W 2002 r. ukazało się 3. wydanie „Mszału rzymskiego”. Obecnie jest on tłumaczony na język polski. Wiadomo, że nie zawiera dużych zmian w tekstach, ale obok przekładu nowych formuł należało też dotychczasowe poddać rewizji filologicznej. Nad tym dziełem pracują tłumacze i Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
Z tej księgi liturgicznej przetłumaczone i zatwierdzone przez Stolicę Apostolską są nowe teksty w części „Msze własne o świętych”. W 2008 r. Wydawnictwo Pallottinum opublikowało te formularze w formie „Dodatku do Mszału rzymskiego”. Biorąc jednak pod uwagę, że nakład „Mszału rzymskiego dla diecezji polskich” z 1986 r. został wyczerpany, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Józef Michalik pozwolił na wydanie uzupełnionej dotychczasowej księgi w języku polskim.
Nowe wydanie zawiera „Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego” z 2002 r. i znowelizowany „Kalendarz dla diecezji polskich” oraz uzupełnioną część „Msze własne o świętych”. Nie trzeba będzie zatem korzystać z „Dodatku...”, ponieważ wszystkie obchody są już uporządkowane i ułożone według nowego kalendarza. Z części „Msze dla niektórych kościołów” (s. 244-250) formularze nowych wspomnień dowolnych, tj. św. Wincentego Pallottiego (22 stycznia), Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej (13 maja) oraz św. Katarzyny Aleksandryjskiej (25 listopada), są umieszczone już we właściwym miejscu kalendarza. Dwa ostatnie formularze zawierają obecnie nowe kolekty.
W myśl nowego tłumaczenia Katechizmu Kościoła Katolickiego (Poznań 2002 r.) i Dokumentów Soboru Watykańskiego II (Poznań 2002 r.), określenie „kapłan” stosowane jest wspólnie - dla biskupów i prezbiterów. Stąd w tekstach odnoszących się do pasterzy różnica stopnia święceń jest bardzo wyraźnie zaznaczona; słowo „kapłan” zostało zastąpione przez „prezbiter”. Ta zmiana nie występuje natomiast w tekstach wspólnych. Decyzja ta podyktowana jest paginacją mszału, ponieważ chcąc dokonać tej wymiany, trzeba by wprowadzić nową numerację stron, a to jest już duże przedsięwzięcie. W związku z tym różnorodność paginacji nie ulega zmianie. Jak będzie w nowym Mszale (3. wyd.) języka polskiego, okaże się przy jego wydaniu; może z uwagi na objętość trzeba będzie ująć go w dwóch tomach. Wielu księży postulowało, aby do nowego Mszału zastosować biały papier, ponieważ żółty nie daje dobrego kontrastu, szczególnie z czerwonym drukiem (dotyczy to rubryk i biogramów). W wydaniu uzupełnionym Wydawnictwo Pallottinum z radością spełnia to życzenie, wychodząc naprzeciw słusznej motywacji celebransów.
Czekając na otrzymanie do redakcji i druku „Mszału rzymskiego” z 2002 r., ofiarujemy Kościołowi w Polsce uzupełnione wydanie „Mszału rzymskiego dla diecezji polskich”. Mamy nadzieję, że nowe teksty i odmienna szata graficzna przyczynią się do głębszego sprawowania i przeżywania Bożych tajemnic w liturgii Mszy św.