14 sierpnia przypada 80. rocznica męczeńskiej śmierci polskiego franciszkanina św. Maksymiliana Kolbego w niemieckim obozie Auschwitz.

„Minęło 80 lat od momentu, w którym – jak mówił Andre Frossard – oddawał własne życie, oddawał własne ciało. To była jego eucharystia, jego kapłaństwo. Mógł wypowiedzieć wobec Boga słowa: oto ofiara spełniona. Ofiara życia, pracy, wysiłku” – mówił w homilii o. Maciejowski.

Zakonnik podkreślił, że Bóg zawsze posyłał proroków, którzy przygotowywali świat i lud do wydarzeń, które miały nadejść. „Św. Maksymilian był prorokiem. Znał potrzeby tamtych czasów; ludzi, którzy przeżyli I wojnę światową. (…) Wiedział, że trzeba pomóc ludzkości poprzez nową – jak na owe czasy - ewangelizację. (…) Być prorokiem to nie przewidywać przyszłość, ale ukazywać Boga człowiekowi, prowadzić do niego. Prorok to nie wróżbita, lecz ten, który potrafi żyć całkowicie Ewangelią” – mówił.

Franciszkanin podkreślił, że proroctwem dla współwięźniów była śmierć św. Maksymiliana. „W tym piekle zrobionym przez ludzi rozbłysła nadzieja. To tak, jakby Pan Bóg dotknął zranionej ludzkości. Maksymilian powtarzał: nienawiść nie jest siłą twórczą (…), siłą twórczą jest miłość. To dziś mówi on nam, naszej Ojczyźnie i Kościołowi; tym, którzy noszą nienawiść w sercu: (…) tylko miłość potrafi tworzyć” – wskazywał.

Podziel się cytatem

Jak podkreślił o. Jan Maciejowski, św. Maksymilian jest prorokiem na dzisiejsze czasy. „Jego proroctwo mówi o rodzinie, w kryzysie ojcostwa, mówi o ojcu rodziny, w kryzysie wartości o godności ludzkiej. Nie chcemy komentować dzisiejszych czasów, bo dobrze widzimy, co się dzieje. Wystarczy popatrzeć także na nasze polskie ulice. (…) Czy św. Maksymilian nie jest dziś wyrzutem sumienia? Tak łatwo się poddajemy, my chrześcijanie, także osoby konsekrowane. Patrzymy na zło i mówimy - co ja mogę poradzić? Przyzwyczailiśmy się do zła. (…) Ofiara Maksymiliana mówi, że są takie rzeczy w życiu, do których nie można się przyzwyczaić; takie, za które warto oddać życie. To przykład dla współczesnych kapłanów” – powiedział.

Msza św. w Harmężach jest kulminacją obchodów rocznicy męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana. Równolegle Eucharystia odbyła się także w oświęcimskim kościele św. Maksymiliana Kolbego Męczennika.

Tegoroczne obchody zwieńczy program słowno-muzyczny w harmęskim kościele i spektakl we franciszkańskim męczenniku w znajdującej się nieopodal świątyni auli konferencyjnej.

Polski franciszkanin ojciec Maksymilian Kolbe został deportowany do Auschwitz w maju 1941 r. Dwa miesiące później, w reakcji na ucieczkę z obozu, Niemcy wybrali grupę więźniów, których skazali na śmierć głodową. Wśród nich był Franciszek Gajowniczek, który błagał o litość. Zakonnik poprosił kierownika obozu, by pozwolił mu zająć miejsce nieznanego mu współwięźnia. Esesman zgodził się. Kolbe umierał w cierpieniach przez dwa tygodnie. Zmarł 14 sierpnia 1941 r., jako ostatni ze skazanych. Został dobity zastrzykiem fenolu w podziemiach bloku 11. (PAP)

autor: Marek Szafrański

szf/ pad/