Zakompleksiony naród

We Wprost (z 30 kwietnia) bardzo ważny tekst prof. Zdzisława Krasnodębskiego Polski kompleks zagraniczny. Prof. Krasnodębski, jeden z czołowych naukowców polskich obecnej doby, filozof i socjolog, profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i uniwersytetu w Bremie, donośnie bije na alarm z powodu ogromnego zakompleksienia Polaków. Pisze: „Wbrew powszechnej opinii Polacy nie są narodem mającym poczucie własnej wartości. Być może kiedyś je mieliśmy, lecz wybito nam to z głowy, m.in. poprzez intensywną reedukację po 1989 r.
(...) Potwierdzają to badania uniwersytetu w Chicago (...): pod względem poczucia dumy narodowej Polacy są na szarym końcu - na 28. miejscu wśród 34 badanych narodów. Polacy są zakompleksieni, niepewni siebie i swojej wartości jako naród, sparaliżowani poczuciem zacofania”. Równocześnie - jak pisze prof. Krasnodębski: „Adwokatów cudzych interesów jest wśród polskich elit bez liku - wszystko jedno, czy chodzi o firmy, jak Eureko, Uni-Credit, czy o unię, o państwo, czy też o zagraniczne grupy interesów”. Prof. Krasnodębski postuluje: „Wydaje się, że już najwyższy czas dojrzeć i wyzwolić się z kompleksów osłabiających naszą inteligencję i polityczną władzę sądzenia”.

Niechciana historyjka Polski

W Głosie (z 3 maja) Jerzy Bukowski w tekście Polskie zaniedbanie filmowe krytykuje polskich twórców kina za niechęć do sięgania po pasjonujące tematy z najnowszej historii Polski. Bukowski ubolewa, że polscy filmowcy zaniedbują tak interesujące epopeje Legionów J. Piłsudskiego, walk o granice II RP, wojny 1920 r. czy jakże fascynujące epizody z polskich dziejów w II wojnie światowej, od bitwy pod Tobrukiem i Monte Cassino po dzieje Armii Krajowej. Podobnie pomijane są sprawy krwawych i tragicznych dziejów antykomunistycznego podziemia lat 40. i 50. XX wieku Nie pokuszono się o przedstawienie w filmie losów takich bohaterskich postaci jak generał August Emil Fieldorf - „Nil” czy rotmistrz Pilecki. Bukowski zapytuje: „Czy nie jest nam wstyd, że do nakręcenia filmu o zbrodni katyńskiej przymierzają się Amerykanie?”. Bukowski wskazuje również na ogromne zaniedbanie w pokazaniu w filmie epopei „Solidarności” po 13 grudnia 1981 r.

Przeciw wybielaniu Judasza

W Najwyższym Czasie (z 29 kwietnia) obszerny wywiad Konrada Rajcy z teologiem prof. Michałem Wojciechowskim pt.: Antychrześcijańska fałszywka ma usprawiedliwić zdradę. Wojciechowski bardzo ostro krytykuje tych wszystkich, którzy starają się dziś w Polsce maksymalnie nagłośnić apokryf Judasza, tak jak zrobiła to Gazeta Wyborcza, drukując go w kilkusettysięcznym nakładzie. Prof. Wojciechowski mówi o apokryfie Judasza: „to taka antychrześcijańska fałszywka. Nic dziwnego, że fascynuje ona Gazetę Wyborczą i wszystkich chętnych do wypaczania wiary katolickiej. Także tych, którzy cierpią na «lustrofobię», szukając usprawiedliwienia zdrady”.
Z kolei AMG w Naszym Dzienniku (z 28 kwietnia) pisze w tekście Naiwni: „W Wielki Piątek teolog Domu Papieskiego Reniero Cantalamessa w obecności papieża Benedykta XVI powiedział, że gazety, które drukują ewangelię tzw. Judasza, sprzedają Chrystusa za pieniądze dużo większe niż te, za które Judasz go sprzedał”.

Zagrożenia dla Polski

Ks. prof. Czesław Bartnik pisze w tekście Męka przebudowy Polski (Nasz Dziennik z 8-9 kwietnia) o rozmiarach zagrożeń dla Polski: „Za co się nie zabrać, wszystko się wali. Walą się ściany: gospodarka, polityka wewnętrzna i zagraniczna, sądownictwo, szkolnictwo, służba zdrowia, bankowość, duch społeczno-narodowy (...) Media, zamiast komunikować, raczej kłamią, oszukują i celowo burzą”.

