Podczas ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny, 18 sierpnia br., Papież Jan Paweł II beatyfikował abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, założyciela Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi.

Zygmunt Szczęsny Feliński urodził się 1 listopada 1822 r. w Wojutynie, na Wołyniu w rodzinie ziemiańskiej. Wcześnie stracił ojca i został oddzielony od matki, zesłanej na Syberię za działalność na rzecz Polski. Dzięki usilnej własnej pracy odbył studia matematyczne na Uniwersytecie w Moskwie i humanistyczne na paryskiej Sorbonie i w College de France. Podczas studiów w Paryżu włączył się w życie Wielkiej Emigracji, zaprzyjaźnił się z Juliuszem Słowackim. Po powrocie do kraju brał udział w powstaniu, które wybuchło w Wielkopolsce w 1848 r.

W 1851 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Żytomierzu; dalszą formację zdobył w Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie we wrześniu 1855 r. Następnie został wykładowcą i ojcem duchownym alumnów Akademii. Nauczał, oddawał się modlitwie i dziełom miłosierdzia, roztaczając gorliwą opiekę nad polskimi sierotami i tułaczami. W 1857 r. założył Zgromadzenie Sióstr Rodziny Maryi, aby siostry, poświęcając się Bogu i Kościołowi, służyły potrzebującym.

W 1862 r. został powołany przez papieża Piusa IX na arcybiskupstwo warszawskie. Piastował urząd 16 miesięcy; w tym czasie rozwinął działalność zmierzającą do odrodzenia całokształtu życia religijnego w archidiecezji warszawskiej, a jednocześnie do usuwania ingerencji rządu zaborczego w wewnętrzne sprawy Kościoła. Kierując się doświadczeniem z powstania 1848 r. i realną oceną ówczesnej sytuacji, był zdecydowanie przeciwny wybuchowi powstania, uważał bowiem, że wobec potęgi Rosji nowy zryw Polaków nie ma szans powodzenia. Po wybuchu powstania styczniowego opowiedział się jednoznacznie w obronie praw swojego narodu wobec władz rosyjskich. Złożył dymisję z Rady Stanu, a w marcu 1863 r. napisał listy - protesty do cara Aleksandra II. Na skutki takiej postawy nie trzeba było długo czekać. W czerwcu 1863 r. Ksiądz Arcybiskup został zesłany do Jarosławia nad Wołgą, gdzie przebywał jako internowany przez 20 lat.

W 1883 r. został uwolniony z wygnania, ale do Warszawy nie mógł powrócić. Jako arcybiskup tytularny Tarsu, ostatnie lata życia poświęcił pracy duszpasterskiej, oświatowej i społecznej w Dźwiniaczce na Podolu. Zmarł 17 września 1895 r. Naród uczcił jego zgon wspaniałym pogrzebem w Krakowie i uroczystościami w Dźwiniaczce. Po wojnie ciało sprowadzono do Warszawy i w 1921 r. złożono w podziemiach katedry warszawskiej. Pamięć o nim, cześć dla jego cnót oraz sława świętości i liczne uzdrowienia, otrzymywane za jego przyczyną, stały się bodźcem do podjęcia starań o wyniesienie go na ołtarze. Proces beatyfikacyjny rozpoczął Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński w 1965 r.

***

Założone przez abp. Felińskiego Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi istnieje już 145 lat. W 1863 r. siostry zostały sprowadzone z Petersburga do Warszawy i rozpoczęły pracę wśród potrzebujących pomocy materialnej i duchowej, wychowując i nauczając młodzież i dzieci, pielęgnując chorych, starszych i samotnych.

Obecnie Zgromadzenie liczy 1200 sióstr, pracujących w 150 domach zakonnych: w Polsce, Brazylii, Italii, na Białorusi, Ukrainie i w Federacji Rosyjskiej. Siostry składają śluby zakonne, oddając swoje życie Bogu, którego - na wzór Maryi - wielbią modlitwą i podejmują różnorodną działalność apostolską w duchu ewangelicznej miłości, franciszkańskiej radości, prostoty i pokory. Wychowują i nauczają dzieci i młodzież w przedszkolach, domach dziecka, zakładach wychowawczych oraz poprzez katechizację w szkołach oraz pracę opiekuńczą i apostolską przy parafiach. Jako pielęgniarki, służą chorym w szpitalach i domach starców. Pomagają w duszpasterstwie parafialnym w charakterze organistek, zakrystianek, opiekunek chorych i pracują w instytucjach kościelnych.

W diecezji włocławskiej Siostry pracują od 1919 r. Do Włocławka sprowadził je ówczesny proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela - ks. Feliks Mikulski. Powierzono im opiekę nad sierotami, które mieszkały w domu przy ul. Łaziennej oraz osobami w podeszłym wieku, żyjącymi w Domu Starców przy ul. Królewieckiej. Bardzo trudnym czasem dla Zgromadzenia był czas okupacji niemieckiej: w 1940 r. władze niemieckie nakazały Siostrom opuścić miasto. Dwie z nich nie wykonały polecenia okupantów, pozostały w ukryciu i nadal kontaktowały się z dziećmi. Po wyzwoleniu Włocławka w 1945 r. Siostry przystąpiły do organizowania przedszkola. Niestety, wskutek polityki władz w 1960 r. straciły prawo do jego dalszego prowadzenia. Obecnie Siostry pracują w katechezie, przy parafii i w Sądzie Kościelnym.

Siostry Rodziny Maryi spotkać można także w Ciechocinku, gdzie mają dwa domy. W pierwszym z nich mieszkają od 1924 r., w drugim od 1927. Przed II wojną światową prowadziły katechezę, żłobek i dom sierot dla dziewcząt i chłopców. Podczas okupacji wywiozły dzieci do Warszawy, do prowadzonego przez siebie zakładu przy ul. Żelaznej. Po wojnie otworzyły przedszkole i domy dziecka, które istniały do 1962 r., po czym zostały odebrane przez państwowe władze oświatowe. Obecnie Siostry pracują w katechezie.

Natomiast do Lubienia Kujawskiego Siostry przybyły z Łomny na Ukrainie w 1945 r. wraz z dziećmi z prowadzonego przez siebie zakładu. W Lubieniu prowadziły dom dziecka, przedszkole i pracowały w Ośrodku Zdrowia. Władze zakazały im tej działalności w 1951 r. Od tego czasu pracują w katechezie i przy parafii.

Jesteśmy wdzięczne Bogu za naszą obecność i pracę w diecezji włocławskiej. Beatyfikacja abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego jest powodem naszej ogromnej radości. Do chwały ołtarzy Ojciec Święty wyniósł jeszcze jednego człowieka wielkiej osobowości, niezłomnego i szlachetnego, kochającego Boga, ludzi i swoją Ojczyznę.