Docieramy do ostatniego dekanatu w naszej archidiecezji, by w ten sposób ukoronować dość długi cykl, który rozpoczął się w Roku Kapłańskim i miał na celu ukazanie z wiadomych względów tylko niektóre rysy wspaniałych osobowości księży, tworzących przez ponad już 66 lat rzeczywistość Kościoła nad Odrą i Bałtykiem. Nieprzypadkowo koronujemy nasze wizyty w centralnym dekanacie biskupiego miasta Szczecina. Wypada właśnie na koniec dowartościować zarówno heroiczną postawę księży chrystusowców, jak i całokształt duszpasterstwa sprawowanego w pozostałych zakonnych parafiach oraz w matce kościołów archidiecezji - bazylice katedralnej oraz w bazylice św. Jana Chrzciciela.

Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie

Pierwsze kroki kierujemy do parafii ks. dziekana, czyli do parafii Księży Chrystusowców, gdzie posługuje ks. Adam Staszczak TChr. O heroicznej posłudze Towarzystwa Chrystusowego pisaliśmy już wielokrotnie z racji różnorodnych rocznic i wspomnień o kapłanach tworzących polską rzeczywistość w pierwszych miesiącach po wojnie. Przypomnijmy więc tylko krótko najistotniejsze drogowskazy misternej pracy księży chrystusowców. Do 1945 r. świątynia pełniła funkcję ewangelickiego kościoła garnizonowego, a na nowo poświęcona została przez ks. Kazimierza Świetlińskiego TChr. Historia parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa jest ściśle związana z kościołem św. Jana Chrzciciela. Po wojnie przez długie lata istniała „Parafia św. Jana Chrzciciela przy kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa”. Rozdzielenie tych kościołów nastąpiło 5 marca 1974 r. w chwili erygowania parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Początki duszpasterstwa w Kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa sięgają 1945 r., kiedy to na tzw. Ziemie Odzyskane przybył jeden z pierwszych pionierów, polski kapłan katolicki - ks. rektor Florian Berlik TChr. Pierwsza Msza św. była celebrowana 6 maja 1945 r. w salce przy ul. Bogurodzicy. Trudności przy organizowaniu życia religijnego były na początku duże, gdyż świątynie Szczecina były spalone bądź obrabowane i niezdatne do użytku. Niepewna sytuacja polityczna zmusiła polskich pionierów do opuszczenia miasta. Wśród nich znajdował się ks. Florian Berlik. 12 czerwca 1945 r. przybył do Szczecina ks. Kazimierz Świetliński TChr, pierwszy proboszcz parafii pw. św. Jana, Chrzciciela. Ubiegał się o przyznanie parafii dawnego protestanckiego kościoła garnizonowego, który jako najmniej zniszczony, mógłby służyć pierwszej polskiej parafii. Kościół został przekazany 25 czerwca 1945 r. polskiej parafii, a ks. K. Świetliński dokonał 29 czerwca jego poświęcenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Natomiast 8 grudnia 1959 r. miało miejsce uroczyste otwarcie działającej do dzisiaj kaplicy Wieczystej Adoracji. Innym akcentem pracy duszpasterskiej trwającej do teraz był dzień 9 grudnia 1959 r., kiedy zainaugurowano stały dyżur w konfesjonale. Fakt istnienia kaplicy Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu, połączony z nieustanną możliwością skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania, spowodował, że świątynia ta stała się jedną z najbardziej uczęszczanych w mieście. Nasunęło to pomysł, by uczynić z niej świątynię wyjątkową - sanktuarium. Prace nad wyniesieniem kościoła do godności sanktuarium Najświętszego Serca Jezusowego prowadzone były w sposób szczególny przez ks. Zbigniewa Rakieja TChr, proboszcza parafii. A wysiłki te stały się faktem, kiedy abp Marian Przykucki 19 czerwca 1998 r. wydał odpowiedni dekret. Jest to pierwsze w Polsce sanktuarium pod takim tytułem. Doceńmy jeszcze wszystkich proboszczów, którzy tutaj pracowali, a byli to: ks. dr Kazimierz Świetliński, ks. Józef Kinder, ks. Czesław Czartoryski, ks. Wacław Perz, ks. Hubert Mrzygłód, ks. Alojzy Dudek, ks. Witold Stańczak, ks. Ryszard Bucholc, ks. Stanisław Misiurek, ks. Józef Kamiński, ks. Zbigniew Rakiej, ks. Krzysztof Jackowiak, a od 2006 r. proboszczem jest dawny magister nowicjatu Towarzystwa Chrystusowego ks. Adam Staszczak.