Fala emigracji

Z kraju zagrożonego tego typu patologiami emigruje coraz więcej osób. Jędrzej Bielecki pisze w Rzeczpospolitej (z 24 kwietnia) w tekście pt. Już rusza druga fala polskiej emigracji: „Unijni eksperci spodziewają się, że już wkrótce liczba Polaków, którzy zdecydowali się na wyjazd za chlebem do innych państw UE po 1 maja 2004 r., może osiągnąć milion”. W tymże numerze Rzeczpospolitej wymowny komentarz prof. Marka Góry ze Szkoły Głównej Handlowej: „Jeśli (...) większość emigrantów osiedli się na stałe za granicą, nasza gospodarka będzie przeżywała ogromne trudności. Bo ci, którzy zdecydowali się na emigrację, to zwykle najbardziej odważni i obrotni ludzie”.
Na dodatkowy skutek tej emigracji wskazuje tygodnik Ozon z 27 kwietnia, już na okładce numeru eksponując zapowiedź: „150 tys. polskich małżeństw rozpadnie się przez emigrację zarobkową”.

Kolejny paszkwil „Wyborczej”

Pisałem już w Niedzieli o fali ataków na mnie, rozpętanej w Wyborczej po przyznaniu mi honorowego obywatelstwa miasta Jedwabne. Świeżo ukazał się tam kolejny paszkwil, bijący rekordy plugawych oszczerstw - tekst Marcina Kowalskiego Przeproście za Hollywood, drukowany w Dużym Formacie (dodatku do Wyborczej z 24 kwietnia). Autor paszkwilu rzuca w nim m.in. skrajnie oszczercze pomówienia przeciwko mnie o rzekomy antysemityzm - por. moją polemikę z paszkwilem pt. Oszczerstwo „Wyborczej” na łamach Naszego Dziennika z 26 kwietnia.

Potrzeba radykalnych zmian

Fatalny stan różnych dziedzin polskiego życia wymaga nader gruntownych środków naprawy, a nie drobnych zmian kosmetycznych. Pisze o tym Jarosław Kaczyński w tekście: Nie da się przeskoczyć różnic (Fakt z 8-9 kwietnia), akcentując: „Dziś wiem, że PO chce jedynie pewnych korekt w status quo, ale w zasadzie trzyma się sposobu myślenia, który - moim zdaniem - zawiódł. Politycy PO wierzą, że można przerabiać stare instytucje (...). Przykro mi, ale to nie wystarczy. Realny układ interesów jest silniejszy. Dlatego należy walczyć z nim bezpośrednio. By go zrobić, trzeba odsunąć ogromną liczbę ludzi ze stanowisk decyzyjnych w sferze administracji publicznej i w sferze gospodarczej”.

