Korzenie - z włoskim akcentem

Nie ma dokładnych ustaleń co do erygowania parafii, ale na pewno istniała ona już w XVII wieku. Kościół ufundował Włoch Bernard Servalli, który otrzymał w dzierżawę dobra biskupie Uljan vulgo Ćmińsko - z obowiązkiem wystawienia kościoła, i to z palonej cegły. Servalli z obowiązku się wywiązał, ale wybrał inne miejsce niż uprzednio planowany Zgorek (obecny cmentarz grzebalny). Kościół został wzniesiony z polnego kamienia, a prezbiterium z cegły, w latach 1646-1649. Uroczystej konsekracji ćmińskiej świątyni dokonał bp Andrzej Trzebicki z Krakowa w 1658 r. - 350 lat temu. Data ta jest powodem obchodzonego właśnie jubileuszu.
Bryła kościoła uległa przekształceniom podczas rozbudowy w latach 1914-1922. Wówczas w 1922 r. odbyła się ponowna konsekracja kościoła. II wojna światowa nie wyrządziła świątyni ćmińskiej prawie żadnych szkód (poza uszkodzeniem jednej z wieżyczek). Kościół w Ćmińsku pozostaje zatem ciekawym zabytkiem blisko 400-letniej historii, a jego fundatorzy - bracia Bernard i Piotr Servalli śpią snem wiecznym w podziemnych kryptach...

Zabytki starsze i nowsze

Kościół jest orientowany, wejście główne ma od strony zachodniej, zgrabna wieżyczka z sygnaturką o późnobarokowej sylwetce dopełnia całości. Zewnętrzne ściany kościoła opasują szkarpy. We wnętrzu uwagę zwrócą 3 ołtarze: główny z obrazem Trójcy Świętej (na zasuwie Serce Pana Jezusa, w górze Matka Boska; ołtarz wykonano w Radomiu na pocz. XX wieku). Wczesnobarokowe ołtarze boczne przedstawiają stygmatyzację św. Franciszka oraz ikonę Matki Bożej (na wzór Salus Populi Romani), ozdobioną trzema polskimi orderami. Po obu stronach ołtarza głównego - marmurowe nagrobki braci Servallich. W latach powojennych z inicjatywy ks. B. J. Budziosza założono witraże w starej części, zaś w latach 1965-1967 w nawie - została wykonana polichromia wg projektu Barbary Pawłowskiej z Warszawy, w stylu starochrześcijańskim (to m.in. Droga Krzyżowa i sceny ewangeliczne). Ks. K. Wieczorek w latach 80. wybudował dzwonnicę. Natomiast ostatnio przy ogrodzeniu kościoła ustawiono kamienne tablice, które dawniej leżały przy wejściu do świątyni i dzwonnicy. - Łatwiej teraz odczytać inskrypcje i westchnąć za dusze, które o to proszą - mówi ks. kan. Stanisław Adamczyk, proboszcz w Ćmińsku.
Przy drodze do kościoła - figura św. Jana Nepomucena z 1779 r. fundacji włościanina M. Wierzchowskiego, a naprzeciw - nowa figura Chrystusa Króla - wotum parafii w roku 2000.

Ostatnie 10 lat

Efektem dorobku wspólnoty parafialnej z ostatnich 10 lat jest schludne, wyremontowane wnętrze ćmińskiej świątyni, o uporządkowanym otoczeniu. Ks. kan. St. Adamczyk wylicza krótko najważniejsze prace. Były to: wymiana stropu z drewnianego na żelbetowy, wymiana okien w nowej części oraz oświetlenia, zakup 4 nowych żyrandoli, odnowienie i konserwacja ołtarzy, położenie posadzki granitowej w prezbiterium oraz budowa ołtarza mszalnego, ambony i chrzcielnicy z marmuru. Poza tym przeprowadzono odwodnienie kościoła z odprowadzeniem wody poza cmentarz kościelny, ogrodzenie terenu i wycięcie zarośli, wybudowanie ołtarza polowego i rozpoczęcie budowy plebanii.

