Reklama

Muzyczne dedykacje

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Koncertem 30 listopada br. Filharmonia Rzeszowska uczciła 75. urodziny Wojciecha Kilara, honorowego obywatela miasta Rzeszowa. W koncercie tym Elżbieta Towarnicka - sopran, Tomasz Krzysica - tenor, Jacek Ozimkowski - bas, Chór Instytutu Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego przygotowany przez Martę Wierzbieniec, Orkiestra Filharmonii Rzeszowskiej pod dyrekcją Jerzego Swobody wykonali trzy monumentalne utwory religijne Kilara: „Victoria”, „Angelus”, „Magnificat”.
Plany organizatorów pokrzyżowały wyroki Bożej Opatrzności, bo w dniu koncertu w Katowicach odbył się pogrzeb żony kompozytora, i nie mógł on osobiście uczestniczyć w koncercie. Koncert więc został dedykowany zmarłej żonie Barbarze, zaś w sobotę, 1 grudnia bp Kazimierz Górny celebrował w kościele Ojców Bernardynów Mszę św. żałobną.
Utwory, które zabrzmiały podczas koncertu, przepełnione są klimatem modlitwy, zadumy i jednocześnie głębokiej wiary i nadziei, iż to w Bogu jest nasza nadzieja i z Nim jesteśmy bezpieczni. Aż chce się słuchaczowi włączyć w powtarzane przez chór słowa Pozdrowienia anielskiego „Zdrowaś Maryjo…”. „Victoria” to krótki, jednoczęściowy utwór upamiętniający dwa fakty z historii Polski: 300. rocznicę zwycięstwa pod Wiedniem i drugą pielgrzymkę Jana Pawła II do Polski, zaś „Magnificat” to siedmioczęściowy hymn dziękczynny na cześć Pana, skomponowany na chóry, orkiestrę i trzech solistów. O utworze „Magnificat” w jednym z wywiadów Kilar powiedział: „To jest moje podziękowanie Panu za życie i za wolną Polskę. Także za to, że możemy się tutaj kłócić, spierać, awanturować nawet bez zezwolenia Wielkiego Brata. »Wielkie bowiem rzeczy uczynił nam Wszechmocny«. Wierzę w to, że jest jakiś plan Boży, który się teraz realizuje”.

WOJCIECH KILAR urodził się 17 lipca 1932 r. we Lwowie. Podczas wojny wraz z rodzicami przymusowo wyjechał do Krosna, gdzie zaczął uczyć się muzyki. Następnie w latach 1946-47 mieszkał w Rzeszowie, gdzie pobierał lekcje muzyki u prof. Kazimierza Mirskiego. W wywiadzie dla Andrzeja Szypuły Kilar powiedział: „Mnie się wydaje, że moja muzyka jest taka, jaka ona właśnie, w tym 1946 czy 1947 r. się w Rzeszowie zapoczątkowała. To jest jakieś zupełnie niezwykłe. To, że jestem taki, jaki jestem dzisiaj, to taki już byłem wtedy, w Rzeszowie”. Wojciech Kilar 27 stycznia 1998 r. otrzymał honorowe Obywatelstwo Miasta Rzeszowa. Jest patronem Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej nr 2 w Rzeszowie. Jest jednym z najwybitniejszych polskich kompozytorów współczesnych. Znany przede wszystkim z muzyki filmowej, ale najbardziej cenione są jego dzieła muzyki poważnej inspirowane polską kulturą i tradycją.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Podejrzany o zabicie księdza z Kłobucka był poczytalny

2025-10-02 11:06

[ TEMATY ]

śp. ks. Grzegorz Dymek

Karol Porwich/Niedziela

Ks. Grzegorz Dymek

Ks. Grzegorz Dymek

Tomasz J., podejrzany o zabicie w lutym br. księdza z Kłobucka (Śląskie), był w chwili popełnienia tego czynu poczytalny – uznali biegli w przesłanej prokuraturze opinii sądowo-psychiatrycznej. Do sądu wkrótce powinien trafić akt oskarżenia.

