Po opublikowaniu na naszych łamach wiersza Do sosny polskiej otrzymaliśmy wiele listów i pytań w sprawie autorstwa tego utworu. W 17. numerze Niedzieli (z 24 kwietnia br.) na s. 21 zamieściliśmy wyjaśnienie, że autorem wiersza nie jest Ojciec Święty Jan Paweł II, lecz XIX-wieczny, mieszkający na emigracji poeta Stefan Witwicki. Ostatnio otrzymaliśmy list z Oddziału Informacji Naukowej i Katalogów Biblioteki Jagiellońskiej. Jego autorzy nadesłali obszerną, popartą odwołaniami do licznych źródeł literackich, informację dotyczącą utworu, którego pełny tytuł brzmi Do sosny polskiej, znalezionej w jednym z ogrodów w Chatenay. Wdzięczni za tę korespondencję, przytaczamy najważniejsze fragmenty.
„Twórcą utworu jest Stefan Witwicki (1801-47), poeta, który w wieku 30 lat dobrowolnie udał się na emigrację i osiedlił we Francji. Wiersz po raz pierwszy opublikowano anonimowo w zeszycie 1. Wieczorów pielgrzyma (Paryż 1833). Następnie wydrukowano go w zbiorku Witwickiego: Poezje biblijne, piosenki sielskie i wiersze różne, Paryż 1836 s. 331-332. Wspomniane w podtytule drzewo znalezione w Chatenay (obecnie dzielnica Paryża lub - jak podają inni - miejscowość o tej nazwie w pobliżu miasta Poitiers) stało się dla autora inspiracją do napisania tego dziś tak popularnego utworu.
Wiersz nie miał szczęścia - w przeszłości jego autorstwo było przypisywane Adamowi Mickiewiczowi, i to przez tak wybitnych badaczy literatury, jak Wiktor Gomulicki, Antoni Pietkiewicz (pseud. Adam Pług), Bogusław Kraszewski; muzykę ułożył Napoleon Orda. Jako wiersz Mickiewicza opublikowany został w czasopismach Przyjaciel Dzieci 1886 nr 35 s. 410-411 i Wieczory Rodzinne 1901 nr 47 s. 370. Podobno ukazał się również w Noworoczniku dla Polek na rok 1862, w artykule Kilka słów o rodzinie Adama Mickiewicza.
Zaprezentowany utwór pojawił się i zaczął krążyć w ręcznych i powielanych odpisach w 1985 r. jako dzieło Jana Pawła II. Przekonanie, że autorem jest Ojciec Święty, sprawiło, że w następnych latach tekst wiersza trafił na łamy czasopism polonijnych kilku kontynentów. (...)
Uznanie wiersza wyszło poza literaturę. Muzykę do wiersza stworzył polonijny kompozytor Józef Czyż. (...) Godzi się, by sylwetka i poezje Stefana Witwickiego zostały wydobyte z zapomnienia. Był wartościowym przedstawicielem emigracyjnej poezji romantycznej, bliskim przyjacielem m.in. Mickiewicza, Chopina, Brodzińskiego, Mochnackiego, w ostatnim okresie życia ciężko chorował, zmarł w Rzymie, gdzie planował wstąpienie do Zakonu Braci Zmartwychwstańców. (...)”.
List podpisali: Ewa Bąkowska i Sebastian Grudzień - bibliotekarze Oddziału Informacji Naukowej i Katalogów Biblioteki Jagiellońskiej.
W najbliższy weekend odbędą się główne obchody 148. rocznicy objawień maryjnych w Gietrzwałdzie - jedynych w Polsce i jednych z dwunastu na świecie, które Stolica Apostolska uznała za autentyczne. Orędzie Matki Bożej z 1877 r., przekazane prostym warmińskim dziewczynkom, do dziś porusza i inspiruje wiernych. - To niezwykły dialog zwykłych ludzi z Maryją, rzadko spotykany w innych objawieniach - podkreśla abp Józef Górzyński, metropolita warmiński. Jak dodaje, przesłanie z Gietrzwałdu, wzywające m.in. do codziennej modlitwy różańcowej i życia sakramentalnego, wyprzedzało nauczanie Soboru Watykańskiego II. Objawienia te stały się impulsem do odrodzenia religijności, ale i polskości - nie tylko na Warmii, lecz we wszystkich zaborach.
