Rekolekcje w dn. 14-16 marca poprowadził ks. Andrzej Oleszko, rektor kościoła Ducha Świętego w Lublinie. Skierował uwagę wiernych na wartość wiary żywej, jej doświadczenie i nieustanne pielęgnowanie. Kaznodziejskie słowa aforyzmów, biblijnych obrazów, czy obserwacje z życia codziennego katolików, taktownie przeplecione pogodnym żartem, odsłoniły cel ziemskiej wędrówki: osiągnięcie szczęścia wiecznego w niebie.

Temat rekolekcji oparty na Dekalogu i rachunku sumienia ożywiał miłość do Boga, ośmieszał zabobon, magię i wróżbiarstwo, uwrażliwiał na oddawanie Bogu należnej czci, zaufanie Mu, świętowanie niedzieli i świąt nakazanych. Rekolekcjonista podkreślał: - „Bóg się bardzo cieszy, że macie wiarę i czcicie dzień święty. Póki są księża, praktykujmy, przychodźmy do spowiedzi i na Eucharystię; posyłajcie na nią dzieci i młodzież. Doceniajmy, że żyjemy w czasach, kiedy można się spowiadać. Spowiadajmy się szczerze”. Cenna była propozycja osobistej i rodzinnej pracy modlitewnej, wpisanej w codzienne życie i ogarniającej naszą powszedniość. - „Trzeba zmówić pacierz; pacierz małżeński jednoczy, od tego zależy trwałość małżeństwa. Bóg mówi: módlcie się codziennie. Wspólna modlitwa łączy rodziny chrześcijańskie”. Przywołując kolejne nakazy i zakazy Dekalogu, rekolekcjonista podkreślił, że do życia zgodnego z Bożymi przykazaniami potrzebna jest odwaga. Ks. Oleszko odwoływał się do nauki św. Jana Pawła II; przypominał, że codzienna szkoła wiary każe nam rozumnie powracać do jego wskazówek i pamiętać w każdym wieku oraz sytuacji o godności dziecka Bożego. Uwypuklając, że słuchanie Słowa Bożego zbliża nas do Jezusa, rekolekcjonista zachęcał do spowiedzi św.; przypomniał warunki sakramentu pokuty i pojednania. Przestrzegał przed piekłem: - „Św. Faustyna mówi, że w piekle ludzie mają twarz zwierząt. W piekle nic się nie kończy, cierpienie trwa wiecznie. Najstraszniejsze na świecie to dostać się do piekła. Zatem trzeba zerwać z grzechem, dawać jałmużnę, pościć, poświęcać czas, siły i serce innym”.

Różne zabiegi homiletyczne wyraźnie pokazały, że wiara jest wartością nadrzędną i uniwersalną. Zatem trzeba przekraczać rozmaite przeciwności, nie rozczulać się nad niedolą, a więcej okazywać wdzięczności Opatrzności Bożej, modlić się i wzrastać w autentycznej pobożności religijnej.

Z trzydniowych rozważań warto zapamiętać kilka cennych myśli. Oto one:

Chrystus każdemu z nas chce wybaczyć

Wielu jest odważnych grzeszyć, ale mniej odważnych spowiadać się

Jałmużna gładzi grzech

Grzech dużo kosztuje

Nie mieszkać ze sobą bez ślubu

Ludzie lubią się straszyć nawzajem

Postęp niesamowity, a ciemnota w postępie jeszcze większa

Kieruj się rozumem

Wierz w moc imienia Jezus

Relacje z rodziną są najważniejsze

Strzeż się świętokradzkiej spowiedzi i Komunii św.

Słuchaj Słowa Bożego