W Częstochowie istnieje akademicka parafia personalna pw. św. Ireneusza - pewnie jedyna taka parafia w Polsce pod tym wezwaniem. Św. Ireneusz bardziej znany jest może we Francji, ponieważ zginął za wiarę w Lyonie w 202 r. Urodził się w Smyrnie, w Azji Mniejszej. Był uczniem św. Polikarpa, ten zaś - św. Ignacego z Antiochii, który był uczniem św. Jana Apostoła. Ci Boży mężowie byli więc sobie bardzo bliscy, a św. Ireneusz zaczerpnął wiele nauk św. Jana, dlatego trzeba podziwiać tego biskupa, który już w II wieku przekazał Kościołowi mocną i ugruntowaną teologię.
Chrystus opowiadał o Bogu i przekazał tę swoją naukę w Ewangeliach. Teologia chrześcijańska była wypracowywana przez stulecia - tworzyła się aż do VII wieku. Chrześcijanie musieli sobie odpowiedzieć na cały szereg pytań dotyczących Chrystusa, Jego Matki, Kościoła Chrystusowego i jego struktury. Wiemy, że Apostołowie zakładali lokalne Kościoły - dzisiaj powiedzielibyśmy diecezje. Powstawały one w środowiskach większych, w miastach takich, jak Antiochia, Aleksandria, Jerozolima. Te Kościoły nazywano patriarchatami i miały one duży wpływ na Kościoły mniejsze, także tzw. Ecclesiae rurales - Kościoły wiejskie, mniejsze skupiska, które nie miały większego znaczenia. W patriarchatach tworzyła się pewna odrębność organizacyjna, pokazywały one, jak mają żyć gminy chrześcijańskie, dawały pewien wzorzec tego życia. Odnotowujemy w nich także szkoły katechetyczne - dzisiaj powiedzielibyśmy: pierwsze katolickie uniwersytety. Gminy chrześcijańskie wypracowywały pewien styl życia, pewną organizację życia kościelnego.
Ale najważniejsza była teologia - doktryna wiary. Taką bardzo żywą i głęboką teologię przekazał współczesnym i pozostawił Kościołowi św. Ireneusz, ojciec i doktor Kościoła. Odnosił się do spraw bieżących, do których w tamtych czasach należało m.in. zjawisko gnozy i gnostyków, którzy na bazie chrześcijańskiej prezentowali różne poglądy, często jednak odbiegające od zdrowej teologii. Dlatego św. Ireneusz napisał traktat „Adversus haereses” - „Przeciwko herezjom”, walcząc z odszczepieństwem od prawdziwej religii chrześcijańskiej. Odnosił się także do podważanego w tym czasie prymatu Piotra, wskazując, że to tu należy szukać prawdziwej wiary i teologii. To była bardzo ważna i odważna w tamtych czasach nauka. Dyskusje teologiczne nie były możliwe w takim zakresie jak dzisiaj, gdzie dysponujemy bogactwem technicznym środków przekazu, mamy media elektroniczne.
Istotne są przemyślenia teologów tamtych wieków, przedstawiają kształtowanie się myśli chrześcijańskiej. Do takich twórców chrześcijańskich należy św. Ireneusz, który bronił poprawności wiary, walczył o poprawność teologiczną.
Ważne jest więc, że studenci i ich nauczyciele mają tak wspaniałego Świętego za swojego patrona i w naszych czasach, kiedy tak wiele jest zamachów na wiarę współczesnego człowieka, rozdzieranego przez rozmaite opcje i poglądy dążące do rozsadzenia chrześcijaństwa. Św. Ireneusz jest przykładem i wzorcem dla wszystkich, którzy poszukują zdrowej nauki Chrystusowej. Młodzi ludzie powinni wiele uczyć się od tego Świętego, który skądinąd oznacza też człowieka pokoju. „Eirenaios” po grecku znaczy człowiek miłujący pokój. W swoim działaniu był św. Ireneusz także apostołem pokoju. Oby był nim również w naszym środowisku akademickim.