W bieżącym roku ukazał się kolejny, 3. tom „Komentarza do Kodeksu Prawa Kanonicznego”, opracowanego przez 8 kanonistów z różnych ośrodków naukowych w Polsce (Wojciecha Góralskiego, Edwarda Góreckiego, Józefa Krukowskiego, Józefa Krzywdę, Piotra Majera, Bronisława Zuberta), pod redakcją naukową Józefa Krukowskiego, wydany przez Pallottinum. „Komentarz”, liczący 489 stron, dotyczy kanonów zawartych w księdze IV Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., zatytułowanej „Uświęcające zadanie Kościoła”.
Zadanie uświęcania może być analizowane na wielu płaszczyznach, m.in. na płaszczyźnie teologicznej, liturgicznej, pastoralnej i prawnej. Normy zawarte w IV księdze KPK ujęte są w 420 kanonach: 6 kanonów wstępnych i 3 części. Prawodawca w kanonach wstępnych ustanowił istotne zasady w tej materii, zaczerpnięte z nauki Soboru Watykańskiego II.
Część I, zatytułowana „Sakramenty”, zawiera zagadnienia związane z poszczególnymi sakramentami. W części II, pt. „Pozostałe akty kultu Bożego”, przeanalizowano m.in. takie kwestie, jak: sakramentalia, liturgia godzin, pogrzeb kościelny, kult świętych, obrazów i relikwii, ślub i przysięga. Część III - „Miejsca i czasy święte” - dotyczy zasad odnoszących się do spraw i okoliczności bezpośrednio związanych z aktami kultu Bożego (np. kościoły, kaplice, sanktuaria, cmentarze, dni świąteczne, dni pokuty).
Autorzy we wprowadzeniu podkreślają, że w księdze IV KPK określono warunki wymagane do ważności i godziwości aktów i funkcji w dziedzinie kultu Bożego oraz materię i formy w sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów wraz z wymogami moralno-prawnymi względem szafarzy.
„Komentarz” uwzględnia nowelizacje kanonów promulgowanych przez papieża Benedykta XVI na mocy motu proprio „Omnium in mentem” z 26 października 2009 r. Nowelizacje dotyczą kanonów 1008, 1009, 1086, 1117, 1124 z zakresu sakramentu święceń i małżeństwa.
Nowy „Komentarz”, jako podręcznik akademicki, stanowi dużą pomoc dla studiujących prawo, teologię, filozofię. Ze względu na znaczenie praktyczne może okazać się niezwykle przydatny dla pracowników kurii i sądów kościelnych, a także dla duszpasterzy pracujących na parafiach. Prezentowany „Komentarz” powinien znaleźć się w bibliotece wszystkich, którzy interesują się prawem kanonicznym - zawodowo czy hobbystycznie.
Bazylika pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Paray-le-Moniak przegląda się w rzece Bourbince
Choć kult Serca Jezusowego istnieje od średniowiecza, kluczowe znaczenie dla jego rozwoju mają cztery objawienia, których w zaciszu klasztoru doznaje skromna siostra wizytka Małgorzata Maria Alacoque
Klasztor Wizytek w Paray-le-Monial dokonuje aktu oddania się Bożemu Sercu, a w 1688 r. wybudowana zostaje kaplica poświęcona Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Z klasztoru kult Serca Jezusowego rozprzestrzenia się na całą Francję i świat.
Św. Teresa Wielka z Ávila – piękna kobieta, „teolog życia kontemplacyjnego”
Czy czytali Państwo „Drogę doskonałości” św. Teresy z Avila, reformatorki żeńskich klasztorów karmelitańskich, mistyczki i wizjonerki? A jej listy pisane do osób duchownych i świeckich? To zaskakująca literatura. Autorka, święta i doktor Kościoła, żyjąca w XVI w. w Hiszpanii, ujawnia w niej nadzwyczajną trzeźwość umysłu oraz wiedzę o świecie i człowieku. Jej znajomość ludzkiej, a szczególnie kobiecej natury, z pewnością przydaje się i dziś niejednemu kierownikowi duchowemu. Trapiona chorobami, prawie nieustannie cierpiąca, św. Teresa zwraca się do swoich sióstr językiem miłości, wolnym od pobłażania, ale świadczącym o głębokim rozumieniu i nadprzyrodzonym poznaniu tego, co w człowieku słabe, i może stanowić pożywkę dla szatańskich pokus.
