„Wysławiamy Ciebie, Boże,
który ukazałeś swoją chwałę w świętej Marcie,
i pokornie Cię błagamy,
abyś przyjął naszą służbę,
tak jak przyjąłeś z upodobaniem
jej gościnę pełną miłości”
Mszał rzymski, modlitwa nad darami
W skromnej szacie z pękiem kluczy za pasem. Czasem w bogatej sukni z koroną na głowie. Jej atrybutami są: drewniana łyżka, księga, naczynie, różaniec. Święta Marta – siostra Marii i Łazarza. Troje rodzeństwa z Betanii, które Jezus miłował. To tam Jezus wskazuje na to, co najważniejsze: „Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona” (Łk 10, 38-42); to tam wskrzesza Łazarza (J 11, 1-44), a Marta wyznaje: „Teraz wiem, że Bóg da ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga”. Usłyszała wówczas słowa: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem, na które odpowiedziała wspaniałym aktem wiary: „Wciąż wierzę, żeś ty jest Mesjasz, Syn Boży” i stamtąd Jezus wyrusza w swoją ostatnią drogę do Jerozolimy (J 12, 1-11).
Św. Marta często jest przedstawiana jako przeciwieństwo swojej siostry Marii. Kobieta czynu i kobieta kontemplacji. A prawdziwa służba to połączeniu obu – działania i modlitwy. Jeśli zabraknie jednego, drugie jest niepełne.
Gospodyni z Betanii jest patronką życia domowego, gospodyń domowych, kucharek, służących, robotnic, praczek, pomocnic domowych, oberżystów, właścicieli hoteli, rzeźbiarzy i malarzy.
