Chrześcijanie z nadzieją, jaka nie może zawieść, przygotowują się na to wydarzenie. Katolickie Kościoły Wschodnie w większości świętują według kalendarza juliańskiego, czyli 13 dni później jak katolicy tradycji zachodniej. A więc wigilia przypada 6 stycznia i jest ostatnim dniem 40- dniowego postu Pyłypiwky. Radosne wyczekiwanie na przyjście Pana rozpoczyna dzień 28 listopada, po liturgicznym wspomnieniu apostoła Filipa. A dwie poprzedzające niedziele noszą nazwę Niedziela Praojców, kiedy wspomina się Patriarchów Starego Testamentu, a także Niedziela Ojców, kiedy to czytany jest fragment początku Ewangelii według św. Mateusza, czyli rodowód Jezusa z Nazaretu.
W niedzielę bezpośrednio przed świętami kapłan poświęca prosforę, którą w wigilię Bożego Narodzenia wierni dzielą się, składając nawzajem sobie życzenia. Bywa, że prosforę pokrojoną na kawałki smaruje się miodem. W sam dzień wigilii oczekiwaniu na wspólną wieczerzę towarzyszy post od mięsnych produktów. Wigilię rozpoczyna wspólna modlitwa, odczytywany jest fragment Nowego Testamentu z Dziejów Apostolskich mówiący o spisie powszechnym, który miał miejsce za czasów cesarza Augusta i właśnie wtedy Józef z brzemienną Maryją udali się do rodzinnego miasta Betlehem. Modlitwa zawiera również śpiew troparionu - krótkiego hymnu - opisującego wydarzenie Wcielenia. Stół wyścielony sianem obficie zastawiony 12 pokarmami. Pokarmy tradycyjne, wśród których nie może zabraknąć kutii. Tę niepowtarzalną atmosferę buduje i śpiew kolęd. Tego wieczora w cerkwiach odprawiane jest nabożeństwo zwane Wełyke Poweczeria. Zgromadzeni na modlitwie wielokrotnie powtarzają słowa „Z nami Bóg radujcie się narody”, które odnoszą się do proroctwa proroka Izajasza, mówiącego o narodzinach Emmanuela. Tym nabożeństwem wierni rozpoczynają modlitewne świętowanie przyjścia na świat Zbawiciela. Należy podkreślić, że czas Świąt Bożego Narodzenia trwa w Kościołach Wschodnich dzień dłużej niż w tradycji łacińskiej. Pierwszego dnia z radością witamy w ludzkim ciele Mesjasza oczekiwanego przez cały Stary Testament, Jezusa Chrystusa Syna Bożego naszego Zbawiciela. Drugi dzień to wspomnienie Świętej Rodziny, Bogurodzicy - Matki Bożej i św. Józefa. Natomiast trzeci dzień poświęcony jest osobie pierwszego diakona i męczennika Stefana. Czas radości z przyjścia Pana trwa dalej wierni witają się chrześcijańskim przywitaniem: „Pan się narodził - Chwalmy Go!”.
Ikona Rizdwa Chrystowoho położona na tetrapodie symbolizuje szopkę tak silnie eksponowaną na Zachodzie. Położona na sianie w prosty, ale przepełniony głębią sposób przemawia do nas tym wydarzeniem.
Chrześcijanie tak na Wschodzie jak i na Zachodzie w różny sposób wyrażają tę samą prawdę o wydarzeniu, które zmieniło i nadało nam sens życia i nie przestaje tego nadal czynić.