Umiłowani Siostry i Bracia!

Peregrynację relikwii świętych męczenników Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna rozpoczęliśmy w naszej wspólnocie diecezjalnej w wigilię pierwszej niedzieli Wielkiego Postu. Święci Męczennicy doświadczali kuszenia podobnie jak Syn Boży Jezus Chrystus. Nikt z nas nie jest wolny od pokusy wynoszenia się nad bliźnich, od chciwości, czy żądzy panowania. Święci Męczennicy, uzbrojeni światłem i mocą prawdy i miłości Bożej, na pokusy odpowiadali zdecydowanie: " Idź precz, szatanie!".

Peregrynacja relikwii zaczyna się w parafii pw. Pierwszych Męczenników Polski w Gorzowie Wlkp., w której Ojciec Święty spotkał się pięć lat temu z całą wspólnotą naszej diecezji. Wtedy też przypomniał nam o znaczeniu dla współczesnych Polaków pierwszych świadków wiary na polskiej ziemi. "Wspólnota wasza ma za swoich patronów Męczenników, którzy - obok św. Wojciecha - są najstarszymi świadkami Chrystusa na ziemi polskiej (...). Ich śmierć męczeńska, obok śmierci św. Wojciecha, stoi niejako na progu milenium chrześcijaństwa na naszych ziemiach" .

Umiłowani Siostry i Bracia!

Na początku nowego milenium chrześcijaństwa na naszych ziemiach, będziemy świętować w 2003 r. jubileusz 1000-lecia męczeńskiej śmierci świętych Męczenników, zwanych Braćmi Polskimi. Peregrynacja relikwii świętych męczenników Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna winna pomóc nam jak najlepiej przygotować się duchowo do uroczystości jubileuszowych.

Chodzi jednak o coś ważniejszego. Przez nawiedzenie relikwii Świętych Męczenników pragniemy za ich przykładem uczyć się wpatrywania w oblicze Jezusa Chrystusa. Chcemy poznawać, kim jest Jezus Chrystus w moim życiu? Jak z Nim rozmawiać? Jak korzystać z Jego mocy zbawczej w niesieniu krzyża naszych obowiązków i cierpień? Jak uzbroić się mocą z wysoka, by móc za przykładem świętych Braci odpowiadać na pokusy do kłamstwa i przemocy: "Idź precz, szatanie!".

Umiłowani!

Ojciec Święty przypomniał nam w liście apostolskim Na progu trzeciego tysiąclecia wydarzenie z Ewangelii św. Jana. Oto pewni ludzie przyszli do apostoła Filipa i prosili go: "Chcemy ujrzeć Jezusa" (J 12, 21). W nawiązaniu do tej prośby Jan Paweł II mówi do nas: "Także ludzie naszych czasów (...) proszą dzisiejszych chrześcijan, aby nie tylko ´mówili´ o Chrystusie, ale w pewnym sensie pozwolili im Go ´zobaczyć´. Prawdziwie w ´świętych´, w chrześcijanach kochających Chrystusa i żyjących Jego duchem możemy zobaczyć Boga". W życiorysie św. Jana Vianney´a - proboszcza z Ars, czytamy, że grupa wojujących ateistów wysłała swojego delegata do Ars, by zdemaskował tego prostaka i obłudnika, który budzi taki podziw, że z całej Francji naiwni ludzie zjeżdżają się do niego, by się u niego wyspowiadać. Gdy wrócił, pytającym odpowiedział krótko: "Widziałem Boga w człowieku". Zabójcy świętych Braci Międzyrzeckich w zeznaniach stwierdzali, że byli zaszokowani ich spokojem i męstwem, z jakim przyjmowali śmierć. To byli święci!

Umiłowani!

Szkołą postawy Chrystusowej jest obcowanie z Chrystusem nieustannie, czyli pamięć o obecności Boga w nas. Przysłowie mówi: " Z kim przestajesz, takim się stajesz". Chrześcijanin na mocy chrztu św. nieustannie przebywa w obecności Jezusa Chrystusa. Jest On w nim nieustannie obecny. Modlitwa codzienna, a zwłaszcza znak krzyża świętego pobożnie wykonany, tylko przypomina tę obecność i uzdalnia do działania w duchu Chrystusa. W szczególny sposób jednoczy się Jezus Chrystus z każdym z nas przez uczestnictwo w Mszy św. i Komunii św. To najdoskonalszy wyraz Jego miłości ofiarnej dla nas wszystkich. To także szkoła miłości bliźniego, choć przez krzyż.

