"Stało się już czcigodną tradycją, że według zaleceń Ojca Świętego Jana Pawła II osoby konsekrowane w sposób szczególnie uroczysty przeżywają święto Ofiarowania Pańskiego, czyli dzień Matki Bożej Gromnicznej. Na całym świecie gromadzą się one we własnych katedrach, aby razem z miejscowym Biskupem umacniać na modlitwie swoje powołanie do służby Bogu i ludziom oraz ożywiać więzy wzajemnej życzliwości, znajomości i przyjaźni" - słowa te skierował ks. bp Jan Śrutwa, pasterz diecezji do Sióstr, Ojców i Braci Zakonnych w zaproszeniu na doroczne spotkanie osób konsekrowanych, które miało miejsce 2 lutego w katedrze zamojskiej.

Osoby konsekrowane przez śluby posłuszeństwa, czystości i ubóstwa chcą w pełni poświęcić się Bogu. Często są postrzegani jako ludzie żyjący z dala od zgiełku świata. Kojarzą się nam z klasztornymi murami, wyizolowaniem wobec świata. Wielu ludziom być może nasuwa się pytanie: po co istnieją zakony? Zapewne nie wszyscy mieszkańcy naszej diecezji wiedzą, jakie zgromadzenia i zakony znajdują się na naszym terenie. Warto zatem przybliżyć wizerunek wspólnot, które czasem mieszkają obok nas. Być może niejeden chłopiec czy dziewczyna, przeczytawszy te słowa, rozpozna w tych ludziach przyszłych swoich braci, siostry i zapuka kiedyś do drzwi zakonnych, wypowiadając Chrystusowi swoje: «Tak».

Jaką misję mają do spełnienia zakonnicy i osoby życia konsekrowanego? Na kartach Pisma Świętego czytamy o młodzieńcu, który pyta Jezusa Chrystusa: «Nauczycielu, co mam czynić, aby być doskonałym?». Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»" (Mt 19, 21).

Powołanie do życia zakonnego jest radą, do której wzywa nas Jezus Chrystus. Rady ewangeliczne, w ich wielości, są proponowane wszystkim uczniom Chrystusa. Doskonałość miłości, do której są powołani wszyscy wierni, nakłada na tych, którzy w sposób wolny przyjmują wezwanie do życia konsekrowanego, obowiązek praktykowania czystości w bezżenności dla Królestwa, ubóstwa i posłuszeństwa.

Zakony wyrastały w historii Kościoła, powstawały w nim i jemu służyły. Chrześcijanie pragnący żyć w całkowitej zgodzie z ideałami swojej religii, zasilali źródło Kościoła zagrożonego stale przez oschłość i zepsucie. Zakony są ważną cząstką Kościoła. Zapotrzebowanie na ich działalność nie maleje, lecz wręcz przeciwnie - rośnie. Jan Paweł II w czasie spotkania z zakonami na Jasnej Górze, 5 czerwca 1979 r., stwierdził, że bez zgromadzeń zakonnych, bez życia poświęconego Bogu poprzez śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa Kościół nie byłby w pełni samym sobą. "Wasze domy - mówił Ojciec Święty - powinny być przede wszystkim ośrodkami modlitwy, skupienia i dialogu, osobistego i wspólnotowego z tym, który jest i ma pozostać pierwszym i naczelnym rozmówcą w każdym waszym pracowitym dniu".

Jan Paweł II mówi do młodych całego świata: "Chrystusowe « Pójdź za mną» Kościół znajduje u początku powołania zakonnego, w którym poprzez profesję rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa mężczyzna lub kobieta uznają za swój taki program życia, jaki Chrystus sam urzeczywistniał na ziemi dla królestwa Bożego i dlatego wszystkim wam - młodym, na tym doniosłym etapie rozwoju waszej kobiecej czy męskiej osobowości pragnę powiedzieć: jeżeli takie wezwanie dociera do twego serca, nie zagłuszaj go! Pozwól mu rozwinąć się w dojrzałe powołanie! Współdziałaj z nim przez modlitwy i wierność przykazaniom".

Życie zakonne jest zatem nierozerwalnie związane z Kościołem i osadzone w świecie. Wypływa ono z tajemnicy Kościoła i jest darem, który Kościół otrzymuje od Jezusa Chrystusa. Dzięki profesji rad ewangelicznych: posłuszeństwa, czystości i ubóstwa życie zakonne jest znakiem Chrystusowego wezwania dla całego Kościoła i świata. Zakonnicy poprzez czystość świadczą, że Bóg jest ich największą miłością i Jemu oddali serce. Praktykując ubóstwo, świadczą o Jezusie, który wszystko otrzymał od Ojca. Żyjąc w posłuszeństwie, świadczą o Chrystusie mającym upodobanie jedynie w pełnieniu woli Bożej.

W naszej diecezji jest 20 zgromadzeń: 4 męskie i 16 żeńskich. Od tego numeru rozpoczynamy cykl poświęcony prezentacji zakonów działających na naszej zamojskiej ziemi.