Przed głównym wejściem do zamku jabłonowskiego stoi figura św. Michała Archanioła depczącego głowę smoka piekielnego. Dom Generalny Zgromadzenia Sióstr Pasterek otrzymał tego Opiekuna 60 lat temu. 2 września 1948 r. wkopany został fundament pod figurę, na miejscu zniszczonej w czasie wojny przez Niemców. Została ona - jak mówi akt erekcyjny - „ufundowana jako wotum wdzięczności za ocalenie Domów Zgromadzenia podczas zawieruchy wojennej 1939-1945 r. Figurę wykonał artysta - uczeń Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, p. Ignacy Napiecek. Postument stawiał p. Jan Kamiński z Wąbrzeźna”. Poświęcenie figury odbyło się 31 października 1948 r.
Tak to od 60 lat św. Michał Archanioł przypomina nawiedzającym Zamek o potrzebie i skuteczności walki ze złem, według hasła: „Któż jak Bóg!”. Podana intencja ufundowania figury jest świadectwem rzeczywistego zwycięstwa dobra nad złem. Wkrótce okazało się, że ten święty Opiekun był Domowi Generalnemu Zgromadzenia Sióstr Pasterek bardzo potrzebny, gdyż nastały czasy, kiedy znów nasiliła się walka zła z dobrem i kiedy trzeba było przypomnieć sobie słowa św. Pawła: „Zło dobrem zwyciężaj!”.
Czyż i dziś Michałowe i Pawłowe słowa nie są aktualne? Czyż i w obecnych czasach wciąż natężająca się walka zła z dobrem nie jest codzienną rzeczywistością? Szatan nadal działa podstępnie we współczesnym świecie, w Polsce także. Wstępuje w serca wielu ludzi i działa przez nich, a jemu samemu składa się hołdy. Abp Angelo Comastri w III stacji Drogi Krzyżowej w Koloseum w 2006 r., podał znamienne słowa: „Zagubiliśmy sens grzechu. Dziś przez oszukańczą propagandę szerzy się zło, absurdalny kult szatana, szalone pragnienie łamania zasad, kłamliwa i pusta wolność, która wynosi kaprys, wady i egoizm, ukazując je jako zdobycze cywilizacji. Wydaje się, że mamy do czynienia z diaboliczną pychą”. Dlatego warto spojrzeć na św. Michała Archanioła jako na wzór i skuteczną pomoc w tej walce, której nam - jako uczniom Chrystusa - nie wolno zaniechać.
Św. Michał to jeden z Archaniołów stojących przed obliczem Boga. Hebrajskie imię Mika’el znaczy: Któż jak Bóg. W religiach chrześcijańskich i muzułmańskich jest uważany za największego ze wszystkich aniołów. W religii judaistycznej wymienia się Michała wśród 7 aniołów wyższego rzędu. Również w islamie jest jednym z ważniejszych aniołów.
Poza tym jest postrzegany różnie: jako Posiadacz Kluczy do Nieba i Szef Archaniołów; Anioł Żalu, Prawości, Litości i Uświęcenia Duszy; Anielski Książę Izraela; Stróż Jakuba; Anioł Gorejącego Krzewu. Jest niezmordowanym mistrzem dobroci i pomaga pokonanym podnieść się. Zawsze też jest skłonny załagodzić konflikt i rozwiązać kłopot. Daje wsparcie wszystkim, którzy są w ucisku. Jest Aniołem sprawiedliwości i sądu, lecz nie jest mu obca łaska i miłosierdzie. Jest Aniołem, który pomaga odnaleźć odpowiednie światło wewnętrzne. Nazywa się go Życzliwym Aniołem Śmierci, ponieważ przynosi nam oswobodzenie i otwiera nieśmiertelność. Jest też Aniołem Końcowego Rachunku, Ważącym Ludzkie Dusze i Przewodnikiem Dusz w ostatniej drodze. Stoi u wezgłowia umierających, by stoczyć bój z szatanem o ich dusze, a następnie towarzyszy im w drodze do wieczności, dlatego też jest patronem kaplic cmentarnych. Ponadto czcimy św. Michała Archanioła jako patrona chorych, a także rzemieślników, wytwórców opłatków, rytowników, szlifierzy i złotników. Opiekuje się on również mierniczymi. W średniowieczu był czczony jako patron rycerzy na równi ze św. Jerzym jako symbol niezwyciężonego wojownika. Do dzisiaj za swojego orędownika uważają go szermierze, żołnierze, ratownicy. W 1950 r. Papież Pius XII ogłosił św. Michała Archanioła patronem policjantów. Współcześnie patronuje też radiologom.
Pisarze pierwszych wieków Kościoła uważają św. Michała za anioła od szczególnych zleceń Bożych. Według tzw. Złotej Legendy średniowiecznego kaznodziei Jakuba de Voragine, Archanioł Michał z polecenia Pana Boga karał plagami Egipt, rozdzielił wody Morza Czerwonego, prowadził naród wybrany przez piaski pustyni do Ziemi Obiecanej. W dniu ostatecznym ma na Górze Oliwnej zabić Antychrysta i dźwiękiem swej trąby wskrzeszać zmarłych.