Po latach pobytu w klasztorze św. Teresa podjęła trudne dzieło reformy żeńskich wspólnot karmelitańskich. Dostrzegła niedogodności i zagrożenia wynikające z utrzymywania dużych zgromadzeń, zaproponowała więc, aby mniszki całkowicie oddane na służbę Chrystusowi mieszkały w małych wspólnotach, bez stałego dochodu, zdane na Bożą Opatrzność, ale wolne od nadmiernej troski o swe utrzymanie. Zadbała także o zdrowie duchowych córek, nakazując, aby ich skromne siedziby otoczone były dużymi ogrodami, w których będą pracować i modlić się, korzystając ze świeżego powietrza i słońca. Te wskazania św. Reformatorki pozytywnie zweryfikował czas i do dziś są przestrzegane przy fundacji nowych klasztorów.
Oczywiście, główna troska św. Teresy skierowana była na duchowy rozwój Karmelu. Widziała zagrożenia dla Kościoła ze strony proponowanych przez świat herezji. Cóż może zrobić kobieta? - pytała świadoma realiów. Modlitwa i ofiara jest stale Kościołowi potrzebna. Kobieta, przez daną jej od Boga intuicję i wrażliwość, potrafi zaangażować nie tylko swój umysł, ale i serce na służbę Bożej sprawy. W życiu ukrytym i czystym, przez modlitwę i ufność może ona wyprowadzić z Serca Jezusa łaski dla ludzi. Jak korzeń schowany w ziemię czerpie soki nie dla siebie, ale dla rośliny, której część stanowi, tak mniszka za klauzurą Karmelu podtrzymuje duchowe życie otaczającego świata. Dąży do zażyłości z Panem nie dla zaspokojenia własnych pragnień, lecz dla Królestwa Bożego, aby Stwórca udzielał się obficie stworzeniu, karmiąc je łaską i miłością. Tak widziała to św. Teresa i tak postrzegają swe zadanie dzisiejsze karmelitanki. Modlą się za Kościół, za grzeszników i ludzi poświęconych Bogu, narażonych na potężne i przebiegłe zasadzki złego, aby wytrwali i wypełnili swoje powołanie. Szczęśliwe miasto, w którym Karmel znalazł schronienie. Szczęśliwa Łódź.
Pełne wiary, wolne od strapień doczesnych, mieszkanki Karmelu potrzebują wszakże naszego wsparcia, materialnej ofiary, dziękczynnej modlitwy. W przededniu święta Założycielki Karmelu terezjańskiego, w roku poprzedzającym 80. rocznicę obecności Karmelitanek Bosych w Łodzi przy ul. św. Teresy 6, ku nim zwracamy spojrzenie. Niech trwa wymiana darów.
Ks. kan. Mirosław Rakoczy, diecezjalny duszpasterz rodzin, przewodniczył obrzędowi pochówku dzieci nienarodzonych na cmentarzu komunalnym przy ul. Słowiańskiej w Świdnicy.
W Dzień Dziecka Utraconego 15 października, na cmentarzu komunalnym przy ul. Słowiańskiej w Świdnicy odbył się pogrzeb dzieci martwo urodzonych ze świdnickiego szpitala. W uroczystym obrzędzie uczestniczyli rodzice, kapłani i mieszkańcy miasta, którzy przyszli, by wspólnie modlić się i okazać solidarność z rodzinami dotkniętymi stratą.
Inicjatywę wspólnie podjęły Fundacja „Małżeństwo Rodzina”, Diakonia Życia Ruchu Światło-Życie oraz Wydział Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Świdnickiej. Od 2021 roku tego rodzaju pochówki w Świdnicy mają charakter religijny, poprzedzony modlitwą i liturgią, której przewodniczy diecezjalny duszpasterz rodzin ks. kan. Mirosław Rakoczy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
