Ojciec Thomas Petri, OP, rektor Dominikańskiego Domu Studiów w Waszyngtonie, zauważył, że nawet krytycy nauczania o antykoncepcji „przyznali, iż zawsze Kościół nauczał, że wewnętrznie złe jest wszelkie działanie, które - czy to w przewidywaniu aktu małżeńskiego, podczas jego spełniania, czy w rozwoju jego naturalnych skutków - miałoby za cel uniemożliwienie poczęcia lub prowadziłoby do tego. Jest to więc częścią zwyczajnego, uniwersalnego magisterium" - powiedział Petri. Zaznaczył, że nawet jeśli jakaś konkretna encyklika, taka jak Humanae vitae nie jest nieomylna, to nauczanie, które przedstawia jest w rzeczywistości niezmienne, ponieważ należy do zwyczajnego i powszechnego magisterium Kościoła”.

Związana ze Stolicą Apostolską Papieska Akademia pro Vita, nie jest organem formułującym Magisterium. Broniła dyskusji, której była gospodarzem, cytując wypowiedź ówczesnego prałata

Ferdinando Lambruschiniego, który 29 lipca 1968 roku przedstawiając dziennikarzom papieską encyklikę stwierdził, że encyklika Humanae vitae nie wyraża ostatecznej prawdy wiary przyznanej przez nieomylność w nauczaniu. Dodała, że arcybiskup krakowski Karol Wojtyła poprosił Pawła VI o określenie nauczania Humanae vitae jako nieomylnego. „Papież Paweł VI tego nie uczynił i nie zrobił tego również papież Jan Paweł II w ciągu 26 lat swojego pontyfikatu" - czytamy w oświadczeniu Akademii.

Natomiast o. Petri zauważył, że św. Jan Paweł II potwierdził nauczanie Humanae vitae jako część magisterium zwyczajnego i powszechnego.

„W Veritatis splendor - czego Akademia Papieska nie zauważa - Jan Paweł II mówi, że antykoncepcja jest aktem wewnętrznie złym, więc nie może być żadnego powodu ani celu dla antykoncepcji. Benedykt XVI wygłosił kilka przemówień, w których mówił o antykoncepcji i tego nie da się zmienić. To, co było prawdą wczoraj, jest prawdą dzisiaj … Podczas gdy mogą być „uzasadnione dyskusje o tym, jak przedstawić lub jak pomóc ludziom to zrozumieć, lub jak pomóc ludziom, którzy są w trudnych sytuacjach, czy to medycznie, czy nawet z powodu presji moralnej", samo nauczanie nie jest tematem podlegającym dyskusji - wyjaśnił Petri, Mogłaby się odbyć prawdziwa dyskusja o tym, jak realizować nauczanie Humanae vitae, ale nie może być żadnego wycofywania tego nauczania, ponieważ jest ono tym, co zawsze było nauczane, i tak działa katolicka teologia, i katolicka doktryna” - podkreślił amerykański teolog moralny.

Podobne stanowisko przedstawił już w 2019 roku profesor teologii moralnej Wydziału Teologicznego w Pampelunie (Hiszpania), ks. prof. Augusto Sarmiento. Stwierdził on, że „co do natury autorytetu, z jakim głoszona jest norma Humanae vitae, nie ma wątpliwości, że jest ona częścią zwyczajnego, powszechnego magisterium” oraz że encyklika „jest nauczaniem zwyczajnego, powszechnego magisterium papieża i biskupów, które należy uznać za ostateczne”.

O opinię w tej sprawie dziennikarze zapytali także Papieża Franciszka podczas lotu z Kanady do Rzymu 29 lipca. Ojciec Święty odpowiedział, że „dogmat, moralność, jest zawsze na drodze rozwoju, ale zawsze rozwija się w tym samym kierunku”. Zacytował św. Wincentego z Lerynu, który powiedział, „prawdziwa doktryna, aby się rozwijać, iść do przodu nie może trwać w bezruchu, rozwija się, utrwala się przez lata, rozszerza z czasem i udoskonala z wiekiem. Dlatego obowiązkiem teologów jest badanie, refleksja teologiczna. Nie można uprawiać teologii od przemilczania żywotnych kwestii. Ale to do Magisterium należy powiedzieć: „poszedłeś za daleko, wróć”. Jednakże rozwój teologiczny musi być otwarty, od tego są teologowie. A Magisterium musi pomóc w zrozumieniu granic”.

Odniósł się do aktów seminarium Papieskiej Akademii Życia, mówiąc, że "ci, którzy uczestniczyli w tym kongresie, spełnili swój obowiązek, ponieważ starali się iść do przodu w doktrynie, ale w sensie eklezjalnym, a nie poza nim, jak powiedziałem z tą regułą św. Wincentego z Lerynu. Wtedy Magisterium powie: „tak, to jest dobre” lub „to nie jest dobre”.

Mónica López Barahona, członek zarządu Akademii pro Vita powiedziała agencji ACI Prensa, że „Nie jest prawdą, iż Kościół lub Magisterium zmieniły swoje kryteria moralne w odniesieniu do niektórych kwestii bioetycznych; nawet nie to, że Watykan rozpoczął proces przeglądu tych kwestii”. Zaznaczyła, że opublikowany tom materiałów z konferencji nie jest oficjalną deklaracją Papieskiej Akademii pro Vita w tych kwestiach i że nie reprezentuje „kryteriów moralnych wszystkich jej członków”, dodając, że „niektórzy byli zakłopotani, gdy zobaczyli wiadomość o publikacji książki i seminarium, o czym do tej pory nic nie wiedzieli”.