Życiorys śp. bp. Jana Gałeckiego opracował ks. prof. Grzegorz Wejman, historyk Kościoła z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego. Z tego opracowania przytoczę te urywki, które dotyczą gorzowskiego okresu posługi ks. Jana Gałeckiego.

"Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1952 r. Jan Gałecki rozpoczął studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym w Gościkowie-Paradyżu, a potem teologię kontynuował w Gorzowie Wlkp. Ten czas wspomina: „Po pewnych modyfikacjach systemu kształcenia od razu znalazłem się na drugim roku, nadrabiając całą filozofię. Na teologię trafiliśmy do Gorzowa na słynną ul. Warszawską naprzeciw kościoła Ojców Kapucynów. Czasy seminarium wspominam z dużym wzruszeniem, gdyż był to ważny okres w moim życiu. Zachowałem we wdzięcznej pamięci: profesorów, współbraci, cały klimat formacji i troskę o to, abyśmy jak najlepiej przygotowali się do trudnej pracy kapłańskiej w diecezji obejmującej 1/7 Polski. Kładziono duży nacisk na duchowość i wewnętrzną dyscyplinę, co później owocowało w pracy”. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 czerwca 1957 r. w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wlkp. z rąk bp. Teodora Benscha (zmarł on 7 stycznia 1958 r. na plebanii parafii Świętej Rodziny w Szczecinie). Wraz z Janem Gałeckim święcenia kapłańskie przyjęło 34 diakonów. Mszę św. prymicyjną ks. Jan odprawił w 400-letnim kościele parafialnym św. Jana Chrzciciela w Krasnem. Kazanie prymicyjne wygłosił ojciec duchowny z Paradyża ks. Izydor Ździebło. Do 1970 r. ks. Jan Gałecki pracował kolejno na wikariatach w: Zielonej Górze (parafia pw. Najświętszego Zbawiciela, od 1 lipca 1957 do 1959 r.); Szczecinie-Niebuszewie (parafia pw. Najświętszego Zbawiciela, w latach 1959-1960, tutaj uczył katechezy w szkole przy ul. Niemierzyńskiej); Zielonej Górze (parafia pw. św. Jadwigi Śląskiej, w latach 1960-1964; miał tam być wg prośby bp. Jerzego Stroby kilka miesięcy, a posługiwał aż 4 lata); Drawnie (parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, w latach 1964-1966) i Szczecinku (parafia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, w latach 1966-1970,). W roku 1964 powołany został do pracy w Kurii Biskupiej w Gorzowie Wlkp. w charakterze pomocniczego referenta ds. Środków Społecznego Przekazu. Tutaj pracował razem z ks. Tadeuszem Werno, późniejszym biskupem pomocniczym diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. W latach 1970-1971 pełnił funkcję notariusza w kurii biskupiej. W 1970 r. podjął również studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dwa lata później uzyskał w Instytucie Teologii Pastoralnej stopień magisterski. Doktorat na podstawie dysertacji „Religijność rodziców a religijność dzieci w środowisku miejskim. Studium socjologiczne” napisanej pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Władysław Piwowarskiego uzyskał w 1978 r. w Sekcji Filozofii Społecznej Wydziału Filozoficznego KUL. W latach 1971-1974 pełnił także funkcję administratora i proboszcza parafii pw. NMP Królowej Świata w Stargardzie Szczecińskim (przez dwa lata nie mógł uzyskać stosownego zatwierdzenia ze strony władz komunistycznych)".