postulat, aby muzea kościelne nie były tylko zbiorami zabytków i dzieł sztuki, żeby nie były tylko tzw. lamusami, czy „tradycyjnymi świątyniami sztuki”, ale powinny stać się żywymi instytucjami kultury chrześcijańskiej, żyjącymi w społeczeństwie i dla tego społeczeństwa. Przez wystawy sztuki dawnej lub współczesnej, wzbogacone dobrym komentarzem, mają uczyć głębszego rozumienia świata, życia i ludzi.
Podsumowując, Mówca stwierdził, iż obecnie muzea kościelne spełniają dość ważną funkcję zarówno dla regionu, jak i dla Kościoła. Gromadząc, zabezpieczając i chroniąc różnorodne obiekty i zabytki sztuki związane przede wszystkim z terenem diecezji, stają się jednocześnie instytucjami współczesnej ewangelizacji. Coraz częściej przestają być tylko magazynami sztuki, a stają się placówkami duszpasterskimi. Eksponaty używane kiedyś w celach kultu Bożego, w celach formacji wiernych i dzieł miłosierdzia nie stają się zwyczajnie „rzeczami martwymi”, lecz co najwyżej rzeczami nieużywanymi, ale bogatymi w treści teologiczne, liturgiczne, historyczne, a przede wszystkim w formę artystyczną, które sprawiają, że nieużywane przedmioty w dalszym ciągu zachowują swoją funkcję duszpasterską. „W takim kontekście muzeum kościelne świadczy o dorobku Kościoła na przestrzeni czasu, przez co dopełnia swój duszpasterski obowiązek wobec historii i wobec piękna”.
Na zakończenie pierwszej części uroczystości inauguracyjnej głos zabrał bp Stanisław Wielgus. Na początku swojego wystąpienia podziękował poprzedniemu zarządowi płockiego Seminarium, następnie zwrócił uwagę słuchaczy na trzy szczególne zadania, jakie stoją przed każdą wyższą uczelnią: nauczania, badań naukowych oraz promocji wartości. Biskup Płocki stwierdził, że w sposób szczególny zadania te winny wpisywać się w codzienność życia seminarium duchownego, którego celem jest zdobywanie mądrości. Mądrość jednak nie może się ograniczyć do zdobytej wiedzy intelektualnej, jest ona bowiem przede wszystkim syntezą wiedzy, dobroci i prawości.
Po zakończeniu pierwszej części inauguracji została odprawiona Msza św., której przewodniczył Biskup Płocki, homilię wygłosił natomiast ks. dr Remigiusz Stacherski. Kaznodzieja, odwołując się do historii płockiego Seminarium przypomniał, iż jest ono miejscem, w którym od wieków gromadziły się kolejne pokolenia ludzi zachwyconych Bogiem, aby „przez solidne studium, żarliwą modlitwę i cierpliwą pracę kontemplować w Bogu tę Mądrość, z której wypływa wszelka ludzka wiedza i rozumienie świata”. Z tego też względu owo bogactwo historii oraz świadectwo życia naszych ojców w wierze jest dla nas prawdziwym wyzwaniem do tego, aby każdego dnia zdobywać mądrość serca, która jako dar Boży jest jedynym i życiodajnym źródłem wszelkiej mądrości.