Gietrzwałd (niem. Dietrichswalde) został założony w 1352 r. przez Warmińską Kapitułę Katedralną. Od XIV w. rozwijał się tu kult maryjny: początkowo związany z Pietą, a od XVI w. z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, umieszczonym w miejscowym kościele. Maryja w ciemnoniebieskim płaszczu, z Jezusem w czerwonej sukience na ramieniu - ten wizerunek szybko otoczono czcią. W 1717 r. obraz ozdobiono srebrnymi koronami, a świadectwem rozwijającego się kultu były liczne vota.
8 września przypada święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Tego dnia wierni przynoszą do kościołów ziarno przeznaczone na zasiew. Skąd wywodzi się ta tradycja i dlaczego trwa? Na te pytania odpowiedział liturgista, ks. dr Ryszard Kilanowicz.
8 września obchodzone jest święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. – W Piśmie Świętym nie znajdziemy opisu narodzenia Maryi, ani informacji o jej rodzicach. Te wiadomości czerpiemy z apokryfów, zwłaszcza z Protoewangelii Jakuba z II wieku. Według niej rodzicami Maryi byli Joachim i Anna, którzy po długiej modlitwie otrzymali od Boga dar potomstwa – wyjaśnia ks. dr Ryszard Kilanowicz. – Według apokryfu z pierwszych wieków, z Ewangelii Narodzenia Maryi, Święta Rodzina, uciekając do Egiptu przed żołnierzami, spotkała rolnika, który siał pszenicę. Mężczyzna przyjął ich bardzo życzliwie i poczęstował ich tym co miał – plackami z mąki pszennej – mówi liturgista, dodając, że mężczyzna bardzo przejął się i zapytał Maryi i Józefa, co ma powiedzieć żołnierzom, gdy będą o nich pytać. – Matka Boża odpowiedziała, żeby mówił tylko prawdę, bo każde kłamstwo jest grzechem i nie podoba się ono Panu Bogu. Gdy rolnik wyjaśnił wojom, kiedy widział Świętą Rodzinę, ci zawrócili pościg za nimi. Gospodarz natomiast zobaczył wówczas, że na tym polu, które obsiał, jest już dojrzała pszennica – opowiada ks. dr Kilanowcz.
W najbliższy weekend odbędą się główne obchody 148. rocznicy objawień maryjnych w Gietrzwałdzie - jedynych w Polsce i jednych z dwunastu na świecie, które Stolica Apostolska uznała za autentyczne. Orędzie Matki Bożej z 1877 r., przekazane prostym warmińskim dziewczynkom, do dziś porusza i inspiruje wiernych. - To niezwykły dialog zwykłych ludzi z Maryją, rzadko spotykany w innych objawieniach - podkreśla abp Józef Górzyński, metropolita warmiński. Jak dodaje, przesłanie z Gietrzwałdu, wzywające m.in. do codziennej modlitwy różańcowej i życia sakramentalnego, wyprzedzało nauczanie Soboru Watykańskiego II. Objawienia te stały się impulsem do odrodzenia religijności, ale i polskości - nie tylko na Warmii, lecz we wszystkich zaborach.
Gietrzwałd (niem. Dietrichswalde) został założony w 1352 r. przez Warmińską Kapitułę Katedralną. Od XIV w. rozwijał się tu kult maryjny: początkowo związany z Pietą, a od XVI w. z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, umieszczonym w miejscowym kościele. Maryja w ciemnoniebieskim płaszczu, z Jezusem w czerwonej sukience na ramieniu - ten wizerunek szybko otoczono czcią. W 1717 r. obraz ozdobiono srebrnymi koronami, a świadectwem rozwijającego się kultu były liczne vota.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
