Edyta Stein urodziła się we Wrocławiu w 1891 roku w żydowskiej rodzinie, mieszkającej wcześniej w Lublińcu. Od wczesnych lat wykazywała zamiłowanie do nauki. Mimo dobrego świadectwa wiary swojej matki, odrzuciła judaizm i wiarę w Boga. Całkowicie oddała się studiowaniu, najpierw we Wrocławiu, a potem w Getyndze u słynnego filozofa, twórcy fenomenologii – Edmunda Husserla. U niego też zrobiła doktorat, jako jedna z nielicznych kobiet w tym czasie. W okresie I wojny światowej służyła jako pielęgniarka w wojennym szpitalu zakaźnym w Hranicach na Morawach. W 1916 r. rozpoczęła działalność dydaktyczną, najpierw w seminarium nauczycielskim w Spirze, a potem jako docent w Instytucie Pedagogiki Naukowej w Munster. Cały czas z wielkim radykalizmem poszukiwała prawdy i znalazła ją w Kościele katolickim. W 1922 r. przyjęła chrzest i bierzmowanie. Prowadziła głębokie życie duchowe i kontynuowała swoją pracę naukową. Mając 42 lata, wstąpiła do Karmelu w Kolonii i otrzymała imię Teresy Benedykty od Krzyża. Ze względu na prześladowania hitlerowskie przeniosła się do klasztoru w Echt w Holandii. Tam została jednak aresztowana i wywieziona do Oświęcimia. Szykując się na tę drogę, wyraziła życzenie oddania swojego życia również za swój naród – za naród żydowski. Została zagazowana 9 sierpnia 1942 r. Napisała wiele książek i artykułów zarówno z dziedziny filozofii, jak i mistyki. Całe swoje życie z Chrystusem przeżywała w tajemnicy Jego krzyża, widząc w krzyżu największą mądrość i nadzieję. Na ołtarze została wyniesiona przez Jana Pawła II. Beatyfikowana w 1987 r. a kanonizowana w 1998 r. Została też ogłoszona patronką Europy.