Wybitny Ojciec Kościoła Orygenes przypisywał św. Michałowi przywilej zanoszenia modlitw ludzi do Boga, dlatego jego kult był w Kościele zawsze żywy. Od zarania dziejów dał się poznać jako zwycięski wódz w walce dobra ze złem, jako obrońca chwały prawdziwego Boga, a w obecnej dobie jawi się nadal jako uosobienie zwycięskiej mocy.
Pierwsze znane święto ku czci św. Michała Archanioła sięga połowy czwartego wieku. Obchodzono je 8 maja we Włoszech w okolicy góry Gargano. Podanie głosi, że na tej górze, w grocie istniejącej do chwili obecnej, św. Michał pojawił się w latach 492-94 św. Wawrzyńcowi Maiorano, biskupowi Manfredonii. Opiekę nad sanktuarium, licznie nawiedzanym do dzisiaj, sprawują Księża Michalici z Polski.
Papież św. Bonifacy I (418-422) poświęcił św. Michałowi bazylikę w Rzymie i nakazał, aby każdego roku 29 września obchodzono uroczyście rocznicę objawienia się św. Archanioła. Święto rozszerzono na Kościół powszechny i do dziś przypomina je kalendarz liturgiczny.
Św. Michał doznawał czci jako szczególny opiekun Kościoła. Należy tu wspomnieć Papieża Leona XIII. Za jego pontyfikatu masoneria nasiliła swoją działalność i przystąpiła do silnego ataku na Kościół katolicki. Kard. Nasalli Rocca podał, że „Leon XIII osobiście napisał modlitwę do św. Michała. Papież naprawdę miał widzenie złych duchów, które gromadziły się nad Rzymem - pisał Ksiądz Kardynał - i z tego doświadczenia pochodzi pragnienie Papieża, aby ta modlitwa była odmawiana w całym Kościele. Sam Leon XIII odmawiał ją głosem drżącym, ale mocnym - słyszałem to wiele razy w Bazylice Watykańskiej. Napisał też osobiście, własnoręcznie, specjalny egzorcyzm. Modlitwa, o której mowa to „Witaj, Królowo, Matko miłosierdzia” z antyfoną i modlitwą oraz inwokacja do św. Michała (na str. 1). W naszych czasach ta inwokacja wraca do wspólnego odmawiania w kościołach.
W św. Michale widzimy przykład zachwytu i uwielbienia Boga oraz płomiennej miłości, która zwyciężyła nieposłuszeństwo i bunt szatana. Dlatego najlepiej można mu wyrazić cześć przez zachowanie czystości duszy, postawę żywej wiary i pokory oraz życie zgodnie z zasadą: „Któż jak Bóg”. Z tym wiąże się dawanie ewangelicznego świadectwa Chrystusowi oraz walki ze złem, którą trzeba rozpocząć od siebie.
W naszej współczesności Duch Święty woła do nas znakami czasu. Przestrzega przed mirażami zła, ułudą materii, chorobliwym głodem użycia. Naszym zadaniem jest więc szerzenie kultu św. Michała Archanioła i wzywanie jego przemożnego wstawiennictwa. Rady i wskazówki w tej sprawie pozostawiła nam bł. Matka Maria Karłowska.
W chwilach trudnych z prostotą zwracała się do św. Michała: „Św. Michale Archaniele, zwalcz szatana!”. Siostry ostrzegała: „Jeżeli usłuchasz podszeptów i pokus szatana, to on może zadrwić z Pana Jezusa: „widzisz, jak ta dusza bardziej mnie słucha, aniżeli Ciebie!”. Dlatego ten potężny Niebieski Strażnik zawsze był bardzo potrzebny Zgromadzeniu Sióstr Pasterek i jego podopiecznym. W tej myśli Matka Maria poleciła ustawiać figurę Archanioła w pobliżu drzwi wejściowych do domu, co możemy zauważyć w Jabłonowie Pomorskim. Przypominała znaczenie imienia Michał: „Któż jak Bóg”. Wyznała, że „jest to jej wezwanie na specjalną drogę życiową”. Dlatego wciąż przyzywała do pomocy Księcia Zastępów Niebieskich i krótko przed swą śmiercią obrała go patronem i pomocnikiem Zgromadzenia. Pod jego opiekę oddawała poszczególne domy i osoby. Tak więc z woli Matki Założycielki św. Michał Archanioł patronuje Domom Zgromadzenia, Siostrom Pasterkom, Grupie Pomocnic, a także całej rodzinie Dobrego Pasterza. W tym układzie łatwiej nam zrozumieć, dlaczego nakazała modlić się do św. Michała Archanioła, by odwracał od nas wszelkie zło, zwłaszcza moralne. Do dziś w Zgromadzeniu Sióstr Pasterek powtarza się wezwanie: „Św. Michale Archaniele, broń nas w walce, abyśmy nie zginęli w dzień straszliwego sądu”.