W samej nazwie dzisiejszej niedzieli: Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, jest wyrażony kontrast. Bo te dwa okrzyki: „Hosanna!” i „Ukrzyżuj!” są sobie przeciwstawne w swoim znaczeniu. „Hosanna!” - znaczy dosłownie: „Panie, wspomóż!”. Jednak kiedy słyszymy, jak to słowo wykrzykują radośnie zwłaszcza dzieci, myślimy, że ono znaczy: „Niech żyje!”. (A dosłownie: „Panie, wspomóż!”). Bo jeżeli na cześć jakiegoś człowieka szczerze wiwatujemy, to życzymy mu całym sercem pomyślności i powodzenia! I dziś w tym procesyjnym okrzyku szczególnie dzieci szczerze życzą tej pomyślności. Ale tam, w Jerozolimie, w tym pochodzie, wśród jego uczestników nie było jednomyślnego, dobrego życzenia. Bo za pięć dni zamiast tego radosnego słowa będzie okrutne: „Ukrzyżuj go! Ukrzyżuj!”. Dlatego liturgiczny kolor szat kapłańskich - czerwony - zapowiada krew! Ale możemy postawić pytanie: Czy wśród tych, którzy w Wielki Piątek wołali: „Na krzyż z Nim!”, byli i ci, którzy w pochodzie z palmami wołali: „Hosanna!”? Wiemy, jak zmienne jest ludzkie serce, jeżeli człowiekowi zabraknie pełni dobrej woli!...
Reklama
Zaczynamy dziś Wielki Tydzień, najważniejszy tydzień w roku kościelnym! I te kontrasty: Procesja z palmami, cisza Wielkiego Czwartku, kalwaria Wielkiego Piątku, ale i niosące pełną radość wielkanocne: „Alleluja!”. Jak smutno podczas tej wielkoczwartkowej Wieczerzy zabrzmiały Jezusowe słowa: „Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was Mnie zdradzi” (por. J 13, 21). Dlaczego ten uczeń Pana, który już tę zdradę przygotowywał, nie doznał zbawiennego wstrząsu?... Pan Jezus wie, kto Go zdradzi i jak to nastąpi. Dlatego do tych, którzy Go upominali, żeby tych wołających: „Hosanna” uciszył, powiedział te dramatyczne słowa: „Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą” (Łk 19, 40). Dopiero rzymski setnik, poganin, ze wzruszeniem głośno zawołał: „Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym!” (por. Mk 15, 39). Ludzkiej złej woli nie przekonała nawet rozdarta zasłona w świątyni.
Jezus wybrał trudną drogę - bolesną i szedł nią aż na krzyż, ale i do chwały zmartwychwstania! Po rozmnożeniu chleba chciano Jezusa obwołać królem… A On, mówiąc naszym codziennym językiem, po prostu uciekł przed tym głosowaniem! To uroczyste wejście do Jerozolimy było znakiem, że Jezus wie, co czyni, bo już nadeszła Jego godzina. Ta wielkopiątkowa, kiedy zawiśnie na krzyżu - w koronie, ale cierniowej!
Palmy! Jest jakaś głęboka melancholia w tych konkursach na najwyższą, najpiękniejszą palmę. Moglibyśmy zapytać, czy przygotowujący te palmy na Niedzielę Palmową pomyślą także i o tym, co te palmy z Ewangelii dzisiejszej mówiły samemu Panu Jezusowi?...
Bezpieczna przestrzeń psychologiczna, czyli strefa komfortu to stan, w którym nie czujesz potrzeby niczego zmieniać i stawiać sobie jakichkolwiek wyzwań. Ekstremalna Droga Krzyżowa zachęca, abyś wstał z kanapy i zrobił coś dobrego ze swoim życiem. Człowiek jest zaproszony do spotkania z Bogiem.
Kiedy słyszysz, że jakieś wydarzenie jest ekstremalne, przeważnie wycofujesz się z myślą, że to jest dobre dla szaleńców. Nocne nabożeństwo w samotności, w nieznanym terenie? Przecież jest tyle innych sposobów na przeżywanie męki Chrystusa. Wystarczy pójść do kościoła na piątkową Drogę Krzyżową, spokojnie usiąść w ławce i kontemplować to, co przeżywał nasz Zbawiciel.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Biskup San Miniato, Giovanni Paccosi, ogłosił, że ks. Marco Billeri, prezbiter diecezji toskańskiej, został mianowany przez Ojca Świętego jego drugim sekretarzem osobistym.
Wyświęcony w 2016 roku, ks. Billeri kontynuował studia w Rzymie, uzyskując doktorat z prawa kanonicznego. Mianowany sędzią Trybunału Kościelnego Toskanii oraz obrońcą węzła małżeńskiej przy Trybunale Diecezjalnym w San Miniato i Volterra, był również ceremoniarzem biskupim i sekretarzem Rady Kapłańskiej. Do tej pory pełnił funkcję wikariusza parafii św. Szczepana i Marcina w San Miniato Basso.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.