Reklama

Życie zakonne wybrałabym jeszcze raz

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 19/2007

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Małgorzata Sowa: - Należy Siostra do zgromadzenia sióstr bezhabitowych. Skąd to powołanie i dlaczego właśnie do Sióstr od Aniołów?

S. Danuta Szczerbak: - Pochodzę ze Świerkocina. Ukończyłam Studium Ekonomiczne w Gorzowie. Krótko pracowałam jako księgowa. Misjami interesowałam się od zawsze. Blisko 30 lat temu jedna z sióstr bezhabitowych, katechetka, była na terenie naszej diecezji i mówiła nt. misji. Otrzymałam obrazek z adresem Zgromadzenia Sióstr od Aniołów. I to był pierwszy kontakt. Odczytałam głos Boży mówiący, że najważniejsze jest w życiu to, że właśnie rezygnuję z rodziny, środków materialnych na rzecz służby Panu Bogu i ludziom. Zdecydowałam się wstąpić. Byłam pierwszym powołaniem w naszej parafii i gdybym miała po 27 latach wybierać jeszcze raz, na pewno wybrałabym życie zakonne. Wielką radością jest dla mnie to, że w sposób bezinteresowny mogę służyć Panu Bogu i ludziom aż po krańce świata.

- Skąd idea świeckiego ubioru w zgromadzeniu?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Powstałyśmy 118 lat temu w Wilnie. W tamtych czasach sytuacja Kościoła była bardzo trudna, strój zdradzał, kim się jest, a wtedy kierunek był tylko jeden - Syberia. O Panu Bogu nie można było mówić oficjalnie, dlatego powstawały zgromadzenia, które nie nosiły habitów. Siostry, nie odróżniając się od osób świeckich, mogły wykonywać różne prace zawodowe, a w wolnym czasie uczyć potajemnie Ewangelii, katechizmu oraz przygotowywać do sakramentów świętych.

- Bogu dziękować, iż mamy lepsze czasy, ale zgromadzenie w tej formie przetrwało do dziś.

- Pracujemy w instytucjach kościelnych i państwowych, np. w szkołach czy przedszkolach, nie tylko jako katechetki, ale i nauczycielki, pielęgniarki, księgowe. Wszędzie, gdzie jesteśmy, świadczymy o Panu Bogu. Jesteśmy też przedłużeniem rąk kapłanów, bo tam, gdzie ich posługa jest utrudniona lub niemożliwa z różnych racji, wspieramy lub zastępujemy ich w pracy. Cieszę się, że trafiłam do zgromadzenia bezhabitowego, bo mogę dużo więcej zrobić, a i kontakt z człowiekiem jest szerszy.

Reklama

- Gdzie siostry wyjeżdżają na misje i na czym polega wasza praca?

- Na misjach siostry naszego zgromadzenia pracują ponad 20 lat. Ja na przestrzeni 12 lat byłam trzykrotnie w Rwandzie, Kongo i Kamerunie. Będąc na stacjach misyjnych, przypatrywałam się pracy polskich misjonarzy i ogromnym zaskoczeniem było dla mnie, kiedy dowiadywałam się, że ksiądz misjonarz z Polski obsługuje teren parafii w promieniu 100 km - to jest 80 wiosek. Jedna z naszych sióstr pielęgniarek jest koordynatorką na terenie 500 km. Praca jest ogromna, a do tego jeszcze choroby: malaria, robaczyca i największa z nich - choroba głodu. Widziałam codzienne życie dzieci, ich rodziców i dziadków. Mogłam zobaczyć, jak wygląda edukacja, nauczanie w środowiskach szczególnie zaniedbanych, gdzie nie ma światła, odpowiednich budynków, warunków do życia. Nie ukrywam, że jeżeli ktoś nie ma powołania, nie czuje bezinteresownej służby w warunkach tropikalnych, bardzo trudnych, a do tego prymitywnych, to nie będzie dobrym misjonarzem. Jako sekretarka misyjna naszego zgromadzenia i animatorka misyjna pragnę uwrażliwiać każde serce dzieci i młodzieży na potrzeby misji, prosząc o modlitwę za misjonarzy oraz wsparcie materialne tak bardzo potrzebne, aby zorganizować pomoc lub adopcję misyjną.

- Na czym polega ta adopcja?

