Przed kilkoma dniami kupiłam w Księgarni św. Antoniego w Zielonej Górze tomik poezji "Znaki miłości" ks. Bogusława Szylkina, wydany w 1998 r. i przeczytałam go jednym tchem. Lektura tych wierszy wywarła na mnie duże wrażenie, wzruszyła mnie, pobudziła do refleksji, ubogaciła.

Świat przeżyć, wiara, życie, doznania, odwieczne zagadnienie - dobra i zła, cierpienie i przemijanie - i nie tylko, są opisane w sposób bardzo dojrzały, a zarazem zwięzły. Ks. Szylkinowi wystarczyło kilka wersów, by wyrazić bogactwo myśli i spostrzeżeń.

Kraina szczęśliwości i dobra - Arkadia, której wielu poszukuje, w poezji ks. Bogusława to kraina, w której "zapomniana wina człowieka / na zawsze". Ale "krainę dobra / Bóg dał w posiadanie / dobrym" (Kraina dobra). Trzeba więc na nią zasłużyć. Trzeba do niej trafić drogą, o którą Poeta pyta: "Czy tą drogą / można dojść / do szczęścia". I odpowiada: "Tak / trzeba iść prosto / cały czas prosto / całe życie prosto" (Pytanie i odpowiedź).

Modlitwę określamy jako rozmowę duszy z Bogiem. Często nie wiemy, jak się modlić, dlatego warto sięgnąć po tomik Znaki miłości. Przybiera ona tu formę bezsłownego dialogu (Bez słów); jest też modlitwą ciszy: "Wołam do Ciebie milczeniem"; modlitwą wołaniem, by przekrzyczeć decybele, hałas, "który szczelnie wypełnia ziemię" (Wołanie); modlitwą prośbą: "Przyjdź teraz Panie" (Prośba), "Przemów Panie / ja nie śpię" ( Samuel).

W relacjach między Bogiem a człowiekiem w niektórych wierszach podmiotem lirycznym jest sam Bóg, np. W drodze do Emaus: " Czemu jesteście smutni / moi uczniowie" albo w utworach Modlitwa czy Ból Boga: "Wiesz / co najbardziej boli - pyta Bóg".

Sam na sam z Bogiem, Jego bliskość prawie na wyciągnięcie ręki i głęboką wiarę odnajdujemy m.in. w wierszach: Przed Tabernakulum - "Ty jesteś / i ja jestem / Ty mnie widzisz / ja w Ciebie wierzę"; Dar - "Klękam przed Tobą / choć nie widzę Twoich oczu / patrzących na mnie".

Jest też ta poezja wyrazem pokusy i poczucia winy człowieka, i prośbą o nawrócenie: "Daj siły / abym mógł wyjąć belkę z mego oka" ( Wołanie grzesznika), jest też wyrazem wiary w miłosierdzie: "Nie wszystko stracone / masz jeszcze łzy / które oczyszczą duszę / żalem serdecznym".

Twórczość ks. Szylkina podejmuje tematykę współczesną, zagadnienia XXI w. Europa w tej poezji to wspólny dom "bez granic i celników", ale też "bez ścian nienawiści" (Wspólny dom). W tym współczesnym świecie Poeta poszukuje człowieka, gdyż "wola i rozum zdziczały / (...) / nie homo a lupus / na ulicy / (...) / a ja szukam człowieka" (Szukam człowieka). Ten człowiek musi być odpowiedzialny za swoje czyny (Ostrzeżenie). Musi ocalić myślenie: "Nie daj się zastąpić / przez komputer". Potrzebna jest też jego mądrość, "mądrość na miarę człowieka", by osiągnięcia nauki i techniki nie były "bez duszy bez ducha" (Na miarę człowieka). W innym wierszu czytamy: " Pokaż światu okruch / człowieczeństwa" (Bądź człowiekiem). Dobro i zło to odwieczne zagadnienie, ale w dzisiejszym świecie zaciera się granica między tymi pojęciami, dlatego ks. Bogusław powiedział: " Wyludniło się państwo Dobra" (Granica).

Ta poezja jest tak bardzo związana z naszą wiarą, z tajemnicą odkupienia, czego dowodem są utwory zebrane w rozdziale Od Adwentu do Zmartwychwstania. Oszczędne w słowach, ale piękne jest np. rozważanie męki Jezusa. Jak wielka jest łaska - Cyrenejczyk nie miał ochoty nieść krzyża, ale wystarczyło dotknięcie śladów dłoni Chrystusa na drzewie krzyża, by zmienił zdanie (Ramiona Cyrenejczyka).

Kapłaństwo to dar i tajemnica - mówi Jana Paweł II - które trzeba przyjąć. Bóg mówi cicho: "Nie mogłem Cię usłyszeć Panie / tak cicho do mnie dziś mówiłeś" i słowa Pana: "choć ze Mną czynić miłość" (Miłość). A w innym wierszu czytamy: "Możesz posłuchać mojego głosu / (...) / możesz kroczyć ze Mną z krzyżem / jeśli chcesz". Kapłaństwo spełnia się w posłudze Bogu i ludziom, w sprawowaniu Eucharystii, w udzielaniu sakramentów, w katechezach, w homiliach czy nawet w rozmowach z ludźmi - to wszystko pozostawia trwały ślad w ich sercach. Ks. Bogusław świadomy tego powołania, swojej kapłańskiej posługi, odpowiedzialności zwraca się do człowieka (Do człowieka), którego może skrzywdził, może nie dostrzegł, nie wyleczył, który pozostał mu obojętny, którego może zranił, z prośbą o przebaczenie. Ile w tej postawie pokory!

Przemijanie, cierpienie - to odwieczne tajemnice ludzkiej egzystencji. Temu zagadnieniu Ksiądz-Poeta poświęca wiele uwagi. Każdemu z nas mijają lata, nie można ich zawrócić: "tempus fugit" - czas ucieka. Słowa "czas", "zegar" - znaki przemijania - powtarzają się w wielu utworach. Jest to tym bardziej zastanawiające i wzruszające, że ks. Bogusław mówił też o swoim własnym przemijaniu (Nie wiem, Moja śmierć), a był przecież człowiekiem młodym (zginął tragicznie, mając 34 lata, w tym 8 lat kapłaństwa).

Poezja ks. Bogusława Szylkina jest głęboko związana nie tylko z Biblią, ale także z naszą literaturą i kulturą. Można o niej pisać wiele i oceniać ją z różnych punków widzenia. Znaki miłości to jedyny tomik jego poezji, poezji pięknej, głębokiej, dojrzałej w refleksji nad wiarą, życiem, światem, człowiekiem. Poezji, która wzrusza, zmusza do zamyślenia, ubogaca. Dlatego, według mnie, jest trwałym śladem, jaki pozostawił po sobie ten młody Kapłan. "Non omnis moriar".