Zlekceważony Katyń

Harald Kittel pisze w Życiu z 31 lipca (pt. Strach przed ofiarami Stalina) o powszechnym oburzeniu z powodu postawy kierownictwa telewizji publicznej, które nie zdobyło się na transmisję z całej uroczystości otwarcia i poświęcenia Polskiego Cmentarza Wojskowego w Katyniu. Trudno pogodzić się z wykrętami, jakich szefowie telewizji używają dla wytłumaczenia powodów, dla których pozbawiono Polaków możliwości przeżycia w całej pełni przejmującej uroczystości ku czci zamordowanych przed 60 laty patriotów. Kombatanci zażądali dymisji Roberta Kwiatkowskiego, prezesa TVP. Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Jarosław Sellin mówił na konferencji krajowej: "Wycofano się z transmisji (...) dlatego, że w tej uroczystości nie będzie uczestniczył prezydent Kwaśniewski".

Uczczenie Powstania- bez Prezydenta RP

Aleksandra Kwaśniewskiego zabrakło również na wzruszającym koncercie ku czci Powstania Warszawskiego na pl. Krasińskich. Pełniący obowiązki prezydenta RP nie pierwszy raz zlekceważył tę tak ważną dla Polaków uroczystość. Cóż, najwyraźniej takie rzeczy nie rajcują byłego aparatczyka ani Panią Prezydentową. Przypomnę, że Jolanta Kwaśniewska wykazała kiedyś absolutny brak taktu - występując 19 stycznia 1997 r. w programie rozrywkowym POLSAT-u pt.: Egzamin dojrzałości z parodią smutnej, refleksyjnej piosenki partyzanckiej Dziś do Ciebie przyjść nie mogę. Zaśpiewała tę piosenkę z niemal bezustannym śmiechem i drwiną. Wywołało to otwarty protest wiceprezes ŚZŻAK Haliny Kępińskiej-Zazylewicz w imieniu żołnierzy Armii Krajowej Okręgu Piotrków Trybunalski (w Gazecie Polskiej z 13 lutego 1997 r.).

"Wyborcza" chwali"swego chłopa" Kwaśniewskiego

Znany ze skrajnych wybielań postkomunistów i zajadłych ataków na Kościół publicysta Gazety Wyborczej Roman Graczyk robi, co może, dla propagowania kandydatury Kwaśniewskiego na kolejną prezydenturę. Już tytuł tekstu Graczyka jest wymowny i jednoznaczny: Swój chłop w pałacu (Gazeta Wyborcza z 29-30 lipca). Z tekstu Graczyka "dowiadujemy się" m.in., jakoby Kwaśniewski występował ze zdecydowaną "negacją PRL i - co za tym idzie - afirmacją III RP", że Kwaśniewski, pomimo pewnych "wpadek" w "polityce orderowej", umiał publicznie oddać sprawiedliwość ludziom, którzy zwalczali totalitaryzm. A przy tym Kwaśniewski - według Graczyka - to "człowiek nienapastliwy, rozumiejący potrzebę szybkich przemian cywilizacyjnych w Polsce, mający "naturalny temperament demokraty", "orędownik szybkiej integracji Polski ze światem zachodnim". Ostateczny ukryty wniosek Graczyka - "oddajcie głos na takiego prezydenta" - wyraźnie kryje się za końcowymi słowami tekstu w Wyborczej: " No więc - jaki to człowiek z tego Kwaśniewskiego? Nie pozbawiony słabości, a zarazem po prostu sympatyczny, nie wynoszący się nad innych. O takich mawia się, że ´dają się lubić´. Może również dlatego tak duża liczba Polaków ma do niego sympatię?".
Cóż, sympatie Wyborczej do Kwaśniewskiego są powszechnie znane. Już w 1989 r. Kwaśniewskiego i Michnika złączyła jako "Europejczyków" wspólna niechęć do nurtów narodowych i chrześcijańskich w Polsce. Jakże wymowna pod tym względem była (wciąż mało znana) wypowiedź Michnika w dyskusji z Kwaśniewskim na spotkaniu na uniwersytecie w Poznaniu w 1990 r.: "Próba zbudowania w Polsce ładu społeczno-politycznego w duchu sprawdzonych europejskich wzorów doprowadzi do zupełnie nowego układu sił (podkr. - J.R.N.) - zwolenników otwarcia, współdziałania i pluralizmu; oraz - przedstawicieli Ciemnogrodu zakrzepłych w szowinizmie, kompleksach niepełnowartościowości i ksenofobii (...) Kwaśniewski jest walką o tę wielką szansę, jaka stanęła przed Polską. Jej zaprzepaszczenie pogrąży nas w odmętach nienawiści plemiennych" (cyt. za emigracyjnym Kontaktem nr 3 z 1990 r.).

