Kościół będzie działał niezależnie od tego, czy Polska będzie w Unii, czy poza nią. Rolnicy zaś, podobnie jak i cały naród, wiedząc, że Kościół nie chce ich krzywdy, będą przed referendum oglądać się na Kościół, by zobaczyć, czy nie ma on negatywnego stosunku do integracji. Rolnikom potrzebny jest Kościół, by zmniejszył się u nich lęk. Nawet posłużę się pewnym porównaniem. Gdy w 1945 r. Polacy zza Bugu, a więc z ziem wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, które na mocy traktatu jałtańskiego przypadły Związkowi Radzieckiemu, musieli emigrować na ziemie zachodnie, zabiegali o to, by razem z nimi jechał ksiądz. A gdy osiedlali się na nowych ziemiach, to patrzyli, gdzie widać wieże kościelne, by mieć blisko do księdza. Dodać trzeba, że właśnie w klimacie europejskiej duchowości, w sąsiedzkiej i rodzinnej zgodzie - mimo różnic religijnych i narodowościowych - były wychowywane rodziny na polskich Kresach i to doświadczenie przeniosły ze sobą wszędzie, dokąd dotarły, zwłaszcza na Śląsk i Pomorze. Wejście Polski do struktur Unii Europejskiej jest nową podróżą gospodarczą i cywilizacyjną na Zachód. I tak, jak o migracji w 1945 r. nie decydował Kościół, ale towarzyszył ludności skazanej na wygnanie przez wielkich tego świata, tak i teraz, gdy w sprawie przystąpienia do Unii decyzja nie należy do Kościoła, ale do narodu, Kościół też nie opuści rolników i innych obywateli, ale zapewni im swoją duszpasterską opiekę, bo potrafi ją wypełniać w każdym ustroju. Po zwycięstwie "Solidarności" w Polsce, po obaleniu muru berlińskiego i po rozpadzie Związku Radzieckiego, Europa - jak wskazał to Ojciec Święty - odkrywa na nowo swoją pełną duchowość i pragnie oddychać dwoma płucami. Ta duchowość leży u podstaw chrześcijańskiej wizji Europy. Społeczeństwo polskie nie jest ksenofobiczne. Polacy nieraz udowodnili, że potrafią współżyć z innymi narodowościami.
Gdy pod koniec XX wieku dokonujemy bilansu zysków i strat, dochodzimy do wniosku, że trzeba mocno dziękować Bogu, iż posłał swego Syna, Jezusa Chrystusa, abyśmy dzięki Jego Ewangelii nauczyli się przebaczać i wyrywać z szatańskiego koła nienawiści. W tym kontekście rozumiem słowa niedawno wypowiedziane przez kogoś w dyskusji: "Boję się Europy, jeśli nie będzie w niej Chrystusa", tzn. Europy bez moralności, bez czci Boga prawdziwego, bez Kościoła. Jest to ważne dla wszystkich, a zwłaszcza dla niewierzących - bo gdy w Europie odrzucony został Chrystus, wyrosły łagry i obozy koncentracyjne. I tu odpowiadamy na apel Ojca Świętego, by Europy nie zostawiać orientacjom czysto laickim czy wręcz ateistycznym, bo po doświadczeniach Auschwitz i Kołymy wiemy, jakie mogą być skutki systemów bez Boga. A Chrystus każe nam bronić każdego, również ateistów, oraz tych, którzy z Nim walczą. Tylko z Chrystusem nie boimy się Europy. Obecność Chrystusa rozprasza lęk. A w Roku Jubileuszowym obecność Chrystusa i Jego Matki będzie wśród nas szczególnie wymowna.
Nie ukrywamy, że wejście do Unii Europejskiej stwarza szanse dla Polski, ale i daje Kościołowi nowe możliwości decydowania o chrześcijańskim obliczu Starego Kontynentu, za który jako chrześcijanie jesteśmy odpowiedzialni. Już synowie i córki polskich rolników pracują w duszpasterstwie we wszystkich krajach Europy. Co dwudziesty ksiądz na świecie - to Polak; u nas jest ogromna winnica powołań i ciągle kierowane są prośby do biskupów o kapłanów, a do przełożonych zakonów męskich i żeńskich o osoby konsekrowane, które wchodzą do coraz bardziej pustoszejących, ogromnych klasztorów na Zachodzie.
Rolnicy chcą chrześcijańskiej Europy.