Inaczej o Lepperze

Wejście Samoobrony do koalicji rządowej wywołało ogromną falę ataków na Andrzeja Leppera w mediach. Ostro sprzeciwił się tym atakom Jarosław Kaczyński w wywiadzie dla Faktu z 18 kwietnia pt. Chcemy zmienić Polskę razem z partią Leppera. Kaczyński akcentował: „O Andrzeju Lepperze można mówić różne rzeczy (...) Nie można jednak powiedzieć, że był współtwórcą lub beneficjentem patologicznego układu, jaki oplótł wolną Polskę”. Ze stanowiskiem większości mediów polemizuje również prof. Zdzisław Krasnodębski na łamach Dziennika (z 18 kwietnia) w tekście Z Samoobroną można rządzić sprawnie i skutecznie. Zdaniem prof. Krasnodębskiego: „Prawdziwy dramat Polski polega bowiem na tym, że państwo jest niezwykle słabe, że tracimy czas, a rząd mniejszościowy nie jest w stanie przeprowadzić istotnych reform. Czy z Samoobroną uda się je zrealizować? Sądzę, że będzie można przynajmniej kilka z nich zdecydowanie pchnąć do przodu”. Godne uwagi w tym względzie są również zapiski Bernarda Margueritte´a, francuskiego korespondenta, od dziesięcioleci przebywającego w Polsce. W tekście pt. O zmartwychwstaniu Rzeczypospolitej (Tygodnik Solidarność z 21 kwietnia) Margueritte pisze m.in.: „A rzeczywistość jest taka, iż z Lepperem można budować IV Rzeczpospolitą, a byłoby to absolutnie niemożliwe z Tuskiem (...) Co mają siły antyliberalne i patriotyczne wspólnego z ośrodkami wielkiego biznesu, kosmopolityzmu, egoizmu społecznego? Jak można było marzyć o budowie IV Solidarnej Rzeczypospolitej, w oparciu o prądy polityczne chcące kontynuować niechlubne tradycje Polski po 1989 r., Polski wyprzedanej zagranicy, Polski, gdzie bogatsi stają się coraz bogatsi, a biedni coraz biedniejsi? Polski, gdzie wartości moralne i duchowe są kwestionowane?”.
I jeszcze jeden wymowny tekst - artykuł Piotra Skwiecińskiego Pogarda elit (Rzeczpospolita z 24 kwietnia 2006 r.). Autor akcentuje: „Jeśli zatem coś zagraża polskiej demokracji, to nie Lepper, tylko - z jednej strony - pogarda elit dla Polski plebejskiej, a z drugiej - alienacje tejże plebejskiej Polski, która odczuwa tę pogardę i reaguje odmową utożsamienia się z Rzecząpospolitą - obojętne III czy IV. W tej sytuacji wejście Leppera do rządu, niezakończone szybkim blamażem, mogłoby oznaczać nie koniec, ale przeciwnie: większe zakotwiczenie polskiej demokracji i przełamanie jej strukturalnego kryzysu. A to opłacałoby się wszystkim”.

W obronie Polaków

Pisałem już na łamach Niedzieli z 30 kwietnia o oszczerstwie zastępcy sekretarza generalnego Światowego Kongresu Żydów Marama Sterna, który posunął się aż do podniesienia sprawy rzekomej polskiej współodpowiedzialności za Auschwitz. Tym cenniejszy jest więc fakt, że przeciw tym oszczerczym uogólnieniom wystąpiło kilku znaczących autorów żydowskich. Szczególnie polecam tekst redaktora naczelnego miesięcznika Judisk Kronika w Szwecji Jackie Jakubowskiego pt. Żydzi popierają Polskę (Rzeczpospolita z 25 kwietnia).

Kolejne antypolskie oszczerstwo

Niestety, oszczerstw antypolskich wciąż przybywa. Napisał o tym Jędrzej Bielecki w tekście Zbiorowa odpowiedzialność za Holokaust. Czołowy przedstawiciel społeczności żydowskiej Europy oskarża Polskę (Rzeczpospolita z 27 kwietnia). Bielecki nawiązał do niedawnej wypowiedzi przewodniczącego Stowarzyszenia Żydów Francji Jeana Kahna. Według Kahna: „Polska, Węgry, Rumunia i Ukraina mają na sumieniu śmierć setek tysięcy Żydów (...) W samym Jedwabnem zginęło z rąk Polaków więcej Żydów niż zostało zamordowanych w czasie wojny we Francji”. Bielecki przytoczył ocenę jednego z szefów IPN, Witolda Kuleszy, który ostro polemizując z Kahnem, stwierdził, że: „Słowa Kahna są oburzające, a z punktu widzenia historycznego i prawnego nieprawdziwe”. Zafałszowaniom Kahna sprzeciwił się również b. ambasador Izraela w Polsce prof. Szewach Weiss w rozmowie z Tadeuszem Bieleckim z Gazety Wyborczej 28 kwietnia. W tekście zatytułowanym Żydzi nie oczekują od Polski przeprosin Weiss stwierdził, że nie można porównywać sytuacji Polski z Francją, Węgrami czy Rumunią. W Polsce nie powstały żadne kolaboracyjne władze, a sama Polska była ofiarą faszyzmu.
W kontekście oszczerczych ataków antypolskich warto zwrócić uwagę również na dwa artykuły w Tygodniku Solidarność z 21 kwietnia: Teresy Kuczyńskiej Pamięć pamięci i Bohdana Cywińskiego Myśli o Radiu Maryja. Cywiński ostro napiętnował próby zniesławiania Polski i Polaków, podejmowane także „przez sztandarowe instytucje żydowskie” wbrew protestom części żydowskiej i nieżydowskiej opinii światowej. Kuczyńska wskazała m.in. na finansowe „motywy” leżące u podstawy niektórych oszczerczych uogólnień antypolskich.