– Nasze dzisiejsze zgromadzenie w imię Jezusa Chrystusa, Syna Bożego i prawdziwego człowieka jest podobne do odkrycia wewnętrznego światła wiary, w którym rozważamy historię Wielkiego Piątku z Jerozolimy. Dziś przeżywamy jej własne uobecnienie i zbawienie – wskazał w homilii duchowny.

– Albowiem ceremonie wielkopiątkowe nie są żałobnymi obrzędami, lecz corocznym zaproszeniem, abyśmy przybliżali się nie tyle do narzędzia męki Jezusa, ale do Niego samego i przez to mieli udział w Jego miłości, która jest największa, a bez której, jak uczył nas św. Jan Paweł II, który 16 lat temu przeszedł z życia do życia, „życie ludzkie nie ma korzenia ani sensu” – podkreślił abp Depo. Przypomniał również błaganie papieża na krakowskich Błoniach, abyśmy nigdy nie wzgardzili tą miłością, „która objawiła się w krzyżu Jezusa Chrystusa”.

Metropolita częstochowski zwrócił również uwagę na wypisane na posadzce kościoła słowa „Brońcie krzyża”, które św. Jan Paweł II wypowiedział w 1997 r. w Zakopanem. W tym kontekście ubolewał nad faktem zawieszenia na krzyżu na Giewoncie w ostatnich tygodniach baneru przez środowiska LGBT. – To baner wolności czy odrzucenia? – pytał.

– Rozważając jeszcze raz wydarzenia męki i śmierci Jezusa, każdy z nas musi sobie dać odpowiedź na pytanie: czy odejdę stąd, zostawiając Jemu konieczność pozostawania na krzyżu aż do końca świata, a sobie wolność do wszelkiego rodzaju zła? – kontynuował abp Depo. Jak zaznaczył, przyznawanie sobie prawa „do grzechu w imię świata bez Boga, a więc złudnej tolerancji na kłamstwo i zło”, to postępowanie w taki sposób, „jakby Chrystus nie istniał”.

– Jeśli chcę wyrazić sprzeciw przeciwko śmierci, to muszę najpierw wyrazić sprzeciw przeciwko złu. Jeśli nie zgadzam się na śmierć jako ostateczne rozwiązanie sprawy człowieka tej ziemi, to nie mogę, właśnie w imię prawdy o Jezusie i wiary w Niego, zgodzić się na kroczenie w grzechu – przypomniał duchowny.

Nawiązując do różnych słów i wyzwań kierowanych do Jezusa przez świadków Jego śmierci, metropolita częstochowski zauważył, że obecnie także były i są różne postawy Polaków i Polek wobec Jezusa i Jego krzyża. Przypominając tzw. marsze równości i wolności, nazwał je „wołaniem o prawo do śmierci”. – Dlatego Chrystus z wysokości krzyża modli się: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią!”. On trwa na swoim krzyżu w czasie każdej Eucharystii. Ona będzie się sprawować aż do skończenia świata. Nie ma takiego czasu, który by się wymknął Chrystusowi z Jego ukrzyżowanych i przebitych rąk i przebitego Serca – podkreślił abp Depo.

Zaapelował, aby odnieść do siebie słowa św. Leona Wielkiego, papieża: „Nieobojętna to jednak rzecz, dla kogo się żyje i dla kogo się umiera. Jest bowiem taka śmierć, co wiedzie nas do życia, ale jest też takie życie, które prowadzi do śmierci”.

– Maryjo, Matko Odkupiciela, dana nam z wysokości krzyża, prowadź nas w głąb tajemnicy Twojego Syna i Jego miłości i uproś nam siłę o dawania własnej odpowiedzi życiem – modlił się metropolita częstochowski.

Na rozpoczęcie Liturgii Męki Pańskiej celebrans padł na twarz, aby oddać cześć ukrzyżowanemu Chrystusowi. Następnie miała miejsce liturgia słowa, której kulminacyjnym momentem było odczytanie opisu Męki Pańskiej według relacji św. Jana. Po homilii nastąpiła uroczysta modlitwa powszechna za wszystkich ludzi i cały świat.

Kolejną częścią Liturgii była adoracja krzyża. Z powodu obostrzeń sanitarnych wierni nie podchodzili do niego i nie całowali go. Abp Depo trzymał uniesiony krzyż, a wszyscy, pozostając na swoich miejscach, adorowali go w postawie klęczącej.

Po zakończeniu adoracji kapłan przyniósł Najświętszy Sakrament na ołtarz z miejsca przechowania, tzw. ciemnicy. Odśpiewano modlitwę Ojcze nasz, po czym nastąpiła Komunia św.

Ostatnią częścią Liturgii było przeniesienie okrytej białym welonem monstrancji z Najświętszym Sakramentem do grobu Pańskiego. Z uwagi na pandemię nie miała ona uroczystego charakteru. Uczestniczyła w niej tylko najbliższa asysta liturgiczna. Adoracja w grobie Pańskim potrwa do rozpoczęcia Liturgii Wigilii Paschalnej.