W listopadzie 2000 r. minęły trzy ważne urszulańskie rocznice: 465. założenia Urszulanek, 125. - przybycia do Krakowa, 100. - początków Unii Rzymskiej. Siostry urszulanki dziękowały Bogu za dar beatyfikacji swej współsiostry - bł. Marii Klemensy Staszewskiej oraz uczennicy i nauczycielki urszulańskiej - bł. Natalii Tułasiewicz (w gronie 108 męczenników za wiarę). Te radosne jubileusze włączone zostały w Wielki Jubileusz Chrześcijaństwa i Tysiąclecia Diecezji Krakowskiej.
25 listopada, w dniu założenia przez św. Anielę Merici przed niemal pięcioma wiekami Towarzystwa św. Urszuli, zgromadziłyśmy się w bazylice Mariackiej w Krakowie wraz z przedstawicielami Kościoła, grona nauczycielskiego szkoły, przedszkola, byłych wychowanek, innych naszych współpracowników, dobroczyńców, z przedstawicielkami wspólnot urszulańskich i delegatami bliskich nam innych zgromadzeń żeńskich i męskich.
Mszy św. przewodniczył abp Marian Jaworski ze Lwowa, a współkoncelebransami byli: bp Kazimierz Nycz i ks. inf. Bronisław Fidelus oraz 12 kapłanów.
Przełożona prowincjalna - m. Regina Malińska złożyła akt zawierzenia Matce Bożej naszej Prowincji, a szczególnie klasztoru krakowskiego.
W wygłoszonej homilii abp Jaworski przedstawił pracę wychowawczą urszulanek w Kościele krakowskim. Ukazał ideę szkolnictwa i wychowania chrześcijańskiego w charyzmacie św. Anieli. Te Deum wybrzmiało hołdem, radością i wdzięcznością za wszystkie łaski i błogosławieństwa, jakimi obdarował nas Pan.
27 listopada 2000 r. razem z nami świętowały siostry przełożone zgromadzeń archidiecezji krakowskiej, dziękując za 50 lat przyjmowania ich w naszej kaplicy i ofiarowały dar - kielich z puszką do Komunii św.
10 grudnia kaplicę wypełnili członkowie Sodalicji Matki Bożej Królowej Korony Polski, zwłaszcza nasze byłe wychowanki.
Z racji 100-lecia Unii Rzymskiej Ojciec Święty Jan Paweł II skierował na ręce przełożonej generalnej - m. Colette Lignon specjalne przesłanie, życzenia i błogosławieństwo.
Urszulanki Unii Rzymskiej wyrosły z Towarzystwa św. Urszuli, założonego przez św. Anielę Merici w 1535 r., we Włoszech. W 1612 r. we Francji pojawiła się forma Zakonu Urszulanek, stamtąd siostry wyruszyły w świat. W 1900 r. ok. 70 autonomicznych klasztorów połączyło się, tworząc Unię Rzymską, instytut kontemplacyjno-czynny. Z tradycją Zakonu związane jest głębokie życie duchowe i działalność zgodnie z charyzmatem: wychowanie i kształcenie dziewcząt.
Na ziemiach polskich urszulanki rozpoczęły swą działalność w Poznaniu w 1857 r. W wyniku działań Bismarcka (kulturkampf) zostały zmuszone do opuszczenia Wielkopolski. Osiedliły się wówczas w Galicji, tworząc wspólnoty w Krakowie i Tarnowie. Pierwszym klasztorem był właśnie dom krakowski. Zakupiono skromny dom przy ul. Starowiślnej, a potem sąsiednie parcele na kaplicę, klasztor, szkołę-pensjonat. Przez 50 lat powstał kompleks budynków. Siostry prowadziły w nich najpierw szkołę pensjonatową (potem zaczęły przyjmować uczennice dochodzące), bezpłatną szkołę elementarną, następnie - wyższą wydziałową z kursem pedagogicznym, przygotowującym do matury seminaryjnej. Od 1908 r. do chwili zamknięcia w 1954 r. prowadziły szkołę podstawową, liceum, gimnazjum, potem gimnazjum i liceum oraz pensjonat dla uczennic, a od 1906 r. - pierwszy w Krakowie internat dla studentek. W 1908 r. z inicjatywy bł. m. Urszuli Ledóchowskiej, urszulanki klasztoru krakowskiego, utworzona została w Petersburgu fundacja, która dała początek Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, prężnie rozwijającego się w Polsce i poza jej granicami.
W czasie okupacji urszulanki krakowskie prowadziły jawną szkołę podstawową i włączyły się w tajne nauczanie oraz działalność charytatywną: kuchnia RGO przy ul. Starowiślnej 11, placówki dla wysiedlonych przy ul. Krupniczej 38 i Kanoniczej 14, a także przeznaczyły budynek nr 11 przy ul. Starowiślnej na potrzeby rzesz wysiedlonych.
Po zakończeniu działań wojennych na nowo podjęły działalność dydaktyczno-wychowawczą, od 1949 r. stopniowo ograniczaną, a potem prześladowaną przez władze komunistyczne, aż wreszcie w 1953 r. zlikwidowaną (szkoła podstawowa, liceum i bursa dla studentek).
W 1950 r. kard. Adam Sapieha erygował przy klasztorze Sióstr Urszulanek Diecezjalny Instytut Katechetyczny, następnie w 1951 r. - Międzyzakonny Wyższy Instytut Katechetyczny. Przy klasztorze istniał bardzo rozbudowany punkt katechetyczny dla uczniów szkół podstawowych i średnich, pracownia pomocy katechetycznych. Tu też powstawały pierwsze podręczniki do nauczania religii.
Po zmianach społeczno-politycznych, które nastąpiły w Polsce, reaktywuje się stopniowo dawne dzieła apostolskie: publiczne przedszkole w 1993 r., rok później - publiczna szkoła podstawowa (koedukacyjna), a od kilku lat tworzy się bursa studencka.
Hasło szkół urszulańskich brzmi: Bóg i Ojczyzna to nasz cel oraz Serviam, a dewiza Zakonu: Soli Deo gloria.