- Adopcja polega na tym, że dziecko ma możliwość chodzenia do przedszkola, a potem do szkoły podstawowej, która jest na terenie naszej stacji misyjnej. Czesne za cały rok nauki wynosi 100 zł. W ramach tej pomocy dziecko otrzymuje w ciągu roku szczepionkę, dwa razy w tygodniu pół kubka mleka i pączek z mąki kukurydzianej, tzw. benię. Jeżeli dzieci nie mają żadnych ubrań, siostra zapewnia im również odzież. Te 100 zł wystarcza również na opłacenie nauczycieli. Poza tym przy okazji świąt, np. na Boże Narodzenie, Dzień Dziecka czy mikołajki, dzieci otrzymują zeszyt, kredki albo też choćby jeden cukierek. Otrzymanie przez dziecko w ciągu roku jednego cukierka jest wielką nagrodą.
Moim obowiązkiem jest w tym miejscu dać świadectwo o wielkiej pomocy ze strony dzieci, katechetów i wychowawców ze Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II w Lubczynie. Prawie cała szkoła należy do Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieciom. Nie ukrywam, że jest to jedna z nielicznych szkół w całej Polsce, która jest liczebnie niewielka, a tak pięknie - duchowo i materialnie - wspiera misje.

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie został wyprodukowany

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

całun turyński

Adobe.Stock

Całun Turyński

Całun Turyński

W Turynie we Włoszech zachowało się prześcieradło, w które według tradycji owinięto ciało zmarłego Jezusa - Święty Całun. W ostatnich latach tkanina ta została poddana licznym, nowym badaniom naukowym. Rozmawialiśmy o tym z prof. Emanuelą Marinelli, autorką wielu książek na temat Całunu - niedawno we Włoszech ukazała się publikacja „Via Sindonis” (Wydawnictwo Ares), napisana wspólnie z teologiem ks. Domenico Repice.

- Czy może pani profesor wyjaśnić tytuł swojej nowej książki „Via Sindonis”?

CZYTAJ DALEJ

Co z postem w Wielką Sobotę?

Niedziela łowicka 15/2004

[ TEMATY ]

post

Wielka Sobota

monticellllo/pl.fotolia.com

Coraz częściej spotykam się z pytaniem, co z postem w Wielką Sobotę? Obowiązuje czy też nie? O poście znajdujemy liczne wypowiedzi na kartach Pisma Świętego. Chcąc zrozumieć jego znaczenie wypada powołać się na dwie, które padają z ust Pana Jezusa i przytoczone są w Ewangeliach.

Pierwszą przytacza św. Marek (Mk 9,14-29). Po cudownym przemienieniu na Górze Tabor, Jezus zstępuje z niej wraz z Piotrem, Jakubem i Janem, i spotyka pozostałych Apostołów oraz - pośród tłumów - ojca z synem opętanym przez szatana. Apostołowie są zmartwieni, bo chcieli uwolnić chłopca od szatana, ale ten ich nie usłuchał. Gdy już zostają sami, pytają Chrystusa, dlaczego nie mogli uwolnić chłopca od szatana? Usłyszeli wówczas znamienną odpowiedź: „Ten rodzaj zwycięża się tylko przez modlitwę i post”.
Drugi tekst zawarty jest w Ewangelii św. Łukasza (5,33-35). Opisuje rozmowę Pana Jezusa z faryzeuszami oraz z uczonymi w Piśmie na uczcie u Lewiego. Owi nauczyciele dziwią się, czemu uczniowie Jezusa nie poszczą. Odpowiada im wówczas Pan Jezus „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy, w owe dni, będą pościć”

CZYTAJ DALEJ

Paulini – mnisi wsłuchani w mowę krzyża

2024-03-29 15:57

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Paulini

BPJG

W głębi duchowości paulińskiej i w życiu każdego mnicha ukryta jest tajemnica krzyża. „Mądrość krzyża” obrał dla jednoczonych przez siebie pustelników naddunajskich bł. Euzebiusz z Ostrzyhomia, uznawany za założyciela Zakonu Paulinów. Odtąd przypomina ona paulinom o naśladowaniu Chrystusa, bezwarunkowym pójściu za ogołoconym Mistrzem, który jest posłuszny aż do śmierci krzyżowej. A Jasnogórski Wizerunek Maryi Prowadzącej do Chrystusa z bolesnymi rysami na twarzy przypomina, że była Ona pierwszą, która do końca trwała przy Synu.

Pierwotna nazwa wspólnoty paulinów, która w XIII w. powstała na Węgrzech brzmiała „Bracia Świętego Krzyża”. Wyrosła ona w XIII w. z ducha średniowiecznej mistyki krzyża, która streszczała się w pragnieniu św. Bernarda z Clairvaux, aby „Memoria passionis Christi” przeniknęła całą ludzką egzystencję i zmuszała do odpowiedzi życiem na Ukrzyżowaną Miłość. Pierwszy pauliński klasztor na Węgrzech otrzymał znamienny programowy tytuł - św. Krzyża.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję