O Maryjo Niepokalana
Życzliwa Królowo Nieba i Ziemi,
Spójrz na nas z ufnością i dobrocią,
Z Twoją nieograniczoną siłą orędownictwa.
My prosimy Ciebie,
Spójrz pełna współczucia na twój kraj - Palestynę
Która Tobie przynależy więcej niż każdy inny,
Gdyż Tyś się tam urodziła i ponieważ Ty tam
Podarowałaś światu Zbawcę,
Rozważ jednak, że Pan dał nam Ciebie
Jako troskliwą Matkę.
Dlatego daj specjalną ochronę
Twojej ziemskiej ojczyźnie
Oddal od tego kraju wszystkie cienie pomyłek.
Pozwól tam świecić słońcu
Wiecznej sprawiedliwości
Przez Twoje błaganie może się spełnić
Modlitwa Twego Boskiego Syna:
Aby był jeden pasterz i jedna trzoda.
Wyproś nam wszystkim łaskę,
Służenia i sprawiedliwości
Przez wszystkie dni naszego życia.
Abyśmy mogli poprzez zasługi Jezusa oraz przez Twoją pomoc matczyną
Przejść pewnego dnia z ziemskiego Jeruzalem
W spełnienie niebieskie

Nasza Droga Pani, Królowa Palestyny

W Ziemi Świętej jest kilka miasteczek, które są ściśle związane z życiem Maryi - jak Betlejem, Nazaret, Ein Karin lub Kana. Jednak sanktuarium „Naszej Drogiej Pani, Królowej Palestyny” w Deir Rafat ze swoim duchowym centrum stałej miłości bliźniego w postaci sierocińca, ze szkołą w diecezji łacińskiego Patriarchatu Jerozolimskiego, to coś specjalnego.

Historyczne kulisy wydarzeń biblijnych

Już w czasach Starego Testamentu w okolicach Deir Rafat rozgrywały się kulisy historii Samsona. A blisko, w sąsiedztwie leży Bet Shemesh, skąd Filistyni odesłali zagrabioną Izraelitom Arkę Przymierza (1 Sm 18), a tylko 6 km stamtąd znajduje się Beit Jamal, ojczyzna Gamaliela, nauczyciela Pawła - apostoła narodów.
Od początków chrześcijaństwa aż do czasów bizantyjskich panowało tutaj ożywione chrześcijańskie życie, które zostało raptownie przerwane przez burzę arabską w siódmym stuleciu. Na podstawie tej bogatej biblijnej przeszłości Patriarchat Łaciński uzyskał w tym rejonie w roku 1859 działkę gruntową.

Maria błogosławi swą ziemską ojczyznę

Podczas zawirowań pierwszej wojny światowej Patriarcha Luis Barsselina rozkazał w swoim niezachwianym zaufaniu w pomoc Maryi, Matki wszystkich chrześcijan, urządzić kościół i sierociniec oraz poświęcił swoją diecezję niebieskiej Matce pod wezwaniem „Naszej Drogiej Pani, Królowej Palestyny”. Był on przekonany, że Maryja w sanktuarium Deir Rafat postawi swój tron łaski i stamtąd będzie się opiekowała swą ziemską ojczyzną.
Z wezwaniem w języku arabskim do Matki Zbawiciela został uroczyście odczytany akt poświęcenia w kościele Zmartwychwstania (Bazylice Bożego Grobu w Jerozolimie) w dniu 15 lipca 1920. W roku 1933 Rzym ustanowił to święto w kalendarzu liturgicznym na dzień 25 października. Od tego czasu modlitwa do Maryi jest istotną częścią życia wiary chrześcijan w Ziemi Świętej: w rodzinach, szkołach i instytucjach religijnych. Nad fasadą Domu Bożego znajduje się naturalnej wielkości brązowa statua „Regina Palestinae”. Maryja trzyma błogosławiące dłonie nad Palestyną. Statua ta została wykonana w roku 1929 przez włoskiego artystę Franco Tosi.

Pozdrowienie anielskie pomostem do Kościoła na świecie

Pozdrowienie Anielskie skierowane do Maryi przez boskiego posłańca przetłumaczone jest na 280 języków i umieszczone w Kościele. Patriarcha Barlessina zwrócił się w latach 20. do wszystkich biskupów świata z prośbą o przysłanie dosłownego tłumaczenia „Ave Maria” w ich rodzinnej mowie. W ten sposób zbudowano most „Naszej Drogiej Pani, Królowej Palestyny” do całego światowego Kościoła. Przy przeniesieniu tych 280 słów pozdrowień Anioła Gabriela pomagał wówczas młody student teologii Giuseppe Giacomo Beltritti. Dziesiątki lat później w roku 1970 został on łacińskim patriarchą Jerozolimy. Został zabrany do niebieskiej ojczyzny w sędziwym wieku przez swoją Niebiańską Matkę podczas modlitwy różańcowej, gdy obrał po swojej dymisji w roku 1987 ulubione Deir Rafat jako siedzibę emerycką.

W każdej rodzinie modlitwa i cudowny wizerunek

Obraz po prawej stronie ołtarza ukazuje Maryję w pełnych miłości promieniach, z dobrotliwymi matczynymi oczyma i równocześnie o silnej proroczej postaci, która wzywa w Magnificat do wyzwolenia, a jest przy tym bliska ludziom, i pełna oddania, gdyż nie pragnie zachłannie władzy; która mówi o tym, że Bóg zrzuca z tronów możnych, a bogatych opuszcza, która w swoim proteście nie żąda, lecz wskazuje, nie gani, lecz objawia, nie działa bezwzględnie, lecz pozostaje otwarta w ścisłym złączeniu ze swoi Panem... Nie ma chyba żadnej chrześcijańskiej rodziny w Ziemi Świętej, czy to katolickiej, czy ortodoksyjnej, która nie miałaby w swoim domu cudownego obrazu oraz modlitwy do swej Królowej. Olejne malowidło o wymiarach 270x170 cm stworzyła włoska zakonnica Suor Giovanna, w czasie gdy została wysłana do Jerozolimy przez papieża Piusa X, aby tam zorganizować szkołę artystyczną.

Tęsknota miejscowego kościoła za pokojem

Każdego roku w ostatnią niedzielę października ogromna ilość pielgrzymów autokarami pokonuje niewielkie wzniesienie - wzgórze, na którym wznosi się kościół pielgrzymkowy. Nawet granice i mury zachodniej części kraju są w tym dniu otwarte, tak, że również chrześcijanie z Betlejem, Ramallah, Nablus dzięki specjalnemu zezwoleniu mogą świętować wraz ze swoją Niebieską Królową. Ci, którzy muszą pozostać w domu, mogą skorzystać z innego sposobu uczestnictwa - przez izraleskie i palestyńskie radio i stacje telewizyjne. Naturalnie - kościół pielgrzymkowy okazuje się w każdym roku o wiele za mały, aby mógł przyjąć tak wielu ludzi. A więc decyduje się szybko i odprawia się służbę Bożą na dworze, przy czym św. Piotr obdarza pielgrzymów promienną pogodą. Lecz nie tylko chrześcijanie miejscowego Kościoła pokazują w tym dniu swój związek z tym świętem, również liczni pielgrzymi z zagranicy poprzez swoją obecność wskazują, że ich tutejsi bracia i siostry nie są zapomniani przez resztę Kościoła światowego. Ufając w siłę modlitwy i orędownictwo Maryi, do której jako do Królowej pokoju wszyscy się uciekają, przywołują miejscowi chrześcijanie swą tęsknotę za pokojem w kraju, który jest wstrząsany tyloma trudnościami i napięciami. Również wtedy, gdy wielcy tego świata oraz politycy nie zawsze spełniają ich wolę pokoju, to jednak nikt nie może tym wierzącym wyrwać z ich serc silnego przekonania, że u Boga nie ma nic niemożliwego, również tak ciężkiego do realizacji pokoju w tym biblijnym kraju. Jest przecież Maryja, Matka i Królowa Pokoju dla wszystkich tych, którzy nazywają tę ziemię Świętą: dla chrześcijan, żydów, muzułmanów i druzów. Na zakończenie liturgii młodzi ludzie przenoszą statuę swej „Drogiej Pani z Palestyny” w uroczystej procesji na nosidłach, podobnie jak „Arkę Przymierza Nowego Testamentu” do kościoła pielgrzymkowego. W tym dniu liturgia ma większe znaczenie niż kolejne święto liturgiczne. Ono ma charakter święta rodzinnego - „Dzieci Palestyny” zgromadzonych wokół swej Matki. Tak, jak na wschodzie podczas wesel, spontanicznie wyraża się radość, a kobiety wybuchają wylewnym śpiewem. Ta zaraźliwa radość trwa często przez długie godziny na tym miłym wzgórzu, podczas gdy ludzie spotykają się w małych grupach, aby dzielić się wspólnie swym chlebem piknikowym. Ci chrześcijanie, którzy mogą poświadczyć swym życiem dziedzictwo przodków, to wprawdzie tylko mała trzódka: zaledwie 2, 1% całej ludności kraju. Jednakże ta trzódka bywa w tym dniu na nowo pobłogosławiona wraz z obietnicą swego Mistrza: „Nie bójcie się!.... Ja jestem przy was przez wszystkie dni.... Spójrzcie, tutaj jest wasza Matka. A ty moja Matko, spójrz, tutaj są Twoje dzieci”.

Dr K.H. Fleckenstein
Tł. B. Gniotowa
z Bet. Gott. Volk nr 2007