"Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?" (Łk 24, 38b). Skoro wiemy, że słowa Ewangelii zawsze są aktualne - to te właśnie kieruje do nas Zmartwychwstały. To piękne słowa: być świadkiem Zmartwychwstałego. Ale ten świat zdaje się nie pragnąć ani Boga, ani Chrystusa. Tymczasem On ukazuje się Apostołom i mówi: "Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam" (Łk 24, 39). Staje się im bliski i można o nich powiedzieć: "Oświecił ich umysł, aby rozumieli Pisma". Przygotowuje ich do trudnej misji: "stanął pośród nich i rzekł do nich: ´Pokój wam´ (Łk 24, 36b). A jaka będzie ich misja we współczesnym świecie - to najlepiej ukazał św. Łukasz w Dziejach Apostolskich (Dz 3, 15. 17-19).

Jak być świadkiem? Najpierw wbrew ateizmowi teoretycznemu czy praktycznemu, negującemu istnienie Boga trzeba głosić z odwagą i przekonaniem, że On żyje. To nic, że nie będziemy słuchani, niejednokrotnie wyśmiani, że będziemy czuć się jak misjonarze nieznający języka tubylców. Trzeba głosić sobą, że On żyje.

Tym, którzy z takich czy innych powodów - ze słabości, tchórzostwa, chęci zysku czy kariery - zapomną, odejdą od wiary i nie będą dbali o religijne wychowanie - trzeba powiedzieć z odwagą jak Piotr: "wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić" (Dz 3,13b). Ale najpierw trzeba być samemu mocnym w wierze.

Tym, którzy będą niezdecydowani, niepraktykujący, którzy będą uważali Chrystusa za kogoś wyjątkowego - trzeba powiedzieć: " Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy" (Dz 3,14). Bo wobec Chrystusa nie można być obojętnym. Obojętność prowadzi do tego, że przestaje się odróżniać dobro od zła.

Tym, którzy uważają, że człowiek sam kształtuje swoje życie przez postęp techniki i wiedzy, a nawet jest samodzielny w opanowywaniu samego życia - trzeba przypomnieć, że postęp nie daje wyzwolenia i wybawienia, lecz tylko Bóg. Postęp prawdziwy to postęp w dobrym, w wyzwoleniu od zła. Kłamstwo czy obłuda jaskiniowca niczym nie różni się od kłamstwa i obłudy człowieka dzisiejszego - chyba tylko skalą możliwości. Wszak dziś istnieją większe możliwości uprawiania i rozpowszechniania kłamstwa i obłudy dzięki technice. Trzeba więc przekonywać, że jest zło i że choć nabrało wymiarów społecznych, bo "wszyscy tak czynią", to przez to nie stanie się dobrem. Trzeba ukazywać, że od tego zła nie wyzwolą żadne przepisy prawa, partii - tylko Bożą mocą może się to dokonać.

By być świadkiem Chrystusa, trzeba Go dobrze znać. A znać Chrystusa - to znaczy zachowywać w pełni Jego przykazania i Jego naukę. Znać Go - to znaczy Nim żyć. Tylko ten, kto zna Boga i posiada Boga, kto żyje Bogiem, ten Go ukazuje, ten może być świadkiem. Nie wystarczy mówić, że się Go zna - słowa dziś nic nie znaczą. Kto mówi: "znam Go", a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Bóg jest Miłością - i wtedy jesteśmy Jego świadkami, gdy się kochamy, tak jak Bóg chce. Dlatego św. Jan Apostoł mówi o miłości: "Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała" (1J 2, 5). Trzeba przez stałą wierność nauce, to znaczy poprzez wprowadzenie jej w czyn, żyć Chrystusem i Jego nauką - tylko to jest drogą, "aby miłość Boża" była w nas doskonała. Wzrastanie w miłości to droga i kryterium, by z czystym sercem jak Piotr powtarzać: "Ty wiesz, że Cię kocham..." (J 21,15).