23 września br. w katolickich świątyniach całego świata zostanie po raz pierwszy odprawiona Msza św. według zatwierdzonego przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów tekstu formularza Mszy św. o Ojcu Pio. Będzie to wspomnienie obowiązkowe, które przypada dokładnie w dniu śmierci Świętego ­ w dniu jego narodzin dla nieba ­ 23 września 1968 r. Do mszału rzymskiego tego dnia został wpisany następujący komentarz:

Św. Ojciec Pio, Francesco Forgione, urodził się 25 maja 1887 r. w miejscowości Pietrelcina w diecezji Benevento. Do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów wstąpił 6 stycznia 1903 r. jako kandydat na kapłana. Święcenia kapłańskie przyjął 10 sierpnia 1910 r. w katedrze w Benevento. 28 lipca 1916 r. przybył do klasztoru w San Giovanni Rotondo, położonego u wzgórza Gargano, gdzie z małymi przerwami przebywał aż do śmierci, tj. do 23 września 1968 r. W piątek 20 września 1918 r. w chórze starego kościółka, podczas modlitwy przed Ukrzyżowanym, otrzymał stygmaty, które otwarte i krwawiące nosił przez pół wieku. Zorganizował "Grupy Modlitwy" i przyczynił się do powstania nowoczesnego szpitala, któremu dał nazwę "Dom Ulgi w Cierpieniu". Papież Jan Paweł II 2 maja 1999 r. zaliczył go do grona błogosławionych, a 16 czerwca 2002 r. dokonał jego kanonizacji. Święty Ojciec Pio pozostawił piękne świadectwo umiłowania Męki Pańskiej i Eucharystii, której był wiernym i pokornym sługą. Zasłynął jako wytrawny kierownik dusz. Przez jego wytrwałą posługę w konfesjonale Bóg współczesnemu światu okazał wspaniałość dzieł swego miłosierdzia.
Czytania mszalne: ­ Jr 9, 22-23; Ps 15; Ga 6, 14-18; Mt 1, 25-30.

*

Ociec Pio został nazwany człowiekiem krzyża i zmartwychwstania, stygmatykiem i apostołem konfesjonału. Chociaż niemal całe życie spędził w klasztorze w San Giovanni Rotondo, stał się jedną z najbardziej znanych postaci minionego stulecia. Przez wiele lat do San Giovanni Rotondo ściągały rzesze ludzi, nie zawsze wierzących, którzy pragnęli wyspowiadać się u tego niezwykłego kapłana, porozmawiać, usłyszeć słowa duchowej pociechy. Tajemnicę świętości życia Ojca Pio dobrze oddają słowa Ojca Świętego Jana Pawła II wypowiedziane w czasie Mszy św. beatyfikacyjnej (2 maja 1999 r.): "Ci, którzy udawali się do San Giovanni Rotondo, aby uczestniczyć w sprawowanej przez niego
Mszy św., by prosić go o radę lub wyspowiadać się, dostrzegali w nim żywy obraz Chrystusa cierpiącego i zmartwychwstałego. Na twarzy Ojca Pio jaśniał blask Zmartwychwstania. Jego ciało naznaczone stygmatami było świadectwem głębokiej więzi między śmiercią a zmartwychwstaniem, cechującej Tajemnicę Paschalną. Dla Błogosławionego z Pietrelciny uczestnictwo w męce Chrystusa było doświadczeniem szczególnie dojmującym: specjalne dary, jakie mu zostały udzielone, oraz towarzyszące im cierpienia wewnętrzne i mistyczne sprawiały, że przeżywał udręki Chrystusa całym sobą i w każdej chwili, z niezmienną świadomością, że Kalwaria jest górą świętych".
W homilii podczas Mszy św. kanonizacyjnej Ojca Pio (16 czerwca 2002 r.) Jan Paweł II powiedział, że Ojciec Pio "przez całe życie szukał coraz większego podobieństwa do Ukrzyżowanego, zdając sobie doskonale sprawę, że został powołany do tego, by współpracować w sposób szczególny w dziele odkupienia. Bez tego stałego odwołania do Krzyża nie można zrozumieć jego świętości".
Dziś, ponad ćwierć wieku po jego śmierci, oddziaływanie św. Ojca Pio trwa nadal i ma przede wszystkim wymiar duchowy ­ przez utworzone przezeń w 1949 r. Grupy Modlitwy, przypisywane jego wstawiennictwu cudowne zdarzenia, a także na płaszczyźnie fizycznej ­ przez posługę świadczoną w wielkim kompleksie szpitalnym w San Giovanni Rotondo, zwanym Domem Ulgi w Cierpieniu. Jan Paweł II, kanonizując Ojca Pio, nie ukrywał, że chwałę świętości otrzymał człowiek, który już za dni swego doczesnego życia był uznawany za świętego, wyróżniony przez Boga wielkimi darami charyzmatycznymi, pomagający także po śmierci przez niezliczone cuda wyjednane u Boga dla ludzi.
Wierni proszą o łaski za przyczyną św. Ojca Pio słowami następującej modlitwy:
O Jezu, pełen łaski i miłosierdzia, Ty dla zbawienia dusz ludzkich podjąłeś mękę i umarłeś na krzyżu, aby wyjednać przebaczenie grzechów. Pokornie błagam Cię, za przyczyną św. Ojca Pio, kapłana i stygmatyka, który wielkodusznie Ci służył, poświęcał swe życie i cierpiał dla ratowania grzeszników, udziel mi przebaczenia moich win i łaski... Dla większej chwały Twojej racz go wsławić chwałą świętości i przyciągnij wszystkich ludzi do swego umiłowanego Serca. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
(3 razy Chwała Ojcu...).