Opublikowano dokument sprzeciwiający się legalizacji związków homoseksualnych

Z biskupem Stanisławem Stefankiem - przewodniczącym Rady Episkopatu ds. Rodziny - rozmawia Milena Kindziuk

Milena Kindziuk: - Co jest najistotniejsze w podpisanym właśnie przez Papieża dokumencie dotyczącym legalizacji prawnej związków homoseksualnych?

Bp Stanisław Stefanek: - Ukazanie prawidłowego modelu małżeństwa i rodziny oraz komplementarności płci przyjętej przez wszystkie kultury świata. Małżeństwo, jak czytamy w dokumencie, nie jest jakimkolwiek związkiem między osobami. Jest związkiem między dwiema osobami różnej płci - między kobietą i mężczyzną. Ważne jest, że Kościół upomina się, by małżeństwo było otoczone troską państwa oraz instytucji publicznych. Natomiast wobec osób dotkniętych problemem homoseksualizmu powinny być podjęte działania wspierające, przede wszystkim leczące. I zawsze w odniesieniu do poszczególnego człowieka - nie wolno bowiem instytucjonalizować tego zjawiska. Watykański dokument zatem jest pewnym drogowskazem, by na ścieżkach źle oznakowanych znaleźć właściwą drogę.

- Jak Kościół będzie się zachowywał wobec homoseksualizmu wiernych? Czy będą na przykład powstawać osobne duszpasterstwa homoseksualistów?

- Duszpasterstwa w sensie instytucjonalnym - raczej nie. Podobnie jak nie istnieją duszpasterstwa ludzi chorych na raka. Z pewnością natomiast Kościół podejmie indywidualną pracę z każdym homoseksualistą, który zgłosi się z prośbą o pomoc. Będzie mu towarzyszyć i wskazywać drogi wyjścia.

- Najnowsze badania wykazują, że przypadki homoseksualizmu można leczyć. Czy będą w związku z tym przy polskich parafiach poradnie homoseksualistów?

- W wielu kościołach w Polsce już teraz działają punkty wsparcia czy też poradnie, w których specjaliści zajmują się osobami dotkniętymi problemem homoseksualizmu. Dokument watykański nie wprowadzi rewolucji w tym względzie. Nie wnosi on zresztą nic nowego, przypomina tylko stanowisko Kościoła na ten temat. Jest ono niezmienne od wieków.

- Padają już zarzuty, że dokument został wydany w momencie, kiedy sam Kościół boryka się z tego rodzaju problemami. Czy rzeczywiście?

- Zjawisko homoseksualizmu nie jest nowe. Istnieje od dawna - wspomina o nim już Stary Testament. Spotykał się z nim też Kościół, który jest społecznością ludzką, a więc nie pozbawioną zła i grzechu. Ostatnio natomiast, zwłaszcza po Soborze Watykańskim II, zrobił się wokół tego zjawiska szum medialny, cały problem uczyniono publicznym, a niekiedy wręcz programem politycznym, który partie wykorzystują potem w kampaniach wyborczych.
Dokument ten jednak nie wynika z aktualnej sytuacji. Z całą pewnością napisany został w szerszej perspektywie. Nie wypływa jedynie z lęku, nie jest samousprawiedliwianiem się Kościoła. Ma on przede wszystkim cel pozytywny: uleczanie ludzkiej natury i ewangelizację.

- A dlaczego akurat w tym momencie został wydany ten dokument?

- Jest to jeden z kolejnych dokumentów, wydany w ramach normalnych prac Kongregacji Doktryny Wiary. Niedawno brałem zresztą udział w spotkaniu przewodniczących Rad Episkopatów Europy i widzę, że dokument wyrósł na szerokim podłożu. Nie należy go więc rozpatrywać instrumentalnie, ale jako wyraz troski Kościoła o niezmiernie ważną sferę życia, jaką stanowi rodzina. W niektórych krajach podjęto też kroki mające na celu zalegalizowanie związków między dwiema osobami jednej płci.

- Dokument wyraźnie wskazuje, że do przeciwstawiania się prawnej legalizacji takich związków zobowiązani są politycy. Jakie konkretnie oczekiwania ma zatem Kościół wobec polityków?

- By nie brali udziału w pracach np. nad ustawami sprzyjającymi związkom homoseksualnym, by wyrażali swój sprzeciw i głosowali przeciw projektom takich ustaw. Podobnie, jeśli chodzi o urzędników stanu cywilnego - nie powinni udzielać ślubów parom homoseksualnym, nawet jeśli byłoby to zgodne z prawem, a niezgodne z ich sumieniem. Chyba nigdy dotąd tak zdecydowanie Kościół nie podkreślił, że katolicy z pobudek sumienia mają prawo odmówić współpracy w promowaniu i wprowadzaniu w życie niesprawiedliwego prawa.

- Czy nie byłoby to burzenie porządku społecznego?

- Nie! Klauzula sumienia jest obowiązująca. Podobnie przecież wygląda sprawa z lekarzami, których się zmusza do zabijania dzieci nienarodzonych, albo z farmaceutami, którzy z tytułu umowy o pracę mieliby szerzyć zło. Człowiek musi mieć odwagę, by odmówić czynienia zła. Jest to sytuacja analogiczna, choć w innym wymiarze, do postawy żołnierzy Wehrmachtu, którzy nie chcieli dokonywać egzekucji i sami ginęli.

- Czy argumenty Kościoła przeciw legalizacji związków homoseksualnych dotyczą tylko ludzi wierzących?

- Moim zdaniem, nie. Związki homoseksualne pozostają przecież w sprzeczności z naturalnym prawem moralnym. Wykluczają z aktu płciowego dar życia, burzą istotę rodziny, i w ogóle człowieka. Pierwszy zapis Biblii mówi o stworzeniu ludzi mężczyzną i niewiastą, i o celu relacji między nimi: "Bądźcie płodni i napełniajcie ziemię". To stanowi podstawę ładu nie tylko wewnątrzmałżeńskiego, ale też społecznego. Na właściwych relacjach między mężczyzną a kobietą i ich komplementarności oparty jest przecież także ład społeczny. Chociaż watykański dokument w argumentacji nawiązuje do Objawienia, posługuje się również racjami rozumowymi, odwołuje się do świata kultury i obyczajowości. Dlatego ma on szansę trafić do każdego - nie tylko do wierzącego.

- Dziękuję za rozmowę.