Zalewani jesteśmy falami, co niosą wszelkie brudy z kraju, z zagranicy, zza oceanu... Czasami można mieć wrażenie, że nie ma już dobrych ludzi, bezinteresownych kapłanów, gorliwych nauczycieli, ofiarnych wychowawców, prawych adwokatów, sprawiedliwych sędziów, ludzkich lekarzy, rzetelnych rolników, w ogóle świętych... Nie wolno poddawać się takiej wizji. Jest z gruntu fałszywa. I jeżeli nawet jest w niej jakiś niewielki procent prawdy, to dowodzi tylko, że zarejestrowany został fragment życia, w którym słabość doszła do głosu, jak u św. Piotra w chwilach zaparcia się Mistrza i tylu innych ludzi. Ale przecież łaska - jak widzimy nieraz w konfesjonale - zwycięża słabości... Tych zwycięstw prawie nikt nie rejestruje, ani nie pokazuje. Jedynie aniołowie w niebie.

Całym sercem więc wspieram inicjatywę Komitetu, który chce utrwalić pamięć zmarłego w grudniu 1998 r. śp. ks. inf. Stanisława Piotrowskiego z Kalisza. Kto bliżej zetknął się z tym wspaniałym Człowiekiem i Kapłanem we Włocławku, w Czernikowie, Kazimierzu Biskupim, Kole... , jest proszony o wypowiedź na temat jego życia i działalności. Komitet zbiera materiały dotyczące osoby Księdza Infułata i w tym celu zwraca się do tych, którzy mogliby złożyć o nim świadectwo.

Chodzi o opisanie jakiegoś szczególnego wydarzenia, które dobrze ujawnia jego przymioty duchowe, działalność, wspólnotę z Bogiem i ludźmi. Byłoby ciekawe ukazać, z czego wyrastał osobisty urok ks. Piotrowskiego, dlaczego był tak ceniony i lubiany, dlaczego lgnęła do niego młodzież, nawet gdy był już w starszym wieku.

Forma wypowiedzi może być dowolna, byleby tylko to świadectwo było wiarygodne i autentyczne. Komitet zastrzega sobie jedynie redakcyjne opracowanie nadesłanego materiału i ewentualne dokonanie skrótów, by nie dopuścić do niepotrzebnych powtórzeń i zbyt rozwlekłych opisów. Materiały można przesyłać do 15 czerwca br. pod adresem Redakcji Ładu Bożego lub bezpośrednio do mnie, a ja przekażę je Komitetowi Redakcyjnemu.

Na marginesie tej cennej inicjatywy widzę potrzebę rozszerzenia zbierania świadectw również o innych duchownych i świeckich naszej diecezji, którzy zaważyli na czyichś decyzjach i okazali się dobrymi pasterzami, nauczycielami, katechetami, kierownikami dusz, ojcami, matkami... Wspominanie dobrych czynów naszych bliskich sprawia, że nie tylko jesteśmy ich adwokatami wobec Boga, ale ma ono wymiar wysoce pedagogiczny dla innych. Powtarzanie o kimś niesprawdzonych złych wiadomości nie rodzi dobra. Aby ono zaistniało, potrzeba dobrego serca. Bo tylko miłość jest twórcza. Chrystus Pan powiedział: "Przecież z obfitości serca usta mówią. Dobry człowiek z dobrego serca wydobywa dobre rzeczy; zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy. ( ...) Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony" ( Mt 12, 34-37).

Mamy na myśli zmarłych, by żyjących nie stawiać w kłopotliwej sytuacji, bo nie po to pomagają oni komuś, by publicznie odbierać pochwały, ale by wypełnić obowiązek moralny: "Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie" (Mt 6, 3-4). Wierzymy jednak, że skoro Bóg oddaje ludziom dobrym to, co zrobili w ciągu życia ziemskiego, to możemy po ich śmierci ogłosić to światu, by zachęcić do dobrego postępowania. Poza tym dobry wzór bardziej podbija serca i głębiej utrwala się na pokolenia niż zły przykład. I daję tu świadectwo, że u wielu kapłanów można zauważyć bardzo miły zwyczaj obdarowywania spotkane osoby książkami. Mnie zauroczył pod tym względem swoją dobrocią i szlachetnym gestem pół wieku temu śp. ks. Jan Zakrzewski, proboszcz w Broniszewie, który młodemu ministrantowi dał niewielką broszurkę, pt. Czy będę księdzem? I pomyśleć, że ten drobny podarunek tak się zwielokrotnił i przechodzi dzisiaj, już w innej formie, do tylu rąk. Bo "dobro jest rozlewne..." ( bonum est diffusivum sui...). Bardziej niż zło... Jest ono mocniejsze od sił niszczących.

Zbierajmy świadectwa o ludziach dobrych, a wśród nich również o kapłanach. Na jeden przykład negatywny możemy przytoczyć setki przykładów pozytywnych.