W kościele macierzystego klasztoru sióstr dominikanek, śluby wieczyste złożyły: Irmina (Katarzyna) Wójcik, Jeremiasza (Katarzyna) Garus, Joanna (Klaudia) Gutowska, Maksymiliana (Maryia) Paulenka i Gracjana (Małgorzata) Woźniak.

Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył o. Krzysztof Popławski OP. Wszystkich uczestników, w tym rodziców i najbliższych zakonnic, składających profesję, powitała matka generalna Aleksandra Zaręba OP.

Przełożona wskazywała, aby siostry, będąc w łasce i miłosierdziu Bożym, znajdowały w swoich sercach odwagę oraz żyły na wzór św. Dominika i matki założycielki, realizując ich charyzmat.

W homilii o. Krzysztof Popławski OP wskazywał siostrom składającym śluby wieczyste, że mają w swej wędrówce zakonnej trwać przy Jezusie, przy Bogu, w modlitwie i adoracji. Mają także trwać w rodzinie ewangelicznej, we wspólnocie swego zakonu.

Akt ślubów wieczystych, składany na ręce matki generalnej Aleksandry Zaręby OP, poprzedziło odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych, podczas której siostry profeski leżały krzyżem przed ołtarzem. Każda z osobna złożyła wieczystą profesję, potwierdzając to własnoręcznym podpisem.

Uroczystość zakończyła się przy grobie mastki Kolumby Białeckiej, gdzie siostry zawierzyły swoją dalszą posługę w zakonie. Uczestnicy Domu Dziennego Pobytu w Tarnobrzegu, wręczając im białe gladiole, życzyli Bożego błogosławieństwa w dalszej posłudze.

Dom Zgromadzenie Sióstr św. Dominika w Tarnobrzegu - Wielowsi mieści się w XIX-wiecznym kompleksie budynków kościelno-klasztornych parafii św. Gertrudy i św. Michała Archanioła.

Zgromadzenie zostało założone 8 sierpnia 1861 r. przez matkę Kolumbę Różę Białecką, wówczas 21-letnią dominikankę, która przyjechała do Polski zaledwie po jednym roku nowicjatu odbytym u dominikanek czynnych w Nancy we Francji. Dominikanki wówczas poświęciły się pracy ewangelizacyjnej i dziełom miłosierdzia.

Pierwsze siostry uczyły za darmo chłopskie dzieci w szkole parafialnej, katechizowały dzieci, młodzież i dorosłych, opiekowały się chorymi w ich domach, towarzyszyły umierającym.

Obecnie dominikanki realizując swój charyzmat uczą dzieci i młodzież religii, prowadzą w Polsce i za granicą przedszkola i domy opieki, domy pomocy społecznej dla niepełnosprawnych dzieci, pracują w szpitalach i przy parafiach, jako organistki i zakrystianki.