Mroczna pustka i mgła

Entuzjazmu Wyborczej dla Kwaśniewskiego wyraźnie nie podziela autor Tygodnika Solidarność Waldemar Żyszkiewicz (tekst Człowiek zewsząd w numerze z 21 lipca). Żyszkiewicz pisze: "´człowiek zewsząd´ jest naprawdę ´człowiekiem znikąd´. Żadnych konkretów. Żadnej wyrazistości światopoglądowej, ideowej, politycznej. W co ten Kwaśniewski wierzy, jeśli w coś w ogóle? Czy bardziej pociąga go Moskwa, czy Bruksela? Czy woli Millera od Michnika? (...) Właściwie tylko matura jest pewna, od kiedy poświadczyła ją Izba Administracyjna Sądu Najwyższego. Natomiast korzenie rodzinne, dzieciństwo, młodość, początki kariery organizacyjnej, partyjnej, ministerialnej - to niedookreślenie, mroczna pustka i mgła. (...) co się dzieje z sobowtórem Kwaśniewskiego, który przed laty w Skierniewicach stał w doborowym gronie towarzyszy, obok Władimira Ałganowa?".

Histeria antylustracyjna

Rozwój procedur lustracyjnych kandydatów na prezydenta wywołał ogromne wzburzenie, wręcz histerię, głównie w dwóch środowiskach: postkomunistów z SLD i michnikowskiej Gazety Wyborczej. Trudno się im dziwić. W prasie zaczęły się pojawiać informacje bardzo niebezpieczne dla przyszłości Kwaśniewskiego i SLD w razie ich potwierdzenia. Życie z 29-30 lipca informowało już w tytule artykułu Marii Sobieszczańskiej: Coraz głośniej o agencie Alku. Lustracja Aleksandra Kwaśniewskiego i materiały dostarczone w tej sprawie przez UOP zaintrygowały nie tylko posłów. SLD wystąpiło z oskarżeniami pod adresem UOP, zarzucając mu, jakoby manipulował dokumentami dotyczącymi prezydenta i celowo je przetrzymywał, żeby ujawnić dopiero w trakcie kampanii wyborczej. Krzykliwe oskarżenia ze strony SLD niewiele pomogły. Sejmowa Komisja ds. Służb Specjalnych uznała, że Urząd Ochrony Państwa nie złamał prawa w sprawie lustracji Aleksandra Kwaśniewskiego. Maria Sobieszczańska komentowała (w tekście Urząd nie naruszył prawa, Życie z 1 sierpnia): " Na procesie lustracyjnym sąd ujawnił, że nazwisko Aleksandra Kwaśniewskiego było w kartotekach bezpieki". Szef UOP-u - płk Zbigniew Nowek, indagowany przez wyraźnie niechętnie doń nastawionych dziennikarzy Wyborczej, powiedział: "Dobrego terminu przekazywania informacji dotyczących prezydenta nie ma".
Piotr Zaremba pisze w tekście Potrzeba zimnej krwi (Nowe Państwo z 4 sierpnia): "W kraju zawrzało. W kraju może mniej, najbardziej na łamach Gazety Wyborczej. Lustracyjny zamach stanu, Przeciwko draństwu, Solidarność przed Sądem Lustracyjnym - tytuły są dokładnie takie, jak teksty. (...) drastyczne porównania (lustracja jako coś zbliżonego do praw wprowadzających w życie hitleryzm czy do ustaw segregacyjnych w RPA). Można by uwierzyć, że żyjemy w państwie zbrodniczym lub stojącym na skraju przepaści (...). Porównania z Niemcami z lat 30. czy z RPA są zabawne, zważywszy, że współczesna cywilizowana Europa akceptuje lustrację i to w państwach, które są przedstawiane jako wzorzec (Niemcy). Dlatego to Adam Michnik prezentuje się jako ekstremistyczny sensat i dostaje lekcję zdrowego rozsądku od takich umiarkowanych gazet, jak Rzeczpospolita".
Ciekawe, że Michnik zareagował z równie skrajną wściekłością zarówno na lustrowanie swego przyjaciela Kwaśniewskiego, jak i na lustrowanie Wałęsy, któremu jeszcze 21 lipca zastępca naczelnego Wyborczej Piotr Pacewicz wyrzucał sugerowanie, że obecny prezydent jest Żydem. Michnika najwyraźniej skrajnie denerwuje i niepokoi lustracja generalnie, lustracja jako taka. Poseł Jan Maria Jackowski z AWS tłumaczy niechęć Gazety Wyborczej do lustracji jako "rodzaj samoobrony". Jak powiedział Jackowski - "Znamy osoby z otoczenia Gazety i części środowisk Unii Wolności, które miały opinię osób o nieposzlakowanej opinii, a okazały się kłamcami lustracyjnymi" (według M. Karnowski, J. Karnowski: Alek, czyli źródło piszące, Nowe Państwo z 4 sierpnia). Stefan Niesiołowski pisze w tekście Lustracyjna histeria (Życie z 1 sierpnia): "Adam Michnik usiłuje postawić ponad prawem urzędującego prezydenta RP (...) czymś niesłychanym, histerycznym, wręcz nawoływaniem do powstania przeciw obowiązującemu prawu jest reakcja Adama Michnika na dochodzenie przez Sąd Lustracyjny prawdy w sprawie oświadczenia lustracyjnego Aleksandra Kwaśniewskiego".

