Z powodu długotrwałych opadów wiosną 1996 r. oraz w roku następnym doszło do poważnego uszkodzenia Kopca Józefa Piłsudskiego w Krakowie. Na skutek wielkiego nasączenia gruntu wodą ziemia zaczęła się osuwać. Uszkodzenia te objęły obszar 70% Kopca. Zabezpieczeniem i odbudową Kopca zajął się istniejący od 1980 r. Komitet Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego. Komitet, pod przewodnictwem dr. Jerzego Bukowskiego, od wielu lat zabiega o pieniądze potrzebne na ratowanie Kopca. Honorowy patronat nad Kopcem przed ośmiu laty objął Sejm. Stąd też Komitet spodziewa się konkretnego wsparcia finansowego na ukończenie prac. Ponadto Komitet ma nadzieję, że wsparcie nadejdzie również od właściciela Kopca, czyli gminy Kraków, od Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa oraz Funduszu Ochrony Środowiska, a także od sponsorów i darczyńców... Według optymistycznych prognoz, zakończenie prac przewiduje się na koniec 2002 r.
Kopiec Józefa Piłsudskiego, zwany Mogiłą Mogił, Kopcem Wolności albo Niepodległości, jest najmłodszym, ale za to najwyższym spośród wszystkich krakowskich kopców i wznosi się na wysokość 38 m, posiada powierzchnię ok. 1 hektara, u podstawy ma średnicę 111 m, a u szczytu 85 m. Inne kopce mają wysokość: Wandy - 14 m, Krakusa - 16 m, Kościuszki - 34,1 m. Kopiec Piłsudskiego, według projektu architekta Franciszka Mączyńskiego, zaczęto sypać 6 sierpnia 1934 r. na Sowińcu, w przepięknym zakątku Lasku Wolskiego (358 m n.p.m.) z okazji 20. rocznicy wymarszu z krakowskich Oleandrów Pierwszej Kompanii Kadrowej Strzelców oraz dla uczczenia czynu zbrojnego I wojny światowej. Budowa Kopca trwała 3 lata. W 1935 r., po śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego, postanowiono nazwać Kopiec jego imieniem. Do 1939 r. złożono w nim ziemię z pól bitewnych, ze wszystkich pobojowisk polskich żołnierzy z I wojny światowej, a także z innych pobojowisk na świecie, na których ginęli Polacy, walcząc o wolność i niepodległość ojczyzny. Stąd też jego nazwa - Mogiła Mogił. Szczyt Kopca zwieńczono granitem, na którym wyryto krzyż legionowy.
Kopiec w nienaruszonym stanie przetrwał II wojnę światową. Po wojnie władze komunistyczne przystąpiły do systematycznego niszczenia Kopca. Zniknął on z planów Krakowa. Nazwa została wycofana przez cenzurę w prasie i w innych wydawnictwach. Zalesiono zbocze Kopca i otaczającą go polanę. Drzewa zasłoniły Kopiec, a ich korzenie rozsadzały masę ziemną, która zaczęła się osuwać. W 1981 r. ze społecznej inicjatywy powstał Komitet Opieki nad Kopcem Piłsudskiego, który podjął dzieło jego odbudowy. W latach 1981-85 na Kopcu złożono ziemię z 95 miejsc martyrologii polskiej z okresu 1939-1945. Po 1990 r. do ratowania Kopca przyłączyły się władze miejskie i państwowe. Ulewne deszcze w 1996 r. do takiego stopnia rozmiękczyły Kopiec, że ziemia zaczęła się osuwać na znacznym obszarze wyremontowanych wcześniej zboczy. Żeby uratować Kopiec, trzeba było natychmiast podjąć remont generalny obiektu. Projekt odbudowy tego nietypowego ziemnego obiektu przygotowali inżynierowie z AGH. Prace polegają na utwardzeniu podłoża na przedpolu Kopca, wymianie upłynnionego gruntu i zastąpieniu go innym materiałem - klińcem, a także na pokryciu powierzchni specjalną siatką i wysianiu trawy. Dotychczas wykonano już 60% zaplanowanych robót. Aby zakończyć prace, potrzeba jeszcze 2 mln zł.
Z okazji jubileuszu 20-lecia powołania przy Towarzystwie Miłośników historii i Zabytków Krakowa społecznego Komitetu Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego w sali wystawowej Biblioteki Jagiellońskiej otwarto wystawę 20 lat przy Kopcu. Eksponaty zebrane na wystawie przedstawiają historię Kopca, obrazują jego wznoszenie i ratowanie. Na wystawie wyeksponowano również dokumenty i pamiątki związane z osobą patrona Kopca - marszałka Józefa Piłsudskiego.