Kościół celebruje Wielki Jubileusz Roku 2000. "Radość jubileuszowa - jak podkreśla Jan Paweł II - nie byłaby pełna, gdybyśmy nie skierowali spojrzenia ku Tej, która okazując pełne posłuszeństwo Ojcu, zrodziła dla nas w ciele Syna Bożego" (bulla Incarnationis mysterium, 14). Świadomi tego, świętujemy "rok łaski od Pana", wpatrując się w Matkę Słowa Wcielonego. Możemy powiedzieć, że to niejako sama Dziewica Maryja prowadzi nas jubileuszowym szlakiem - wprowadza w misterium Wcielenia, pomaga otwierać się na jego zbawcze owoce. Ona sama jawi się nam jako "wspaniały owoc Odkupienia" (konstytucja Sacrosanctum concilium, 103). To w Niej bowiem odkupienie człowieka osiągnęło swoją ostateczną pełnię. Świadczy o tym tajemnica Jej Wniebowzięcia.
W obecnym - Jubileuszowym Roku mija 50 lat od ogłoszenia dogmatu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. 1 listopada 1950 r. - a był to również Rok Święty - Papież Pius XII w Konstytucji Munificentissimus Deus uroczyście stwierdził: "Ogłaszamy, określamy i orzekamy jako objawiony przez Boga dogmat wiary, że Niepokalana Boża Rodzicielka, zawsze Dziewica Maryja, po zakończeniu biegu życia ziemskiego, została z ciałem i duszą wzięta do niebieskiej chwały". Dogmat ten, jak podkreślają teologowie, nie był odpowiedzią na herezję, nie rozstrzygał też jakiejś kontrowersji teologicznej, lecz stanowił swego rodzaju "akt kultu", był oddaniem chwały Bogu za cudowne dzieło zbawienia, które objawiło się w pełni w Dziewicy Maryi. W Matce Słowa Wcielonego objawiło się w wyjątkowy sposób Chrystusowe zwycięstwo nad grzechem, na co wskazuje dogmat Niepokalanego Poczęcia. Zajaśniało w Niej również i zwycięstwo nad śmiercią. Maryja jako pierwsza z ludzi, przed wszystkimi innymi, uczestniczy jako Wniebowzięta w zbawczym misterium zmartwychwstania swojego Syna. Ta, która przyszła na świat bez grzechu pierworodnego, kończy swoją ziemską pielgrzymkę pełnym uwielbieniem w chwale nieba.
W Maryi Wniebowziętej jaśnieje spełnienie się zamysłu Bożego względem człowieka, którego przeznaczeniem jest uczestniczyć w integralności swojej ludzkiej osoby, to znaczy z duszą i ciałem, w chwale nieba. Postać Matki Jezusa wziętej do nieba, ten wielki znak "Niewiasty obleczonej w słońce" (Ap 12, 1) to potwierdzenie obecnej i przyszłej godności człowieka stworzonego i odkupionego przez Boga. Można powiedzieć, że misterium Wniebowzięcia to swego rodzaju "kanonizacja" Maryi przez Chrystusa, kanonizacja na miarę Jej świętości i misji. Kanonizacja ta różni się od kanonizacji dokonujących się w Kościele. Wskazuje ona bowiem na pełnię zbawienia, które stało się już udziałem Matki Jezusa, zbawienia również w wymiarze ciała. To dlatego Maryja wzięta do nieba "z ciałem i duszą" jest Królową wszystkich świętych. W wymowny sposób wskazał już na to dzień ogłoszenia dogmatu Wniebowzięcia - 1 listopada - uroczystość Wszystkich Świętych. Stąd też dla Kościoła, dla każdego z nas, dogmat Wniebowzięcia stanowi przypomnienie o powszechnym powołaniu do świętości, jest wezwaniem do podążania drogami świętości. Nasza uwielbiona Najświętsza Matka, Wniebowzięta Maryja zapowiada niejako naszą przyszłą "kanonizację", której dokona Chrystus, nasz Zbawiciel, kiedy na końcu czasu przyjdzie w chwale.
Sobór Watykański II uczy, że póki nie nadejdzie ów "dzień Pański", Wniebowzięta Matka Jezusa "przyświeca pielgrzymującemu Ludowi Bożemu (...) jako znak pewnej nadziei i pociechy" (konstytucja Lumen gentium, 68). To światło Wniebowziętej dostrzegamy także w Jej cudownych przyjściach do ludzi, takich jak w La Salette, Lourdes czy Fatimie. W bieżącym roku, z racji ogłoszenia trzeciej tajemnicy fatimskiej, światło to w szczególny sposób dociera do nas z ziemi portugalskiej. Nasuwa się myśl, że Piękna Pani z Fatimy pragnie dzisiaj, po 50 latach od ogłoszenia dogmatu, jakby na nowo potwierdzić prawdę swojego Wniebowzięcia. Przynosi z nieba nadzieję Kościołowi i światu udręczonemu krzyżową drogą kończącego się XX wieku.
Wniebowzięta Matka wstawia się za nami u swego Syna. Nam zaś przypomina, byśmy byli wierni Chrystusowi Zbawicielowi, byśmy zawsze czynili to, co On nam każe. Na jubileuszowym szlaku Wniebowzięta Matka wzywa nas do jeszcze lepszego otwarcia się na wszystkie łaski od Pana. Niech zatem tegoroczne jubileuszowe spojrzenie na Wniebowziętą Maryję pogłębi w nas świadomość Jej macierzyńskiej obecności w codzienności naszego chrześcijańskiego życia, niech pomoże nam też w dokonaniu jubileuszowej przemiany, byśmy z jeszcze większą radością mogli podążać drogami prowadzącymi do chwały nieba.