Niebawem minie dziesięć lat od dnia, w którym bullą "Totus
Tuus Poloniae populus", ustanowiłem nowy podział administracyjny
Kościoła w Polsce. Wraz z nim zrodziła się Diecezja Łowicka. Nie
jest to wielki jubileusz, ale znaczący. Trzeba więc, abym przyłączył
się do dziękczynienia, jakie z tej okazji Kościół w Łowiczu zanosi
do Boga. Czynię to, budząc w sercu wspomnienie naszego liturgicznego
spotkania w dniu 14 czerwca 1999 r., na Błoniach Łowickich. Z miłością
powtarzam słowa, jakie wtedy wypowiedziałem: "Bądź pozdrowiona, ziemio,
tak hojnie ubogacona tradycją chrześcijańską i wiarą twojego ludu,
który pomimo dziejowych burz zawsze niezmiennie trwał przy Chrystusie
i Jego Kościele".
historia Waszej diecezji jest krótka, ale przecież wpisana
w wielowiekowy nurt dziejów Kościoła w Polsce, które nabrzmiałe były
świętością. Jak, myśląc o Ziemi Łowickiej, nie wspomnieć bł. Marii
Franciszki Siedliskiej, bł. Bolesławy Lament czy zmarłego w opinii
świętości prymasa Jana Wężyka. Jak nie przypomnieć heroicznej posługi
męczenników: Michała Woźniaka, Michała Oziębłowskiego, Franciszka
Drzewieckiego i tylu kapłanów zamęczonych za wiarę i Ojczyznę w hitlerowskich
obozach koncentracyjnych. Ta przeszłość, naznaczona śladami świętych,
zobowiązuje. Jest niejako wezwaniem do tego, aby tradycja świętości
była nieustannie podejmowana przez każdego z wierzących i przez całą
wspólnotę Kościoła zjednoczoną wokół Chrystusa, ożywioną mocą Ducha
Świętego, wytrwale zmierzającą do domu Ojca. Z pewnością minione
dziesięciolecie było tak właśnie przeżywane. Wierzę, że było to czas
wzrastania w świętości biskupów, kapłanów, osób konsekrowanych i
wiernych świeckich. Za to Bogu dziękuję, a Was proszę słowami św.
Pawła: "dokąd doszliście, w tę samą stronę zgodnie postępujcie!" (
por. Flp 3, 16).
Modlę się, aby czas jubileuszowego dziękczynienia był
dla całego Kościoła w Łowiczu okazją do ożywienia tego pragnienia
świętości, które w sercu człowieka nieustannie brzmi echem wezwania: "
Duc in altum!" - wypłyń na głębię! Z głębi wiary, nadziei i miłości
niech wyłania się przeszłość Waszej kościelnej wspólnoty.
Modlitwą obejmuję Ciebie, drogi Bracie, Biskupa pomocniczego,
wszystkich kapłanów, zakonników i zakonnice, i wszystkich świeckich
członków Kościoła w Łowiczu. W szczególny sposób duchem jestem blisko
ludzi starszych, chorych i cierpiących. Z miłością myślę o rodzinach,
o młodzieży i o dzieciach. Wszystkim z serca błogosławię: W imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego!
Watykan, 19 marca 2002 r.
Pomóż w rozwoju naszego portalu