16 lipca br. przeżywaliśmy drugą rocznicę śmierci wielkiego Polaka, darczyńcy przebogatej kolekcji obrazów i fundatora pomnika Henryka Sienkiewicza - dr. Zbigniewa Porczyńskiego. Miłość do Polski zawsze kosztowała drogo. I Zbigniew Porczyński też tę cenę zapłacił. Zdawało się, że śmierć Pana Doktora położy kres wszelkim pretensjom: o to, że obrazy niektóre kosztowały zbyt mało; o to, że wśród zbiorów zdarzają się kopie (liczy się tu na powszechną nieznajomość pojęcia " kopia". Kopie spotykamy we wszystkich muzeach, często przedstawiają wielką wartość). Zatroskani o "dobro wspólne" historycy sztuki upominali się o status prawny kolekcji, choć to nie powinno być przedmiotem ich troski, bo kolekcja została powierzona nie im, a Kościołowi katolickiemu. W atakach wciąż przewija się też problem budynku, w którym umieszczona jest kolekcja, nie wspomina się natomiast, że to p. Porczyński z własnych pieniędzy przeprowadził nadzwyczaj kosztowny remont kompletnie zdewastowanego budynku przy pl. Bankowym, w którym przez 40 lat mieściło się Muzeum Historii Polskiego Ruchu Robotniczego.
Po ukazaniu się na rynku książki sugerującej w tytule, że Zbigniew Porczyński jest oszustem, postanowił on wystąpić do sądu. Oczekiwał słowa przeprosin. Sprawa ciągnęła się kilka lat, przerodziła się w jeden wielki atak na osobę p. Porczyńskiego. Kolejne rozprawy wyglądały tak, jakby to on był oskarżonym. Wreszcie jednak Sąd Okręgowy wydał wyrok skazujący autora paszkwilu za naruszanie dóbr osobistych dr. Zbigniewa Porczyńskiego.
Sprawa nie zakończyła się jednak na tym. "Autorytety z dziedziny sztuki" wniosły oskarżenia do prokuratury wybiegające daleko poza zakres ich kompetencji zawodowych. Wszczęto śledztwo przeciw p. Porczyńskiemu, czy jest oszustem podatkowym, czy wyłudzał od władz miasta pieniądze przeznaczone dla najbiedniejszych, błędnie informując o statusie kolekcji, czy nie podrabiał dokumentów, czy nie posługiwał się podrobionym paszportem itp. Śledztwo to postanowieniem z dnia 5 stycznia 1998 r. zostało umorzone decyzją Prokuratury Wojewódzkiej w Warszawie (Wydział Śledczy, V Ds 185/97) z powodu niestwierdzenia w/w przestępstw.
Dwa lata temu odszedł od nas na zawsze ten nieposzlakowany człowiek, gorący patriota, b. więzień Oświęcimia, żołnierz walczący na froncie II wojny światowej, wybitny uczony i wynalazca, do końca oddany Ojczyźnie. Jeszcze przed śmiercią wsparł finansowo budowę pomników Tadeusza Kościuszki i Juliusza Słowackiego. Umierał z goryczą w sercu, jednak pytany przez przyjaciół, czy powtórnie darowałby Polsce tę kolekcję, gdyby wiedział, ile będzie musiał wycierpieć z powodu swej darowizny, odpowiadał: "Polska ma tak ubogie zbiory malarstwa, tyle zrabowano w czasie wojen, że uczyniłbym to po raz drugi".
Jako członkowie Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum Kolekcji im. Jana Pawła II wyrażamy głębokie oburzenie, że nawet po śmierci dr. Zbigniewa Porczyńskiego nie ustają ataki na jego dobre imię. Artykuły pełne przekłamań, oszczerstw i wszelkich złośliwości nadal ukazują się w prasie, mimo że dr. Porczyński już bronić się nie może. Ufamy jednak, że czas zawsze pracuje na korzyść prawdy, niezależnie od tego, jakie "autorytety" i ile pieniędzy angażuje się w służbę kłamstwu.
Stowarzyszenie Przyjaciół Muzeum Kolekcji im. Jana Pawła II zwraca się z uprzejmą prośbą o opublikowanie oświadczenia uchwalonego na walnym zjeździe Stowarzyszenia w drugą rocznicę śmierci dr. Zbigniewa Carroll-Porczyńskiego.

W imieniu Zarządu Stowarzyszenia -
Maria Szymańska - sekretarz
Warszawa, 18 lipca 2000 r.