Aikido - to szkoła walki obronnej, jedna z wielu szkół wywodzących się ze Wschodu. Mateusz trafił na zajęcia do sekcji aikido całkowicie dobrowolnie. Szukał czegoś, co usprawni jego kondycję fizyczną i jednocześnie nauczy bronić się w sytuacjach zagrożenia. W dzisiejszych czasach to bardzo przydatna umiejętność. Chodziło mu o samą walkę, a nie o jakieś głębsze sprawy. Sam instruktor był Polakiem i nie wydawał się mieć jakichkolwiek zapędów zmierzających do robienia adeptom samoobrony prania mózgu. Niemal wszyscy chłopcy chodzący z Mateuszem na zajęcia byli katolikami. Tak naprawdę problem wyznania w tej sprawie nikomu nie sprawiał żadnej trudności.

Na początku zajęć wszystkich obowiązywała chwila medytacji. Tłumaczono im wyraźnie, że takie wyciszenie konieczne jest do skoncentrowania się i zmobilizowania uśpionych w człowieku energii. Mateusz traktował to jako rzecz normalną, a momentami nawet ciekawą. Wszyscy siadali na macie "po turecku", tworząc szeroki krąg. Obowiązkowo mieli zamknąć oczy i wsłuchiwać się w słowa prowadzącego. "Jest w tobie przeogromna siła - mówił w czasie medytacji instruktor. - Musisz uwierzyć, że to ty jesteś mocą i siłą samego siebie. Nie ma żadnych zasad, które mogłyby cię krępować. Przestań myśleć o kimkolwiek, kto jest ważniejszy od ciebie. To ty jesteś panem samego siebie!".

Po medytacji zaczynały się już normalne ćwiczenia. Mateusz traktował to wszystko bardzo spokojnie i naturalnie. Po czterech miesiącach treningu znalazł się w sytuacji, której zawsze bardzo się bał. Wracał w nocy ze spotkania u przyjaciół. Kilku rosłych mężczyzn zaatakowało go, żądając pieniędzy. Wywiązała się bójka. Mateusz zaczął bić bez opamiętania. Trudno byłoby stwierdzić, czy walczył według zasad aikido, czy jakiegoś innego systemu. Pierwszą rzeczą, jaką sobie przypomniał z treningu, to słowa, że on "jest panem siebie, że nikt nie jest mocniejszy od niego". To wprawiło go w istną furię. Ani się obejrzał, gdy trzech napastników uciekło z placu boju. Pozostał tylko jeden. Ten ostatni właściwie był już niezdolny do walki. Leżał na chodniku i próbował jedynie głośno wykrzykiwać. Mateusz dobrał mu się solidnie do skóry. Bił znowu bez opamiętania. "Jesteś panem samego siebie. W tobie jest moc!" - powtarzał sobie, kierując kolejne ciosy w wijącego się z bólu mężczyznę.

Zajście trwałoby dłużej, gdyby nie policyjny radiowóz. Policjanci chwycili mocno Mateusza i wystudzili jego zapędy obronne. Po wszystkim okazało się, że bity przez Mateusza mężczyzna zmarł w drodze do szpitala. Jego samego po wielu zeznaniach puszczono do domu i ostatecznie, ze względu na obronę konieczną, oczyszczono z zarzutów.

To nie było jednak takie proste. Życie Mateusza zmieniło się diametralnie. Wpadł w depresję, przestał kontaktować się z ludźmi, zawalał szkołę. Rodzice próbowali wszelkich środków, aby wrócił do normalnego życia. Jednym z pomysłów było namówienie Mateusza na kolejny trening. Dał się namówić. Usiadł razem ze wszystkimi na macie, zamknął oczy i włączył się w medytację. "Przestań myśleć o kimkolwiek, kto jest ważniejszy od ciebie! To ty jesteś panem samego siebie!" - usłyszał znane słowa. Tego napięcia już nie wytrzymał. "To nieprawda! Nie jestem panem siebie, nie mogę sobie za żadne skarby poradzić ze sobą!" - krzyczał na całe gardło. Trener ledwie go uspokoił.

Stan depresji powrócił ze zdwojoną siłą. Zaczęły się wizyty u lekarzy, psychologów i psychiatrów. Pewnego razu w poczekalni do neurochirurga Mateusz zauważył chłopaka poruszającego się na wózku inwalidzkim. Od razu spostrzegł, że z oczu kalekiego chłopca biła radość. Jego humor i otwartość udzieliły się wszystkim. "Witaj, Janku! Co tam słychać u ciebie?" - powitał kalekiego chłopca lekarz, który akurat wyszedł na korytarz. "Wszystko w porządku, panie doktorze - odpowiedział. - Jak się trzyma z Panem Bogiem, to nic człowieka nie może złamać!". Te podsłuchane słowa stały się dla Mateusza duchowym mostem. Długo się nad nimi zastanawiał i zamiast wrócić na treningi aikido, postanowił zrobić wszystko, by znaleźć wspólnotę, w której odkryłby na nowo, że tak naprawdę Panem jest Jezus.