Patriotyzm - to ukochanie ojczyzny. To przywiązanie do ziemi, na której określony naród przeżywa swoją historię i religię, wytwarza swoją kulturę, sztukę. To ukochanie zwyczajów, tego, co wytworzyli przodkowie, ukochanie krajobrazu, a także bliska więź z całą historią, z pokoleniami, które tworzyły dobro. Patriotyzm - to pamięć o rodzinnych dziejach i dziełach narodowych. Patriotyzm - to polonez „Pożegnanie Ojczyzny” Ogińskiego, „Dziady” Mickiewicza, „Trylogia” Sienkiewicza.
Patriotyzm może się przejawiać w różny sposób, zależnie od sytuacji historycznej. Czasami trzeba było walczyć szablą i karabinem, czasami piórem, bywało bowiem, że podtrzymywaniem kultury narodowej zajmowali się poeci i pisarze.
Patriotyzm podtrzymywał i podtrzymuje również Kościół, który umacnia moralność narodu i czyni wszystko, by prowadzić człowieka drogą świętości. A świętość to nie są praktyki pokutne, ale spełnianie woli Bożej, czynienie dobra i wypełnianie obowiązków, także narodowych. Kościół przypomina na przestrzeni wieków, że Bóg wymaga od nas, byśmy spełniali obowiązki wobec Boga, samych siebie, bliźnich i wobec Ojczyzny. Spełnianie obowiązków obywatelskich wpisuje się zatem w dążenie do świętości.
Trzeba też odróżnić patriotyzm od nacjonalizmu. Nacjonalizm bowiem koncentruje się na własnym narodzie i jednoczesnej pogardzie dla innych narodów, na wywyższaniu się, eksponowaniu cech pozytywnych swego narodu, stawianiu się ponad innymi. W nacjonalizmie naród jest punktem centralnym, najwyższą wartością, stawiany jest on na miejscu Boga.
Ojczyzna jest dla każdego Polaka wielkim zobowiązaniem. Zobowiązuje do ciągłej troski o jej los, do kultywowania historii, a także wartości płynących z Dekalogu, bez których nie można zbudować dobrego państwa.

Wysłuchała Milena Kindziuk