Umiłowani Diecezjanie!

Niedziela wielkanocna, święto wszystkich świąt chrześcijańskich, jest najbardziej radosnym dniem roku liturgicznego. Tego dnia bowiem świętujemy pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa, „który przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię” (2 Tm 1, 10). W blasku życia, które już pokonało śmierć, odczytujemy własne powołanie do nieśmiertelności. W świetle Ewangelii, na której Jezus położył pieczęć swego zmartwychwstania, widzimy jasno drogę do Boga, pełni życia i miłości.
Aby posiąść życie wieczne, trzeba zatrzymać się przy pustym grobie Jezusowym. Jest on wezwaniem do wyjścia z grobu naszych smutków, pogrzebanych nadziei, grzechów i nałogów. Zarazem jest to apel do świętowania życia, cudownego daru Boga. Świętować znaczy cieszyć się życiem, dostrzegać jego sens i wartość, nasycać życie dobrem i strzec przed zakusami cywilizacji śmierci. Znaczy również wierzyć w świętość życia, kochać życie i przez życie iść z ufnością, że Bóg wierny sobie człowieka nie opuści.
Chrystus Zmartwychwstały uroczyście nas zapewnia: „Jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). Na wiele sposobów doświadczamy Jego obecności. Jest z nami jako Kapłan w sakramentalnych znakach zbawienia, jako Nauczyciel w głoszonym słowie Bożym, jako troskliwy Pasterz owczarni, przewodzący Kościołowi. Jest i już więcej nie umiera, śmierć nie ma nad Nim żadnej władzy.
W niedzielę wielkanocną przynosi nam Chrystus owoce swojej męki i śmierci krzyżowej - dar Ducha na odpuszczenie grzechów oraz pokój i radość sercom. Napełnia nas nowym życiem. W tym celu umarł i zmartwychwstał. Dlatego z Chrystusem wszystko jest możliwe. On poprzedza naszą przyszłość. W Jego imię pozdrawiamy Was i błogosławimy.