Matka Boża Ćmińska Królowa Szkaplerza

Szkaplerz łączy się z silną tradycją zakorzenioną w parafii od czasów fundatorów, podobnie jak miejscowy kult Matki Bożej Szkaplerznej. Ks. Jan Wiśniewski w swej historycznej monografii regionu podaje, że „Bractwo Szkaplerza św. zaprowadzono 8.IX.1669 r. staraniem Piotra Servallego (...). Dla tego bractwa Servallowie zapisali 6000 zł ulokowanych na kamienicy zw. „Włoska” w Krakowie (...)”. Przez wieki utrzymywała się tradycja pieszych pielgrzymek na odpust Matki Bożej Szkaplerznej. A dzisiaj? Odpust jest także bardzo szanowany i uroczyście obchodzony w parafii, a w każdą trzecią niedzielę miesiąca jest popołudniowe nabożeństwo do Matki Bożej Ćmińskiej Królowej Szkaplerza Świętego.

Czym żyje parafia

Jest dużo młodych małżeństw z małymi dziećmi, sporo studentów i napływowych rodzin (np. z Kielc). Rolnictwa już się tutaj nie uświadczy. Wielu młodych ludzi wyjeżdża za granicę, ale i wraca... - Bywa, że tam zakładają rodziny, ale tutaj w naszej parafii chrzczą dzieci - mówi Ksiądz Proboszcz. Generalnie więcej osób się rodzi, niż umiera i Proboszcz ocenia tę parafię „jako mającą wszelkie perspektywy”.
Wspólnota wypracowała pewne charakterystyczne elementy pracy duszpasterskiej. I tak np. 31 grudnia każdego roku odbywa się uroczysta modlitwa za osoby zmarłe w danym roku. Po Mszy św. ludzie z lampionami udają się na groby swoich bliskich. W I niedzielę miesiąca swoją specjalną Mszę św. mają róże różańcowe (których jest „więcej niż miesięcy w roku”), w II niedzielę jest spotkanie dla młodych małżeństw z dziećmi, w III - młodzieży (szczególnie bierzmowanej). W IV niedzielę odbywają się chrzty i jest ona związana z nauką o szacunku dla życia.
Nabożeństwa roratnie są tradycyjnie odprawiane o godz. 7 rano, dzieci przychodzą więc na nie w drodze do szkoły, a najpilniejsi w nagrodę jadą na wycieczkę, np. do Częstochowy, aby obejrzeć bożonarodzeniowe szopki. Palmy na konkurs w Niedzielę Palmową przygotowują całe rodziny. Wielokrotnie w skali roku w uroczystościach parafialnych uczestniczą harcerze (m.in. w Wielki Tydzień, 3 Maja, 11 Listopada). W Wielki Piątek jest Droga Krzyżowa z cmentarza do kościoła. Te wszystkie działania pomagają zrealizować Ksiądz Prefekt, Pani Katechetka i 18-osobowa Rada Parafialna, a pewien ogląd o funkcjonowaniu parafii w skali roku daje rokrocznie wydawany kalendarz - skrócona forma kroniki parafialnej.

Czy wiesz, że...

10 sierpnia o godz. 12 w Ćmińsku - uroczysta Eucharystia dziękczynna pod przewodnictwem bp. K. Ryczana za 350 lat konsekracji kościoła

Nazwa „Ćmińsk” (dawniej Ćmińsko) pochodzi od cechy klimatu z charakterystyczną i częstą tutaj mgłą i dymnymi oparami - inaczej zwaną „ćmą”’, „ćmokiem”

Parafia liczy 2400 osób, odpust główny - Trójcy Świętej. Z parafii pochodzi s. Małgorzata ze zgromadzenia o. H. Koźmińskiego, pracująca w Czadzie