Reprezentacyjna świątynia w pobliżu stolicy kraju, Manamy, składa się z ośmiokątnej struktury z dużym dachem w kształcie namiotu jako kopuły. Architektura ta ma przypominać biblijną historię Mojżesza. Zgodnie z tradycją Starego Testamentu, Mojżesz kazał zbudować Namiot Spotkania, w którym spotykał się ze swoim ludem zdążającym z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Katedra, w której jest miejsce dla 2300 wiernych, została poświęcona Matce Bożej Arabskiej. Religijne odniesienie do Maryi, Matki Jezusa, było oczywiste, ponieważ w 2011 roku, na sugestię ówczesnego wikariusza apostolskiego dla Arabii Północnej, biskupa Camillo Ballina (1944-2020), Stolica Apostolska na patronkę wikariatu obrała „Panią Arabii”.

Bahrajn chce być postrzegany jako kraj tolerancji kulturowej i religijnej wobec wielu niemuzułmańskich pracowników gościnnych. Korzystają oni z możliwości praktyk religijnych, czego nie gwarantują inne części regionu. Do Kościołów i wspólnot chrześcijańskich należy około dziewięć procent społeczeństwa liczącego około 1,7 mln osób. Mają oni do dyspozycji 19 chrześcijańskich miejsc kultu.

Około 80 tys. zagranicznych pracowników należy do Kościoła katolickiego; zdecydowana większość z nich, to migranci z subkontynentu indyjskiego i Filipin. Jest jednak również miejscowa ludność chrześcijańska, co stanowi rzadkość w państwach Zatoki Perskiej. To około tysiąca wiernych, z których zdecydowana większość to katolicy, głównie arabscy chrześcijanie, którzy w latach 30. i 50. ubiegłego wieku wyemigrowali do Królestwa z innych krajów Bliskiego Wschodu i obecnie posiadają pełne obywatelstwo.

Katolicy w Bahrajnie są zorganizowani w dwóch wspólnotach kościelnych. Najstarsza z nich, parafia Serca Jezusowego w stolicy kraju Manamie, istnieje od 1938 roku, a rok później wybudowano kościół – pierwsze chrześcijańskie miejsce kultu w regionie Zatoki Perskiej. Ten macierzysty kościół był powiększany i rozbudowywany o przybudówki i istnieje do dziś. Ze względu na stały wzrost liczby wiernych, założono później nową parafię Our Lady of the Visitation w Awali, około 20 kilometrów na południe od Manamy.

Katolikami opiekują się księża z zakonu kapucynów pod kierownictwem o. Xaviera Mariana D’Souzy. Zwłaszcza główny kościół w Manamie oferuje w piątki i soboty wiele nabożeństw w różnych językach, ale już w poprzednich latach regularnie pękał w szwach.

Papież Benedykt XVI (2005-2013) poprosił więc o zgodę na budowę kolejnego kościoła już podczas inauguracyjnej wizyty pierwszego ambasadora Bahrajnu przy Stolicy Apostolskiej w 2008 roku. Propozycję przyjął dom królewski. W maju 2011 roku król Hamad bin Isa Al Chalifa odnowił swoją obietnicę. Okazją był podział ówczesnego wikariatu apostolskiego dla Arabii, który obejmował Półwysep Arabski i Kuwejt, na dwa wikariaty dla Arabii Północnej i Arabii Południowej. Od tego czasu Bahrajn wchodzi w skład obszaru Arabii Północnej, wraz z Kuwejtem, Katarem i Arabią Saudyjską. Pozostałe kraje zostały włączone do Wikariatu Arabii Południowej z siedzibą w Abu Zabi.

Watykański plan przeniesienia administracyjnej siedziby wikariatu z Kuwejtu do Bahrajnu był dla króla Chamada dowodem, że Kościół docenia przychylność królestwa wobec Kościoła. Władca przekazał działkę pod budowę katedry, a w 2013 roku wikariusz apostolski, bp Ballin otrzymał akt notarialny na około 3000 metrów kwadratowych ziemi na południowych obrzeżach Awali. Jednym z powodów opóźnienia były protesty islamistów przeciwko budowie kościoła. Po pięciu kolejnych latach, w czerwcu 2018 roku, wmurowano kamień węgielny. Wynikało to z długiej fazy planowania i czasu potrzebnego na zebranie funduszy.

W grudniu 2021 roku świątynia, której koszt budowy wyniósł około 25 mln euro, została oficjalnie otwarta. Kościół poświęcił prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, kard. Luis Tagle. Apsydę zdobią ręcznie malowane ikony z włoskiego warsztatu przedstawiające sceny biblijne. Ołtarz, chrzcielnica i ławki również zostały wykonane we Włoszech. Obok znajduje się pięciokondygnacyjny budynek wielofunkcyjny z dużą salą parafialną, licznymi salami do katechezy, gabinetami ministrantów i miejscem na kancelarię biskupią.

Proboszcz nowej świątyni, ks. Saji Thomas, podkreśla, że jest ona „przykładem harmonii religijnej, znakiem tolerancji Królestwa Bahrajnu i wspaniałym przykładem pokojowego współistnienia dla świata”. – Mamy tu międzynarodową społeczność, głównie z Indii, Filipin, Pakistanu, Sri Lanki, Libanu, Palestyny i Jordanii, ale także z wielu krajów Ameryki Łacińskiej i Afryki. Obecne są tu obrządki: łaciński, syromalabarski, syromalankarski, maronicki i koptyjski – powiedział ks. Thomas.

Biskup Ballin, który był motorem napędowym projektu budowy, nie dożył chwili ukończenia tego wielkiego przedsięwzięcia. Zmarł w Wielkanoc 2020 roku na skutek ciężkiej choroby nowotworowej. Od tego czasu Wikariatem Arabii Północnej zarządza tymczasowo 80-letni kapucyn, bp Paul Hinder.

Na Półwyspie Arabskim, jak dotychczas, jest tylko pięć kościołów formalnie wyznaczonych jako miejsce modlitwy katolików.