Reklama

Wiara

gadu-gadu z księdzem

I co mi ksiądz proponuje?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kończę studia i aż boję się pomyśleć, co się stanie z moją wiarą, gdy zacznę pracować. Moja wiara z roku na rok słabnie i to nie dlatego, że mam jakieś wątpliwości, ale po prostu życie staje się coraz trudniejsze i coraz bardziej wymagające. W liceum chodziłem na oazę i był to chyba najlepszy okres życia dla mojej wiary. Na studiach już mi ten zapał trochę wygasł, bo trzeba było biegać na zajęcia, robić dodatkowe kursy itd. Kiedy widzę, ile ludzie muszą pracować, to wcale się nie dziwię, że nie mają już potem siły i ochoty na modlitwę czy Mszę św. Jak pogodzić tę walkę o byt z radykalnym praktykowaniem wiary? Co mi Ksiądz proponuje?
Michał

Jestem przekonany, że większość ludzi odchodzi dziś od Boga nie ze względów doktrynalnych i pewnie nie dlatego, że mają wątpliwości w wierze czy nie potrafią sobie poradzić z błędami ludzi Kościoła. Sądzę, że najczęstszym powodem zerwania przyjaźni z Bogiem jest to, o czym piszesz: Ludzie przestali mieć czas dla Boga. Powtarza się trochę historia z czasów niewoli egipskiej, kiedy to faraon, żeby odciągnąć Izraelitów od myślenia o Bogu, po prostu zaczął podkręcać dzienną normę produkcji cegieł. Jak będą więcej i dłużej pracować, to już nie będą mieć ani siły, ani ochoty na myślenie o innych sprawach. Rozwiązaniem tego problemu, oczywiście, nie jest ignorancja pracy i obowiązków stanu czy też zaprzestanie podnoszenia kwalifikacji, czy polepszania sobie warunków życia. Ciągle chodzi o właściwą hierarchię wartości.
W swojej kapitalnej książce „Jezus z Nazaretu” Ojciec Święty Benedykt XVI w ciekawy sposób analizuje pierwsze kuszenie Chrystusa przez diabła. Chodzi o cud przemiany kamieni w chleb. Jezus zdecydowanie odmawia. Może wydawać się to dziwne, bo za jakiś czas dokona jednak cudu rozmnożenia chleba, co pozwoli nakarmić cały tłum głodnych ludzi. Dlaczego nie czyni tego w pierwszym przypadku? Przecież mógłby udowodnić szatanowi swoją moc i wielkość. Ojciec Święty sugeruje, że chodzi tutaj o właściwą kolejność. Scena kuszenia rozgrywa się przed nauczaniem Jezusa i Jego spotkaniami z ludźmi, rozmnożenie chleba natomiast następuje zaraz po tym, gdy cały tłum szedł za Jezusem i słuchał Jego słów. Chodzi więc o to, co jest pierwsze: chleb czy słowo Boże. W praktyce naszego życia na pierwszym miejscu zazwyczaj stawiamy chleb.
Tłumaczymy się, że przecież trzeba pracować, trzeba się dorobić. Dla „chleba” potrafimy zostawić wiele rzeczy, pokonać mnóstwo przeszkód. Bóg natomiast najczęściej musi się podporządkować naszej trosce o byt. Jak starczy czasu, to się pomodlę, jak nie będę zmęczony, to pójdę do kościoła. Benedykt XVI zauważa, że taka kolejność zawsze skazuje człowieka na odejście od Boga, bo zawsze będziemy mieli niedosyt chleba, a do tego chęć posiadania zrodzi w nas zazdrość, ambicje, egoizm itd. Inaczej jest, gdy na pierwszym miejscu stawiamy Boga. Wtedy nawet troska o chleb realizuje się w atmosferze miłości i świadomości tego, co tak naprawdę jest najważniejsze. Poza tym mamy obietnicę, że jeśli Boga stawiać będziemy na pierwszym miejscu, On zatroszczy się o to, co mamy jeść i co mamy pić.
Pewien profesor prawa, wykładający na uczelni i prowadzący dużą kancelarię prawniczą, opowiadał mi, że od dziesięciu lat chodzi codziennie na Eucharystię. Zajmuje mu to zazwyczaj około godziny. Przyznał się, że na początku bał się, że to bardzo skomplikuje jego misternie zaplanowany grafik zajęć. Dziś wyznaje z radością, że ta praktyka nie tylko nie zatrzymała jego naukowego i zawodowego rozwoju, ale czuje, że codzienna Komunia św. daje mu tak dużo siły, że nie tylko starcza mu na wszystko czasu, ale udaje mu się pracować o wiele szybciej i efektywniej. Co więc Ci proponuję? Właściwą kolejność w życiu. Postaw Boga na pierwszym miejscu, a zobaczysz, że wszystko inne będzie naprawdę na swoim miejscu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Ocena: +2 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Szczęście po polsku

Nawet jeśli nie chcemy się do tego przyznać, każdy z nas szuka sposobu, by wieść wygodne i szczęśliwe życie. Pomijając próby definiowania szczęścia, które dla każdego znaczy coś innego...
Czy możemy się go nauczyć, czerpiąc z pomysłów innych narodów?

Gdy jesień zaczyna przybierać swoje mniej przyjazne oblicze, a temu, co za oknem, bliżej już do zaawansowanej (czyt. mokrej, wietrznej i coraz bardziej zimnej) zimy, człowiek odczuwa coraz silniejsze skłonności do popadania co najmniej w przygnębienie, a wyjściom z domu – ba, wyściubianiu nosa z łóżka! – towarzyszy uporczywa myśl: „czy to naprawdę konieczne?”. Zamiast tego wolelibyśmy zakopać się pod kocem, z gorącą herbatą w jednej ręce, a z książką w drugiej, i przeczekać w ten sposób do nadejścia wiosny. Można zaryzykować twierdzenie, że tak właśnie na ponurą końcówkę roku reaguje spora część naszego społeczeństwa.

CZYTAJ DALEJ

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. Co roku we wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji) odprawia Mszę św. Krzyżma. Poświęca się wówczas krzyżmo oraz oleje chorych i katechumenów. Przez cały rok służą one przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych, oraz konsekracji kościołów i ołtarzy. Namaszczenie krzyżem świętym oznacza przyjęcie daru Ducha Świętego.. Krzyżmo (inaczej chryzma, od gr. chrio, czyli namaszczać, chrisis, czyli namaszczenie) to jasny olej z oliwek, który jest zmieszany z ciemnym balsamem.

CZYTAJ DALEJ

Lublin. Światu potrzeba ludzi takich jak św. Józef

2024-03-28 11:02

Katarzyna Artymiak

W sanktuarium św. Józefa u ojców Karmelitów w Lublinie tradycyjnie odbył się odpust z racji uroczystości św. Józefa. Poprzedziła go nowenna, którą w tym roku poprowadził o. Paweł Baraniecki z lubelskiej wspólnoty. W dniu uroczystości miał miejsce akt poświęcenia się św. Józefowi, który złożyło w ciągu dnia co najmniej 600 osób oraz poświęcenie lilii, symbolu św. Józefa. Mszy św. odpustowej przewodniczył i okolicznościową homilię wygłosił ks. Emil Mazur, duszpasterz młodzieży i dyrektor Spotkań Młodzieży Archidiecezji Lubelskiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję