Życie każdego z nas jest ściśle powiązane z rodzicami. Rodzicom zależy na tym, by jak najlepiej wychować swoje dzieci i przygotować je do samodzielnego życia. Wychowanie powiązane jest z uczeniem, a to z kolei nie tylko opiera się na przekazywaniu wiadomości, lecz także mówieniu: co wolno robić, a czego trzeba unikać. Jako dzieci nie rozumiemy wszystkiego, co nakazują nam rodzice, a szczególnie buntujemy się, kiedy nam czegoś zakazują. Rodzice mówią: "Zrozumiesz, gdy dorośniesz. Teraz zaufaj nam, zawierz!". Nasze przygotowanie do życia, nasza szkoła rodzinnego życia opiera się na zaufaniu do rodziców, na zawierzeniu im. Często powtarzamy sobie: "Nie rozumiem, dlaczego tego właśnie zabraniają mi rodzice, dlaczego to mi nakazują. Ale zrobię tak, jak sobie życzą, ponieważ ich kocham". To właśnie miłość do rodziców każe nam przyjąć ich propozycje, chociaż wielu spraw nie rozumiemy.
Ok. 1800 lat przed narodzeniem Pana Jezusa Abram przeżywa wielką przygodę. Imię "Abram" znaczy "Mój ojciec jest wzniosły" lub " Kochaj ojca". Może dlatego otrzymuje takie imię, że wyjątkowo kocha swojego ojca i dobrym życiem pokazuje, że go kocha, chociaż nie zawsze rozumie, czego jego ojciec od niego wymaga. Abram modli się do wielu bogów, bo tak robi cała Abrama rodzina. Po wielu latach zastanawiania się dochodzi do przekonania, że może być tylko jeden prawdziwy Bóg. I z tym Bogiem spotyka się podczas modlitwy - Pan Bóg nakazuje Abramowi opuścić jego rodzinne miasto Ur i z najbliższą rodziną wędrować do kraju, jaki Bóg wybierze dla niego. Abram nie rozumie, dlaczego ma opuścić rodzinny dom, nie wie - jaki będzie kraj, który daje mu Bóg. Ale miłość do Boga każe Abramowi wierzyć. Z najbliższą rodziną wyrusza w nieznane, a prowadzi go wiara, że Bóg nim kieruje, i miłość, że Bóg jest ojcem. Po długiej wędrówce, w czasie której rozmawia z Bogiem - zatrzymuje się w Kanaanie. Ponieważ wierzy Bogu i jest Mu posłuszny - Bóg daje Abramowi nowe imię - "Abraham", co znaczy: "Ojciec wielkiego narodu". Pan Bóg spełnia obietnice zawarte w brzmieniu imienia: mimo podeszłego wieku, żona Abrahama - Sara rodzi mu syna Izaaka. Abraham zawiera przymierze z Panem Bogiem, podczas którego wyraża swoją miłość i wierność. Otrzymuje Boże błogosławieństwo. Jego rodzina ma być tak liczna, jak morski piasek. Przez rodzinę Abrahama Bóg będzie błogosławił wszystkim ludziom. Abrahama nazywamy ojcem wiary, ponieważ tak kocha Boga, że gotów jest Mu oddać najcenniejsze ziemskie skarby, nawet swego syna Izaaka.
Podczas naszego chrztu, naszego przymierza z Bogiem, Bóg daje nam w darze wiarę. Dzięki temu darowi stajemy się dziećmi Boga, otrzymujemy obietnicę, że będziemy zbawieni - otrzymamy niebo. Wiara pomaga nam wszystko od Boga przyjmować, chociaż wielu spraw nie jesteśmy w stanie zrozumieć.
Jako dzieci Boga, prośmy Go, aby nam wypraszał tak mocną wiarę, jaką żył Abraham. By każdy z nas stawał się "dzieckiem wiary".