Przywykłam już do niedokładnych informacji dziennikarskich i zrezygnowałam dawno z prostowania czy uzupełniania. Ale Norwid, który tak dbał o to, by "odpowiednie dać rzeczy słowo", jak i wszyscy zainteresowani poważniej twórczością Norwida i w ogóle kulturą zasługują na pełny obraz dni Norwida w Rzymie.
Nieoczekiwanym przez nikogo wydarzeniem tych dni była wypowiedź Ojca Świętego Jana Pawła II, który - zdaje się pierwszy - określił Norwida jako "jednego z największych poetów i myślicieli, jakich wydała chrześcijańska Europa". Organizatorzy zaś poczuli się niezwykle uszczęśliwieni, kiedy okazało się, że swoim przybyciem dali Papieżowi możliwość "spłacenia osobistego długu wdzięczności wobec poety, z którego dziełem łączy go bliska, duchowa zażyłość".
Instytut Dziedzictwa Narodowego w Warszawie przy Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego zaprojektował na 2001 r. - rok 180. rocznicy urodzin Norwida - festiwal naukowo-artystyczny Norwid bezdomny - łączając w swój program projekt ożenia w krypcie wawelskiej urny z ziemią ze wspólnej mogiły na cmentarzu w Montmorency, w której prawdopodobnie spoczęły prochy Norwida, gdy przenoszono je w 1888 r. z cmentarza w Ivry, oraz umieszczenie w klasztorze Trinita dei Monti w Rzymie, należącym do Zgromadzenia SacreM Coeur, tablicy z poetycką medytacją Norwida na temat fresku Mater Admirabilis, jaki się tam znajduje. Norwid mieszkał w pobliżu, na via Sistina, i przychodził do przebywającej czasowo w klasztorze SacreM Coeur bazylianki - Makryny Mieczysławskiej, stąd znał fresk. Makrynę odwiedzała cała Polonia rzymska, także Mickiewicz w 1848 r. Fresk namalowała na ścianie korytarza młoda zakonnica Paulina Perdrau. Makryna bardzo upodobała sobie jej Madonnę. Polonia rzymska dała więc pieniądze na urządzenie kaplicy, w której miała zresztą miejsce słynna spowiedź Mickiewicza. Tak więc miejsce to zapisało się w dziejach kultury polskiej (także sprawa rzekomej bazylianki - Makryny) nie tylko z powodu Norwida.
1 lipca przedstawiciele Instytutu Dziedzictwa Narodowego i norwidolodzy, z ministrem Kazimierzem Michałem Ujazdowskim i ambasadorem Stefanem Frankiewiczem, uczestniczyli w porannej Mszy św. w kaplicy prywatnej Papieża, po której Ojciec Święty pobłogosławił i poświęcił urnę z ziemią z mogiły Norwida, a potem odmówił 3 razy "Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie". Poświęcił także epitafium, które zostanie umieszczone w Zakładzie św. Kazimierza w Paryżu we wrześniu br. Następnie miała miejsce audiencja.
2 lipca w klasztorze Trinita dei Monti, po Mszy św. w kaplicy Mater Admirabilis o godz. 9.00, przełożona generalna SacreM Coeur - matka Clare Pratt, minister Ujazdowski i ambasador Frankiewicz odsłonili tablicę z tekstem Norwida i z dedykacją w języku polskim i włoskim: "Na progu trzeciego tysiąclecia i w 180. rocznicę urodzin Cypriana Norwida, który swą poezją sławił Mater Admirabilis - Rodacy".
O godz. 18.00 rozpoczął się w Instytucie Kultury Polskiej w Rzymie Wieczór Norwidowski - otwarcie wystawy przygotowanej przez Muzeum Literatury w Warszawie, panel Rzym Norwida, w którym wzięli udział Tomasz Łubieński, Stefan Sawicki oraz pisząca te słowa, poezję Norwida recytowała Teresa Budzisz-Krzyżanowska, a potem było przyjęcie.
Obok przesłania Norwida, jakie przedstawił Jan Paweł II, a które polscy czytelnicy już znają, pozostaje, z Dni Norwida w Rzymie, przesłanie Legendy napisanej na cześć Mater Admirabilis. Norwid w Madonnie-Prządce z fresku zobaczył Królową w kolorach narodu, Królową-Korony-Polskiej, ale podkreślił, że "przędzie Ona nić czynnego życia Marty w stronę Marii". Wydaje się, iż chciał rodakom przypomnieć, na czym polega autentyczne życie chrześcijańskie - na harmonijnym połączeniu modlitwy i pracy, kontemplacji i apostolstwa. Ta rzymska Madonna-Prządka jest Królową Polaków nie z powodu szat w kolorach narodu, ale dlatego, że "przędzie wiele z barankowej wełny!" - prowadzi swój naród do Chrystusa.
Legenda: Oto siedzi na tronie Królowa w kolorach narodu. Po lewej stronie kądziel - Marta.
Po prawej stronie te lilie, które nie przędą, ale piękniejsze od Salomona w chwale swojej - Maria.
A Królowa-Korony-Polskiej przędzie nić czynnego życia Marty w stronę Marii...
I doprzędła już do połowy...
I zadumała się...
I nachyliły się lilie pączkami swymi ku lewej stronie, ku kądzieli...
I zadumały się jak sama Prządka, i są w pełności rozwinięcia.
I obrócona jest książka, jakoby czytania period nastąpił.

(Cyprian Norwid)