W kazaniu podczas Mszy św. proboszcz świątyni ks. prof. Jan Machniak, odniósł się do czytań dnia o chlebie, który posilił proroka Eliasza i o chlebie żywym, którym jest Jezus Chrystus. Ksiądz proboszcz przytoczył również historie kapłanów, których jedynym pragnieniem podczas pobytu w obozie koncentracyjnym w Dachau było sprawowanie Eucharystii. Przykłady te porównał z postawą bp. Stanisława Smoleńskiego, który do końca, pomimo trudności, pragnął być jak najbliżej źródła wszelkiego życia. Wspominał: - Ksiądz biskup Stanisław, widziałem sam, bo mieszkałem kiedyś przy św. Marka, gdzie spędził ostatnie lata swojego życia, codziennie o godzinie 5 rano był w kaplicy, gdzie modlił się przed Mszą św. I codziennie, pierwsza rzecz dla niego to była Eucharystia, którą sprawował dla sióstr, które tam w domu przy św. Marka posługują, pracują. Dzień w dzień. A kiedy przyszła choroba, sprawował Eucharystię w swoim łożu boleści do końca, do ostatniej chwili swego życia.

    Proboszcz podkreślił, że biskup Stanisław głęboko doświadczył tajemnic życia i śmierci, stąd mocno przywiązał się do Chrystusa. Zaznaczył: - Wiedział, że to jest źródło życia. Przeżył prawie 91 lat. Urodził się w czasie I wojny światowej, był świadkiem II wojny światowej. On pojechał do obozu koncentracyjnego, gdzie zginął jego ojciec, profesor geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim, aby odebrać prochy swego ojca.

    Kapłan wskazał na cechy charakterystyczne lat posługi bp Smoleńskiego: - A potem za czasów wielkiego papieża, kardynała Karola Wojtyły, Jana Pawła II, był biskupem pomocniczym u boku kard. Franciszka Macharskiego. Do końca pełnił swoją posługę. Ale Eucharystia w jego życiu była na pierwszym miejscu. Nigdy, nawet kiedy był bardzo słaby, nigdy o Niej nie zapominał.

    Po Mszy św. odbyła się modlitwa w 15. rocznicę śmierci bp. Stanisława. Wierni modlili się w skupieniu przy tablicy mu poświęconej.