Audiencja generalna, 12 kwietnia 2006 r.

Drodzy Bracia i Siostry!
Jutro rozpoczyna się Triduum Paschalne, które jest centrum całego roku liturgicznego. Za pomocą świętych obrzędów Wielkiego Czwartku, Wielkiego Piątku i uroczystej Wigilii Paschalnej będziemy przeżywali Misterium Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana. Są to dni, które rozbudzają w nas jedno żywe pragnienie przylgnięcia do Chrystusa oraz do chętnego naśladowania Go, mając świadomość tego, że On ukochał nas aż po danie swego życia za nas. Czym są w istocie wydarzenia, które proponuje nam Triduum Święte, jeżeli nie objawieniem najdonioślejszym miłości Boga do człowieka? Szykujmy się zatem do obchodów Triduum Paschalnego, przyjmując napomnienie św. Augustyna: „Rozważ teraz uważnie trzy dni święte: ukrzyżowania, pogrzebania i zmartwychwstania Pana. W tych trzech tajemnicach spełniamy w obecnym życiu to, czego symbolem jest krzyż, gdy spełniamy to poprzez wiarę i nadzieję, że jest to symbol pogrzebania i zmartwychwstania” (Epistola 55, 14, 24: Nuova Biblioteca Agostiniana (NBA), XXI/II, Roma 1969, p. 477).
Triduum Paschalne otwiera się jutro, w Wielki Czwartek, Mszą wieczorną in Coena Domini, chociaż rano mamy inną, znaczącą celebrację liturgiczną - Mszę Krzyżma, podczas której całe prezbiterium z każdej diecezji, zgromadzone wokół biskupa, odnawia przyrzeczenia kapłańskie i uczestniczy w błogosławieństwie oleju dla katechumenów, dla chorych oraz krzyżma, jak uczynimy to jutro o poranku również tutaj, u Świętego Piotra. Oprócz instytucji kapłaństwa w tym świętym dniu wspomina się totalną ofiarę Chrystusa, którą Chrystus uczynił z samego siebie dla ludzkości w sakramencie Eucharystii. Tej samej nocy, której był zdradzony, pozostawił nam, jak przypomina Pismo Święte, „przykazanie nowe” - mandatum novum - miłości braterskiej, wypełniając wzruszający gest umycia nóg, co przypomina pokorną służbę niewolników. Ten szczególny dzień, przywołujący wielkie misteria, zamyka się adoracją eucharystyczną, która przypomina agonię Pana w ogrodzie Getsemani. Napełniony wielkim bólem - opowiada Ewangelia - Jezus prosił swoich, aby czuwali razem z Nim na modlitwie: „Zostańcie tu i czuwajcie razem ze Mną” (Mt 26, 38), jednakże uczniowie zasnęli. Również dziś Pan mówi do nas: „Zostańcie tu i czuwajcie ze Mną”. Widzimy, że i my, uczniowie dzisiejsi, często śpimy. Była to dla Jezusa godzina opuszczenia i samotności, po której nastąpiło, w sercu nocy, aresztowanie i początek bolesnej wędrówki ku Kalwarii.
Wielki Piątek jest skoncentrowany na Męce, to dzień postu i pokuty, cały ukierunkowany na kontemplację Chrystusa na krzyżu. W kościołach jest czytany przekaz o Męce i rozbrzmiewają słowa proroka Zachariasza: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili” (J 19, 37). W Wielki Piątek chcemy również my w sposób rzeczywisty spojrzeć na przebite Serce Odkupiciela, w którym - jak pisze św. Paweł - są „wszystkie skarby mądrości i wiedzy ukryte” (por. Kol 2, 3), a nawet „w Nim mieszka cała pełnia Bóstwa” (por. Kol 2, 9), dlatego też Apostoł może zdecydowanie utrzymywać, że nie chce znać niczego innego, jak Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego (por. 1Kor 2, 2). Rzeczywiście: Krzyż objawia „Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość” - wymiary kosmiczne - taki jest sens miłości, która przekracza wszelkie poznanie, idzie poza to, co się zna, i napełnia nas „całą Pełnią Boga” (por. Ef 3, 18-19). W Misterium Ukrzyżowanego „dokonuje się to zwrócenie się Boga przeciwko sobie samemu, w którym On daje się, aby podnieść człowieka i zbawić go - jest to miłość, miłość w swojej formie najbardziej radykalnej” (Deus caritas est, 12). Krzyż Chrystusa - pisze w V wieku Papież św. Leon Wielki - jest źródłem wszelkiego błogosławieństwa oraz wszystkich łask (por. Disc. 8 sulla passione del Signiore, 6-8; PL 54, 340-342).
W Wielką Sobotę Kościół, łącząc się duchowo z Maryją, trwa na modlitwie przy grobie, gdzie leży nieruchomo Ciało Syna Bożego, jakby w kondycji odpoczynku po stwórczym dziele odkupienia, zrealizowanego swoją śmiercią (por. Hbr 4, 1-11). Gdy nadejdzie noc, rozpocznie się uroczysta Wigilia Paschalna, podczas której w każdym kościele wzniesie się radosny śpiew Gloria oraz paschalnego Alleluja serc nowych ochrzczonych oraz całej wspólnoty chrześcijańskiej, szczęśliwej, gdyż Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył śmierć.
Drodzy Bracia i Siostry, aby obchody Paschy były owocne, Kościół prosi wiernych, aby przystąpili w tych dniach do sakramentu pokuty, która jest jakby rodzajem śmierci i zmartwychwstania dla każdego z nas. W starożytnej wspólnocie chrześcijańskiej w Wielki Czwartek miał miejsce obrzęd pojednania penitentów, któremu przewodniczył biskup. Warunki historyczne z pewnością się zmieniły, jednakże przystąpienie do Paschy po dobrej spowiedzi pozostaje obowiązkiem, który trzeba docenić, gdyż ofiaruje nam to możliwość rozpoczęcia na nowo życia i przeżywania prawdziwej radości Zmartwychwstałego oraz komunii w przebaczeniu ofiarowanym nam przez Niego. Świadomi, że jesteśmy grzesznikami, ale ufni w Boże miłosierdzie, pozwólmy się pojednać przez Chrystusa, aby mocniej zakosztować radości, którą On przekazuje swoim zmartwychwstaniem. Przebaczenie, które zostaje nam dane przez Chrystusa w sakramencie pokuty, jest źródłem wewnętrznego i zewnętrznego pokoju, czyni nas apostołami pokoju w świecie, gdzie ciągle są podziały, cierpienia i dramaty niesprawiedliwości, nienawiści i gwałtu, niezdolności do pojednania się, aby rozpocząć przebaczać szczerze. Wiemy jednak, że zło nie ma ostatniego słowa, gdyż zwycięża Chrystus ukrzyżowany i powstały z martwych, zaś Jego tryumf objawia się z siłą miłości miłosiernej. Jego zmartwychwstanie daje nam tę pewność: pomimo wszelkich ciemności, jakie są w świecie, zło nie ma ostatniego słowa. Umocnieni tą pewnością, możemy z większą odwagą i entuzjazmem zaangażować się, żeby narodził się świat bardziej sprawiedliwy.
To życzenie kieruję z serca do wszystkich, Drodzy Bracia i Siostry, życząc, abyście z wiarą i pobożnością przygotowali się do bliskich już Świąt Wielkanocnych. Niech Wam towarzyszy Matka Najświętsza, która po towarzyszeniu Synowi Bożemu w godzinie męki i krzyża podzieliła radość Jego zmartwychwstania.

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach OSPPE