Parafia wojskowa pw. św. Wojciecha w Szczecinie

Naprzeciw kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa znajduje się niezwykle ważna i specyficzna dla duszpasterstwa świątynia pw. św. Wojciecha, która funkcjonuje w strukturach Ordynariatu Polowego. Przypomnijmy, że należą do niego katolicy: żołnierze zawodowi, ich współmałżonkowie, dzieci oraz dzieci i krewni zamieszkujący razem z nimi; żołnierze w czynnej służbie wojskowej (niezawodowi), w czasie pełnienia tej służby; pracownicy cywilni, zatrudnieni na stałe w jednostkach (instytucjach) wojskowych oraz w domach prywatnych osób pełniących zawodową służbę wojskową; uczniowie szkół wojskowych; zatrudnieni lub przebywający w szpitalach wojskowych, w domach starców i w podobnych instytucjach wojskowych; członkowie instytutów zakonnych i wierni świeccy zatrudnieni na stałe przez ordynariusza polowego. Historia kościoła rozpoczyna się 5 marca 1947 r., gdy Okręgowy Urząd Likwidacyjny przekazał tymczasowo duszpasterstwu Wojska Polskiego w zarząd gmach kościoła wraz z parcelą przy pl. Zwycięstwa. Obowiązki duszpasterskie w tym czasie spełniał ks. mjr Andrzej Wystrychowski. Po odgruzowaniu świątyni 24 października 1948 r. została ona poświęcona jako kościół garnizonowy pw. św. Wojciecha. 5 września 1957 r. proboszczem został ks. Władysław Bąk. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu w pracy duszpasterskiej zjednał on wielu sympatyków dla wojskowej świątyni, co zaowocowało gruntownym remontem kościoła. W latach 1966-71 obowiązki duszpasterskie objął ks. ppłk Piotr Mazurek. Natomiast w latach 1971-80 proboszczem był ks. mjr Antoni Gołembski. Za czasów jego proboszczowania kościół został pokryty blachą miedzianą oraz zostały wstawione nowe witraże. Kolejnymi rządcami kościoła byli: ks mjr Zygmunt Gola (1980-86), ks. mjr Janusz Bąk (1986-93) oraz ks. ppłk Kazimierz Antoniewicz (1993-96). Dzięki staraniom tego ostatniego dokonano wymiany instalacji cieplnej oraz oczyszczenia i pomalowania ścian wewnątrz świątyni. Najważniejszy moment to dzień 21 stycznia 1993 r., kiedy to biskup polowy Sławoj Leszek Głódź erygował parafię wojskową pw. św. Wojciecha. Natomiast 1 lipca 1996 r. proboszczem został mianowany ks. płk Jan Wołyniec. Dokonał on zmiany usytuowania ołtarzy bocznych, nowego oświetlenia ołtarzy oraz czyszczenia i konserwacji elewacji wieży, a także całej elewacji kościoła. Kolejnym proboszczem w 2006 r. został ks. ppłk Ryszard Stępień, którego zastąpił 28 lipca tegoż roku ks. ppłk Piotr Sroka. Wikariuszami natomiast są: ks. ppor. Adam Tur oraz ks. por. Wojciech Kułak. Kapelanem szpitala jest dawny proboszcz ks. płk rez. Kazimierz Antoniewicz.