Z historii kościoła i parafii

Obecny kościół, budowany w latach 1852-53 został postawiony w miejsce pierwszego, drewnianego, który miał wznieść Mikołaj z Młynów - prepozyt skalbmierski i kanonik krakowski w 1375 r., zaś rodzina jego miała znaczny udział w wyposażeniu kościoła. Katalog duchowieństwa i parafii diecezji kieleckiej (1999 r.) podaje, iż „parafia została ufundowana prawdopodobnie w 1375 r. lub 1385 r. przez Dobiesława, kasztelana krakowskiego oraz Jacussiusa, jego brata, podówczas stolnika krakowskiego. Pierwotny kościół był drewniany, zaś w XV w. murowany”.
W połowie XV w. stał już w Michałowie kościół zbudowany z kamienia, konsekrowany w 1620 r. przez bp. T. Oborskiego. Miejscowi dziedzice zabiegali o swój kościół. Było w nim Bractwo Pocieszenia Najświętszej Maryi Panny, był też obraz Najświętszej Maryi Panny z wotami, zabrany przez Austriaków w 1807 r. Pomimo sukcesywnych ulepszeń i fundacji, kościół, szczególnie po dwóch pożarach, znacznie podupadł. Pisze ks. J. Wiśniewski: „Gdy stary kościół się zdezelował, w 1852 r. rozpoczęto stawiać nowy (plany wydał Felicjan Frankowski, budowniczy powiatu miechowskiego), kosztem miejscowych parafian i dziedziców jak Amelii Dembińskiej, dziedziczki Michałowa, kolatorki kościoła, dziedziców wsi Zagajówek Hippolita i Magdaleny z Kollerów małżonków Tapenów i miejscowego proboszcza ks. Konstantego Rodkiewicza, który z upoważnienia ks. Macieja Majerczaka, Diecezji administratora i wik. Apostolskiego, kościół po wykończeniu (w 1853 r.) pobenedykował. Sędziwy ks. Kobyłecki z Młodzaw pierwszą odprawił sumę, zaś ks. Zaydler, wikary z Działoszyc, pierwsze wypowiedział w tym kościele kazanie. Parafia liczyła 529 dusz...”.
Kościół był konsekrowany w 1891 r. przez bp. T. Kulińskiego.

Pamiątki starsze i nowsze

Kościół o dość typowej sylwetce, zwrócony jest na wschód, prezbiterium węższe od nawy oddziela tęcza, na zewnętrznej elewacji - ozdobne pilastry.
Ks. kan. Adam Kwiatek podkreślał, że wszelkie inwestycje remontowo-konserwatorskie podejmowane były zgodnie z zaleceniem konserwatora zabytków. Wnętrze o kremowo-oliwkowych barwach, z białymi gzymsami i boazerią dębową, dobrze się prezentuje. W głównym ołtarzu piękny obraz wyobraża śmierć św. Franciszka, podtrzymywanego i otoczonego przez aniołów. W owalu powyżej jest św. Florian. W narożnikach stoją boczne ołtarze: św. Wawrzyńca, patrona parafii, i Matki Bożej z Dzieciątkiem, w charakterystycznej („jakby węgierskiej”, mówił ks. A. Kwiatek) koronie. Natomiast ładne stacje Drogi Krzyżowej mają już współczesny rodowód i zostały zakupione w Częstochowie.
Kościół jest wyremontowany wewnątrz oraz na zewnątrz, dobrze ocieplony i ogrzewany. Posiada nową radiofonizację. Ksiądz Proboszcz mówił, że najbliższe plany gospodarcze będą obejmowały uporządkowanie drzew wokół kościoła wczesną wiosną, choćby po to, aby np. odsłonić ciekawy krzyż z 1826 r., z figurą Ukrzyżowanego, umieszczoną dwustronnie. Tego rodzaju figury są charakterystyczne dla regionu pińczowskiego. Podstawę figury zdobią 4 kolumny z urnami. W niszy w zewnętrznej elewacji świątyni jest umieszczona rzeźba św. Wawrzyńca.
Na bramie przed głównym wejściem stoją figury aniołów (XVI/XVII w.) - pamiątka ze starego kościoła.

W parafii

Odpust przypada 8 sierpnia. Wspólnota parafialna jest złożona z wielu małych wiosek i osad. Sam Michałów tworzą różnorodne osiedla o samodzielnych nazwach, niemniej jest to parafia niewielka, licząca 1350 osób, starzejąca się. Ludzie są przywiązani do swojego kościoła, rozumieją jego potrzeby; są ministranci, 12 kółek różańcowych, rada parafialna. W Michałowie jest szkoła podstawowa, gimnazjum, przedszkole, katechizują panie katechetki. W miejscowości Pawłowice znajduje się kaplica parafialna pw. Matki Bożej Królewskiej Polski z 1919 r.
Michałów jest znany nie tylko w Polsce, ale i na świecie dzięki prestiżowej stadninie koni arabskich, która obok Janowa stanowi wizytówkę hodowli koni w Polsce. Myliłby się ten, kto by sądził, że hodowla ok. 400 arabów najczystszej krwi, których wartość na rynku osiąga najwyższe, zawrotne ceny, ma wpływ na życie mieszkańców parafii. - „Tak mogło być przed laty, gdy ludzie dostawali zatrudnienie w organizowanej stadninie. Dzisiaj wszystko jest zmechanizowane, skomputeryzowane” - mówił Ksiądz Proboszcz. - „Dyrektor stadniny dostosowuje ją do wymogów Unii Europejskiej, a koni nie można, ot tak sobie, pooglądać, są bowiem zbyt cenne, narażone na zarazki. Te, wytypowane przez specjalistów na aukcję, są tam dowożone, z zachowaniem największej ostrożności. Oczywiście część osób znajduje zatrudnienie przy stadninie, choć nie jest ich dużo”.
Istotnie, michałowska stadnina to wielki biznes, niekwestionowana wizytówka Michałowa i Polski, która rozsławiła małą, podpińczowską miejscowość. Jednak daleko jeszcze do tego, aby w pełni wykorzystywać dla własnych potrzeb atuty tego biznesu. Zastanawiam się, jak zasobni w walutę przedstawiciele i udziałowcy tego „końskiego biznesu” pokonywali choćby taki objazd na trasie Kije-Pińczów? Piękne konie potrafimy hodować - i bardzo dobrze, ale nadal „polskie drogi” dla zagranicznych turystów to wielka niewiadoma i to z dreszczykiem.
Śp. ks. kan. A. Kwiatek chciał zorganizować wejście do stadniny, które zaowocowałoby być może materiałem na łamach naszego pisma. Niestety, nie zdążył.
Obecnie proboszczem parafii Michałów jest ks. Jerzy Piwowarczyk. Księdzu Proboszczowi życzymy błogosławieństwa i łask Bożych we wszelkich pracach w michałowskiej parafii.