WACŁAW GRZYBOWSKI: - W czasie pielgrzymki do Polski w 1997 r. Ojciec Święty dokonał konsekracji sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach...

EUGENIUSZ MRÓZ: - W ostatnim dniu gościny w Tatrach, w sobotę 7 czerwca, Ojciec Święty udał się rano do sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, aby w 80. rocznicę objawień dokonać konsekracji tej świątyni. Kościół zbudowany został jako wotum dziękczynne za cudowne ocalenie życia Papieża po zamachu na Placu św. Piotra - 13 maja 1981 r.
Mimo deszczowej pogody na trasie przejazdu, strzeżonej przez harcerzy i służby kościelne, z wielkim entuzjazmem pozdrawiały Ojca Świętego wiwatujące tłumy. Przed sanktuarium powitały swego Bacę kapele góralskie i orkiestry. Śpiewy liturgiczne wykonał chór " Adoramus" z Rdzawki oraz schola sióstr nazaretanek.
Nie może się żadna góralska uroczystość obejść bez góralskiego śpiewu. Nawet czekając na Papieża w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, górale przy wtórze kapeli śpiewali.
W drzwiach kościoła górale przywitali Jana Pawła II staropolskim zwyczajem - chlebem i solą, a chór - hymnem Gaude Mater Polonia.
W homilii wygłoszonej na Krzeptówkach Ojciec Święty powiedział: " Razem z Wami pragnę jeszcze raz podziękować Pani Fatimskiej za dar ocalonego życia, podobnie jak to uczyniłem w Fatimie przed piętnastu laty. Wszystkim dziękuję za tę świątynię. Zawiera ona Waszą miłość do Kościoła i Papieża".

- Po opuszczeniu Krzeptówek Ojciec Święty nawiedził parafię pw. Najświętszej Rodziny...

- To najstarsza parafia Zakopanego, obchodząca jubileusz 150-lecia istnienia. Obecny monumentalny kościół znajduje się przy Krupówkach. Powstał z końcem XIX wieku z inicjatywy ks. Józefa Stolarczyka, nazywanego apostołem Zakopanego. Wiele elementów wystroju tego kościoła, m.in. witraże, konfesjonały, zaprojektował Stanisław Witkiewicz.
W kościele powitało Ojca Świętego ponad 500 dzieci, które z pełnym przejęciem i wzruszeniem zaśpiewały.
Siedzące w XIX-wiecznych ławkach, projektu Stanisława Witkiewicza, maluchy wspinały się podekscytowane na palce i podskakiwały, aby lepiej widzieć ukochanego Gościa.

- Niestety, Ojciec Święty musiał pożegnać się z Tatrami...

- Na dziedzińcu Księżówki orkiestra dęta ze Skały zagrała na zakończenie melodię: Jak długo na Wawelu, a z dala dochodził pożegnalny dźwięk dzwonów kościelnych. Orszak papieski ruszył w kierunku Kościeliska, przez Gubałówkę, Ząb, Bustryk, Sierockie, Bańską Wyżną i Maruszynę. I znowu jak na wszystkich trasach, tak i tu, do Ludźmierza - tłumy. Żegnały Ojca Świętego całe parafie, rodziny, szkoły, matki z dziećmi na rękach, gazdowie na kolanach, chorzy na wózkach. A napisy w treści jakby smutne: "Zostańcie z Bogiem, Ojcze Święty".
W drodze do Ludźmierza Papież ze wzruszeniem podziwiał świetnie tego dnia widoczną panoramę Tatr, Gorców i Beskidów.

- Jak wyglądało spotkanie w Ludźmierzu - u Gaździny Podhala?

- Na Podhalu szczególną czcią otaczana jest Matka Boska Ludźmierska.
Figurkę Gaździny Podhala koronował 15 sierpnia 1963 r. Prymas Tysiąclecia - kard. Stefan Wyszyński. Jest to rzeźba gotycka, której rodowód sięga 1400 r. W Ludźmierzu, w małym dworku, urodził się w 1865 r. poeta i prozaik Kazimierz Przerwa-Tetmajer, jeden z czołowych przedstawicieli okresu Młodej Polski, autor cyklu opowiadań Na skalnym Podhalu, powieści Legenda Tatr. Zmarł w 1940 r. w Warszawie, ale dzięki długotrwałym staraniom Związku Podhalan prochy tego syna gór spoczęły w czerwcu 1986 r. na Pęksowym Brzysku, starym cmentarzu Zakopanego, uchodzącym za Cmentarz Zasłużonych.
Na błoniach przylegających do sanktuarium w Ludźmierzu zgromadziło się ponad 200 tys. pielgrzymów, którzy wyrażali swoją radość z pobytu Papieża na ich ziemi, powtarzając wielokrotnie z wiarą: "Ty jesteś Piotrem".
Na podium ołtarza wśród tysiąca biało-żółtych kwiatów stała figura Gaździny Podhala - Matki Bożej Ludźmierskiej. Jan Paweł II przewodniczył modlitwie różańcowej, a następnie odmówił Litanię Loretańską. Pozdrowił Stowarzyszenie Rodzin Wielodzietnych, które przybyło do Ludźmierza, aby zawierzyć Maryi swoje życie.
W Ludźmierzu Baca Podhala otrzymał w darze kopię berła, które ma w dłoni Gaździna Podhala. Było to nawiązanie do wydarzenia z 1963 r., gdy podczas uroczystości koronacji figury Matki Bożej Ludźmierskiej ówczesny biskup krakowski Karol Wojtyła zdążył pochwycić berło, które wypadło Jej z dłoni. Zdarzenie to odczytywano jako znak zapowiadający wielką godność dla bp. Karola Wojtyły.
Górale nie chcieli wypuścić Papieża z Podhala. Ogniście skandowali: "Zostań z nami!" Papież podpowiedział inne hasło: "Chodź na Turbacz, widać go stąd!" Następnie odśpiewali mu: Góralu, czy Ci nie żal... "Zapaliły się serca Podhalan" - jak wcześniej powiedział kard. Franciszek Macharski w przemówieniu pod Wielką Krokwią.
Tuż przed odlotem Jana Pawła II helikopterem do Krakowa zerwała się krótka, ale bardzo silna ulewa, po której na niebie pojawiła się tęcza. Tak Podhale żegnało swego "Białego Papieża", swego umiłowanego, wiernego Bacę.
Trzeba powiedzieć, że nie tylko Beskidy, Gorce, Pieniny, Tatry, Bieszczady zdeptał Karol Wojtyła, bo jako Papież Jan Paweł II przemierzał też Alpy, Dolomity, Apeniny.

CDN.