"Niechlujne brednie" Michnika

Andrzej Gelberg - redaktor naczelny Tygodnika Solidarność pisze w tekście Lustrowanie kandydatów z 4 sierpnia: "Nie lubię polemizować z redaktorem naczelnym Gazety Wyborczej, powiem więcej, robię to z najwyższą niechęcią, gdyż wiem - tu zacytuję opinię Zbigniewa Herberta o Michniku - że mam do czynienia z publicystą ´nieuczciwym intelektualnie´. Ale nóż, pardon: pióro, samo się otwiera, gdy czytam (...) ´niechlujne brednie´, jakie wypisuje w swoich komentarzach (...). W komentarzu Wobec draństwa Michnik zaatakował zaś system prawny III Rzeczypospolitej. Oburzony, że w trakcie przewodu lustracyjnego Kwaśniewskiego wyszła jakaś sprawa o kryptonimie ´Alek´, naczelny Wyborczej stwierdza: ´Nie mówcie mi, że to jest zgodne z prawem. Są prawa złe i niesprawiedliwe; są prawa stosowane w sposób nieuczciwy´.
To, że Polacy mogą chcieć poznać przeszłość każdego kandydata na Pierwszego Obywatela, że mogą oczekiwać od niego prawdomówności, jest - zdaniem Michnika - nie wiedzieć czemu, niesprawiedliwe. To, że dotarcie do owej prawdy odbywa się dla każdego z kandydatów według tych samych, określonych przez prawo, procedur, że jej ustaleniem zajmuje się niezawisły sąd, jest - zdaniem Michnika - nieuczciwe".

Kociokwik w Unii Wolności

W Rzeczpospolitej z 31 lipca ukazał się bardzo ciekawy wywiad z b. wiceministrem spraw wewnętrznych, członkiem władz Unii Wolności - Bogdanem Borusewiczem pt. Powrót do koalicji jest możliwy. Najwyraźniej pod wpływem alarmujących danych z sondaży, dowodzących fatalnego spadku notowań Unii Wolności (o 5 proc. w ciągu paru miesięcy), Borusewicz mówi, że decyzja Unii o wyjściu z koalicji była "pochopna, błędna, zła". Według Borusewicza - "Unia wcale na tym nie zyskała. Decyzja była też zła dla kraju, bo otworzyła drogę do przyspieszonych wyborów, w których SLD zdobędzie ponad połowę mandatów. (...) nie chciałbym sobie wyobrażać sytuacji, w której Unia nie ma nic do powiedzenia w następnej kadencji. (...) W trakcie wyborów część naszego elektoratu odpłynie i może już z powrotem nie wrócić".

Polska Kasandra ostrzega

Niejednokrotnie już nazywana Kasandrą, znakomita obserwatorka polskiej sceny polityczno-społecznej - prof. Jadwiga Staniszkis wystąpiła z kolejnymi alarmującymi ostrzeżeniami (w toku wywiadu udzielonego Teresie Wójcik pt. Syndrom czterech zmiennych, Nowe Państwo z 4 sierpnia). Zdaniem prof. Staniszkis - w Polsce pojawił się bardzo niekorzystny " syndrom czterech zmiennych" cech patologicznych: dużego deficytu w handlu zagranicznym, wysokiej stopy bezrobocia, wysokiego zadłużenia polskich przedsiębiorstw u zagranicznych kredytodawców i wysokiej stopy inflacji. Jej zdaniem, występowanie tego syndromu wskazuje, że "osiągnięta stabilizacja jest krucha i niepewna". Bo przy tylu zmiennych zawsze może nastąpić załamanie. Prof. Staniszkis nie ukrywa zdumienia, że w takiej sytuacji były wicepremier, odpowiedzialny za gospodarkę kraju - Leszek Balcerowicz, "prezentuje zupełny spokój", a niedawno w wywiadzie "zademonstrował dogmatyczne i sztywne myślenie w kategoriach, które dziś są już całkiem nieracjonalne". Zdaniem prof. Staniszkis, Polska najwyraźniej znalazła się w sytuacji kraju peryferyjnego, który nie robi nic dla przeciwdziałania wyniszczeniu krajowej produkcji przez rywali, maksymalnie powiększających swój eksport do nie broniącej się odpowiednimi cłami zaporowymi Polski. Prof. Staniszkis zaakcentowała: "Nie chcę znów wystąpić w roli Kasandry, ale obawiam się, że jesteśmy jako kraj, jako naród, zagrożeni głęboką degradacją. I nie widzę żadnej woli politycznej jej przerwania". Prof. Staniszkis stwierdziła również, że w dzisiejszej Polsce "istnieje jakaś norma poprawności". Sama ostatnio padła ofiarą tej "poprawności". Jej książkę o oligarchii w postkomunizmie nagle niespodziewanie zablokowano w wydawnictwie Bertelsmann-Polska, czyli Świat Książki, zrywając z nią umowę. "Nowa cenzura" kwitnie.