Ks. Grzegorz Dymek, proboszcz parafii NMP Fatimskiej w Kłobucku, został zamordowany 13 lutego podczas napadu na plebanię. Zbrodnia miała najprawdopodobniej tło rabunkowe. Śledztwo prowadzi Prokuratura Rejonowa w Częstochowie. Informację o uzyskanej opinii biegłych przekazał w czwartek PAP rzecznik częstochowskiej prokuratury okręgowej Tomasz Ozimek.
CZYTAJ DALEJ

Świadectwo s. Marii Druch: uratował mnie mój Anioł Stróż

[ TEMATY ]

świadectwo

Anioł Stróż

Krzysztof Piasek

S. Maria Druch prowadzi rekolekcje i głosi konferencje na temat aniołów.

S. Maria Druch prowadzi rekolekcje i głosi konferencje na temat aniołów.

Historia, którą specjalnie dla was, Drodzy Czytelnicy, dzieli się tu siostra Maria, dotyczy czasów jej dzieciństwa. Jednak mocno utkwiła jej w pamięci i z pewnością miała wpływ na późniejszy wybór drogi życiowej.

„Nie ma dzisiaj zakątka ziemi, nie ma człowieka ani takich jego potrzeb, których by nie dosięgła ich (aniołów) uczynność i opieka”. Wiecie, Drodzy Czytelnicy, kto jest autorem tych słów? Wypowiedział je nieco już dziś zapomniany arcybiskup mohylewski Wincenty Kluczyński, który założył w Wilnie (w 1889 r.) żeńskie bezhabitowe zgromadzenie zakonne – Siostry od Aniołów. Wspominam o tym nie bez powodu, bo autorką kolejnego świadectwa jest siostra Maria Druch z tego właśnie anielskiego zgromadzenia. Historia, którą specjalnie dla was, Drodzy Czytelnicy, dzieli się tu siostra Maria, dotyczy czasów jej dzieciństwa. Jednak mocno utkwiła jej w pamięci i z pewnością miała wpływ na późniejszy wybór drogi życiowej. Oddajemy zatem jej głos. „Miałam wtedy 13 lat. Spędzałam ferie zimowe u wujka. Jego dom był położony nieopodal żwirowni. Latem kąpaliśmy się w zalanych wykopach. Trzeba było uważać, ponieważ już dwa metry od brzegu było tak głęboko, że nie dało się złapać gruntu pod stopami. Zimą było to doskonałe miejsce na spacery. Woda zamarzała, lód był bardzo gruby, rybacy łowili ryby w przeręblach. Czułam się tam bardzo bezpiecznie. W czasie jednego z takich moich spacerów obeszłam dookoła wysepkę i znalazłam się w zatoce, gdzie temperatura musiała być wyższa. Nagle usłyszałam dźwięk… trtttttt. Zorientowałam się, że lód pode mną pęka. Nie znałam wtedy zasady, że powinno się położyć i wyczołgać z zagrożonego miejsca. Wpadłam w panikę. Zrobiłam rzecz najgorszą z możliwych. Zaczęłam szybko biec do oddalonego o około dziesięć metrów brzegu. Lód pode mną się nie łamał, ale był rozmokły i czułam, że im bliżej jestem celu, tym moje stopy coraz głębiej się w niego zapadają. Kiedy ostatecznie dotarłam do brzegu, serce chciało ze mnie wyskoczyć. Byłam w szoku. Dopiero po dłuższej chwili dotarło do mnie, co się wydarzyło. Według zasad fizyki powinnam znajdować się w wodzie. Nie miałam prawa dobiec do brzegu po rozmokłym lodzie, naciskając na niego tak mocno. Wiem też, jak tam było głęboko – nie biegłam po dnie pokrytym lodem. Pode mną były wielometrowe otchłanie. Wtedy uznałam to za przypadek, szczęście.
CZYTAJ DALEJ

Dom misjonarek stał się domem dla uchodźców z Ukrainy

2025-10-02 18:49

[ TEMATY ]

uchodźcy

Ukraina

Holandia

siostry misjonarki

Vatican Media

Siostry Najdroższej Krwi dały nadzieję uchodźcom z Ukrainy

Siostry Najdroższej Krwi dały nadzieję uchodźcom z Ukrainy

W czasie, gdy Europa doświadcza spadku powołań, Siostry Najdroższej Krwi w holenderskim Aarle-Rixtel oferują schronienie uciekającym przed wojną, przemieniając zabytkowy klasztor w dom nadziei.

W Aarle-Rixtel, w Holandii, wiekowy zamek, który niegdyś gościł setki sióstr Misjonarek Najdroższej Krwi, dziś daje dach nad głową rodzinom uciekającym przed okropnościami wojny. Miejsce, które dawniej było Domem Macierzystym rozbrzmiewającym modlitwą i hymnami, stało się sanktuarium dla uchodźców szukających bezpieczeństwa i nadziei.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję