Chrzest Pański, święto

• Iz 42, 1-4.6-7 • Ps 29, 1b-2.3ac-4.3b i 9b-10 • Dz 10, 34-38 • Mt 3, 13-17

Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a T y przychodzisz do mnie?» Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».

Sakrament chrztu świętego jest bardzo bogaty w treść. Zostajemy włączeni we wspólnotę Kościoła, uwolnieni z grzechu pierworodnego, otrzymujemy zadatek wiary, odnawiana jest nasza godność dziecka Bożego, otrzymujemy moc do wytrwania w dobrym. We wprowadzeniu do modlitwy Pańskiej podczas Mszy, w której udziela się chrztu, są takie słowa: (…) to dziecko razem ze zgromadzonym Kościołem będzie Boga nazywać Ojcem (…). To znaczy, że przez chrzest Bóg ogłasza wszem wobec, że chce ze mną tworzyć więzi na wzór rodzinnych, że przyznaje się do mnie i od tego momentu przynależę do Jego Rodziny.

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii sam Jezus słyszy, że jest umiłowanym Synem. Tę prawdę przypominamy sobie podczas wyznania wiary: Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu (…). Podziękujmy za chrzest i odnówmy nasze wyznanie, że jesteśmy dziećmi Boga.

Ł.T.

WSZYSTKIE ROZWAŻANIA DOSTĘPNE W KSIĄŻCE "Żyć Ewangelią" DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!