Chrześcijanin trwający w Chrystusie może się modlić: " Panie Jezu! Spraw, aby ludzie, widząc mnie, rozpoznawali Ciebie!" . Taką odpowiedź winniśmy dawać na wezwanie Jana Pawła II: "abyśmy nie tylko ´mówili´ o Chrystusie, ale w pewnym sensie pozwolili bliźnim ´zobaczyć´ Go w nas samych".

Jak wykorzystać czas peregrynacji dla pogłębienia w sobie wiary i mocy ducha do świętego życia?

W każdej parafii przed peregrynacją odbywać się będą rekolekcje lub nawet misje parafialne. Starajcie się uczestniczyć we wszystkich nabożeństwach i naukach. Przez pogłębienie bowiem więzi duchowej z Chrystusem Panem, przez oczyszczenie serca z grzechów możemy, przez wstawiennictwo naszych świętych Braci, wypraszać u Boga dar miłości i mocy do przeciwstawienia się złu i do działania w prawdzie i miłości przebaczającej i miłosiernej.

Sam czas pobytu relikwii świętych męczenników Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna niech będzie wielkim świętem w parafii. Przez uczestnictwo we Mszy św., czuwania nocne, nabożeństwa, adorację Najświętszego Sakramentu i inne formy modlitwy dziękujmy Bogu za świadków wiary. Równocześnie prośmy, byśmy nie zdradzali Jezusa Chrystusa, nawet w sytuacjach trudnych. Nawet wtedy, gdy będzie nas to wiele kosztować. Ojciec Święty w tym duchu pouczał nas w Gorzowie Wlkp.: "Męczennicy przypominają, że godność osoby ludzkiej nie ma ceny, że ´godności tej nie wolno nigdy zbrukać ani działać wbrew niej, nawet w dobrej intencji i niezależnie od trudności´ (Veritatis splendor, 92). ´Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?´ (Mk 8, 36). Dlatego raz jeszcze powtarzam za Chrystusem: ´Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą´ (Mt 10, 28). Czyż godność sumienia nie jest ważniejsza od jakichkolwiek korzyści zewnętrznych? (...) To, co tutaj się stało na początku tego tysiąclecia chrześcijaństwa, za czasów Bolesława Chrobrego, znajdowało wielokrotnie odzew w dziejach - choćby i w historii naszego stulecia. Iluż było w tym stuleciu ludzi, mężczyzn i kobiet, którzy heroicznie wyznawali Chrystusa przed ludźmi! Wierzymy, że śmierć, jaką ponieśli za wierność sumieniu, za wierność Chrystusowi, znajdzie odpowiedź w sercach wierzących, że ich świadectwo umocni słabych i małodusznych, że będzie posiewem nowej żywotności Kościoła na tej piastowskiej ziemi".

Umiłowani!

Czas Wielkiego Postu, a szczególnie święty czas bezpośredniego przygotowania i przebiegu peregrynacji w parafii, niech będzie okazją do głębszego poznania Jezusa Chrystusa w Jego prawdzie i miłości. Niech stanie się szkołą modlitwy, zachętą do odnowienia i liczebnego pomnożenia wielu grup modlitewnych i apostolskich w parafii. Niech będzie okazją do jasnych i odważnych decyzji zerwania z nałogiem alkoholizmu, palenia papierosów, grzesznych znajomości, nieuczciwości, czy uzależnienia od telewizora. Niech też staje się źródłem postanowień pełnego uczestnictwa w naprawie Ojczyzny przez odnowienie duchowe siebie. Szczególnie zaś przez czynne zaangażowanie się w bezinteresowną służbę dla wspólnego dobra, podejmowanie troski o wychowanie dzieci i młodzieży, podejmowanie wysiłków celem zagospodarowania przez uczciwą pracę ziemi i środowisk pracy. O, jakże wiele zależy od dobrej woli, pracowitości, od solidnego przygotowania się do zadań społecznych przez naukę, studia. Tego pragnie dla nas i naszej Ojczyzny Jezus Chrystus. Za te wartości i postawy oddawali życie nasi święci Męczennicy. Taką drogą prowadził nas przez 28 lat sługa Boży bp Wilhelm Pluta.

Wpatrzeni okiem wiary w Jezusa Chrystusa Syna Bożego i poznając zbawczą moc Chrystusa objawiającą się w świętym życiu eremitów z Międzyrzecza, a także drogiego nam sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty, nabierzmy odwagi. Nie bójmy się! Gdy Bóg jest z nami, któż przeciwko nam! W Chrystusie jest nasze zwycięstwo nad kusicielem, nad wszelkim zniechęceniem i beznadziejnością.

Na święty czas Wielkiego Postu i owocne korzystanie z łaski peregrynacji relikwii świętych Męczenników z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Zielona Góra, 22 stycznia 2002 r., w 16. rocznicę śmierci sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty